Na fijnstof is nu opwarming van de oceanen aan de beurt
6-7-2023
Hoe klimaatalarmisten hogere oceaantemperaturen construeren
Prof. Dr. Mojib Latif bii Markus Lanz op 25.6.23, schermafbeelding.
Maar moeten we ons daar nu zorgen over maken? Lees verder.
Door Michael Limburg, Klaus Puls en A.R. Göhring (EIKE, Europäisches Institut für Klima und Energie).
“De Noordzee heeft koorts”,
kopte de Bild.
Daarbij volgt ze het verhaal van de zomerdip dat zojuist is verkondigd. Heel toepasselijk zat paniekprofessional Mojib Latif onlangs (opnieuw) bij Markus Lanz en schilderde hij de apocalyptische gevolgen van warm water.
Na fijnstof is nu opwarming van de oceanen aan de beurt
“Wat is er gebeurd met het fijnstof dat tot voor kort in het nieuws was?”
Wetenschappelijk cabaretier en natuurkundige Vince Ebert vroeg het op zijn Facebook-pagina. Het werd afgelost door de kokende oceaan zouden we bij EIKE zeggen. We weten dus dat er weer is geprutst en/of gemanipuleerd. Daarnaast zijn er berichten van onze lezers en kijkers, die mooie en milde temperaturen meldden in Marokko of Oost-Azië, waar ze momenteel op vakantie zijn. Dus hoe construeerden de alarmisten de “kokende oceanen”?
Op het land is het simpel: sinds 1990 zijn de meetstations op het land aanzienlijk uitgedund, en toen bleven vooral de actieve thermometers in plaatsen over, waar zoals bekend een duidelijk hitte-eilandeffect is. Daarnaast zijn er plaatsen zoals het “record”-meetstation in Lingen an der Ems, dat hitte meldde omdat het eenvoudigweg overwoekerd was door planten (opgehoopte hitte).
Selectieve temperatuurmeting in de oceanen
Maar ook in het water is het niet zo gemakkelijk. Integendeel. Ingenieur meettechniek, Michael Limburg, legt aan de hand van het diagram uit dat Latif als bij toverslag op de schermen bij Lanz liet zien. Daar zie je een wijdverspreide y-as, evenals verschillende curven met daarop een zomerhoogtepunt.
Nu is er een probleem met de SST-metingen, want die veranderen snel afhankelijk van de diepte (zie grafiek). En aangezien men tijdens de uitzending niet meldt hoe die werden gemeten, hetzij door een emmer aan de oppervlakte, hetzij door een machine-inlaat (ERI-methode ca. 3 tot 20 m dieper) of door een satelliet met onbekende kalibratie, is de bedoeling duidelijk. Of er sprake is van desinformatie maakt niet uit, als het maar afschrikt. Het gaat om de gemiddelde waarde van een oceaan, waarvan de temperatuur varieert van + 30 ° aan de evenaar tot 0 ° aan de noordpool, d.w.z. een spreiding van meer dan 30 K en met zeer grote verschillen, vooral van zuid naar noord natuurlijk.
Dit alles wordt echter niet weergegeven, maar in plaats daarvan een vereenvoudigde “gemiddelde temperatuur” en het verloop ervan in de loop van het jaar, zoals sommige klimatologen zonder enige kennis van natuurkunde en meettechniek graag zien. Hier een gemiddelde temperatuur van maken is al fysisch onjuist en enkele tienden van een graad tot catastrofe verklaren is pure paniekzaaierij, waarbij altijd – zij het onuitgesproken – wordt aangenomen, dat de mens – wij dus – daaraan schuldig is.
Hier is de afbeelding, die zich toevallig bij de redactie bevond toen Latif ernaar vroeg, en die afkomstig is van de Berliner Tagesspiegel op basis van gegevens van NOAA (Weather Service USA).
Bron hier.
Het 95% betrouwbaarheidsinterval ligt tussen 21° en 22,25°. Het record “opwarming” ligt daar slechts +0,55 °C boven. En dat bij Atlantische temperaturen van 30 °C in het zuiden en 0 °C in het hoge noorden.
Nogmaals, typisch selectieve propaganda van de Church of Global Warming. De overheersende(!) meeste gebieden zijn globaal +/- NULL! En de vele (!) gebieden met afkoeling, vooral bij de kust, worden ook niet genoemd.
Hier afbeeldingen ter vergelijking van Ole Humlum:
Bron hier.
(Een tip van Klaus Puls: http://www.climate4you.com/, druk linksboven op “Oceans”, en dan ==> “zee-oppervlaktetemperaturen” ; op deze website vind je ook “alles” over de Zeetemperaturen en nog veel meer!)
Bovendien is het slim om de oceanen te gebruiken als symptoom van het einde van de wereld, aangezien zelfs kustbewoners niet weten wat er zich ver in de oceanen afspeelt – het “ijsbeereffect”. Wie heeft er ooit een ijsbeer gezien, behalve dan de Berlijnse ijsbeer Knut ?
De kokende zeeën zijn dit jaar waarschijnlijk gekozen als apocalyptisch voorbeeld, aangezien de Duitse dammen vol zijn door hevige regenval en de indrukwekkende droogte in Frankrijk en Spanje in de zomer mogelijk ook zal zijn verdwijnen.
Opmerking: “Als je geen droogte hebt, dan laat je gewoon de zee opwarmen.” Volgend jaar is het misschien weer de beurt aan de stervende bossen …
***
Bron hier.
***
0 reacties :
Een reactie posten