De zondagse beschouwing van Jan van Friesland

Er wordt volop gespeculeerd over wat de ware reden zou zijn voor haar zo snelle vertrek. Bedreiging van haar gezin zal de doorslag hebben gegeven, hoewel ze ooit op ‘illegaal geconfisqueerde grond’ heeft gewoond in Jeruzalem en zelfs werd bedreigd door Joodse kolonisten. Maar ze bleef er wonen. Haar Palestijnse schoonvader leefde zelfs in een nabije grot omdat hij deels was verdreven van de eigen grond. We zien haar in die tijd als een strijdbare vrouw die pal stond voor de Palestijnse zaak, diep verbonden met de strijd voor het goede. Inmiddels heeft ze kinderen en maakt ze andere afwegingen. Toch zal ook zij in hebben gezien dat ze politiek niet verder kon en de biezen moest pakken.

Het was alsof ze troonredes voorlas.


De inzakkende peilingen, het onvermogen om mensen in het hart te raken, het slechte management van misstanden in haar partij, in het bezit van een motie van wantrouwen: optelsom van tegenslag en narigheid. Haar vriendinnen met de honden, die haar goed kenden, hadden uiteindelijk gelijk: ze had nooit voor de Haagse politiek moeten kiezen. Waar Rutte misschien te kwistig met ‘fout gezien’ of ‘fout gedaan’ strooide: bij Kaag geen woord over de eigen tekortkomingen of eigen falen.

Daar waar alarmist Frans Timmermans voor zijn aanhangers echt tobt over de ondergang van de aarde, zwetend en met overgewicht steunend de vergaderingen afloopt en vette emotie niet schuwt, zagen we bij haar een keurige koele dame in een goud-beige jurk met diplomatenjargon. Weg was de aan te jagen angst voor bosbranden en overstromingen. Het erge was: ze was geen klimaat-alarmiste. Het was alsof ze troonredes voorlas, dat de woorden in haar mond werden gelegd en het bezorgde gedachtegoed niet uit haar eigen tenen kwam, zoals wel bij haar Palestijnse strijd. Het weglopende electoraat herkende zich niet in het door speechschrijvers gehypte ‘do or die’. Een jaar geleden al weer hield ze de pompeuze Breugellezing over klimaatverandering. Kaag zei toen de laptop dicht te slaan bij het zien van alle rampen:


‘Het belang om iets te doen aan klimaatverandering staat als een paal boven water. En gelukkig neemt het gevoel van urgentie en de bereidheid tot actie bij bijna iedereen toe. 2 vragen staan hierbij voor mij centraal. Allereerst: doen we genoeg en zijn we op tijd? En ten 2e: hoe krijgen we iedereen mee?’

Ze is niet veel verder gekomen dan het stellen van deze vragen en het reserveren van onnodig veel geld voor een probleem dat niet bestaat. Wie een uurtje googled ziet dat er helemaal geen klimaatprobleem is. Als ze niet de laptop dicht had geslagen, had ze het kunnen weten.

***

Bron hier.

***