Door Tyler Durden.

Eind juni kwamen regeringsleiders en vertegenwoordigers van denktanks van over de hele wereld bijeen op de top voor een nieuw mondiaal financieringspact in Parijs. Deelnemers zijn onder meer de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, Antonio Guterres, de Amerikaanse minister van Financiën Janet Yellen, IMF-directeur Kristalina Georgieva en de president van de Wereldbank, Ajay Banga.

Het veronderstelde doel van de top was om financiële oplossingen te vinden voor de doelstellingen om armoede aan te pakken en tegelijkertijd de “emissies van de planeetopwarming” te beteugelen. Zoals met alle gebeurtenissen die verband houden met klimaatverandering, ging de discussie in Parijs onvermijdelijk over op internationale machtscentralisatie en de vorming van een wereldwijd consortium om de problemen op te lossen waarvan zij beweren dat soevereine naties die niet kunnen of willen oplossen.

Wat ik de afgelopen jaren echter steeds meer zie, is een convergentie van narratieven van centrale banken en internationale banken. Deze maken zich nu plotseling meer zorgen over CO2-belasting en de opwarming van de aarde dan dat ze zich zorgen lijken te maken over stagflatie en economische crisis. Waarschijnlijk omdat dit altijd al het doel was en economische crisis deel uitmaakt van het plan.

Globalisten combineren nu de kwestie van klimaatverandering met internationale financiële en monetaire autoriteit. Met andere woorden, ze verbergen het feit niet meer dat de agenda voor klimaatverandering deel uitmaakt van de “Great Reset”-agenda. Ze suggereren zelfs dat de dreiging van klimaatverandering kan worden gebruikt als springplank om mondiale banken meer macht te geven om de circulatie van rijkdom te dicteren en om het bestaande systeem te deconstrueren zodat het kan worden vervangen door iets anders.

De Franse president Emmanuel Macron vertelde de afgevaardigden op de top van Parijs dat “de wereld een schok van de overheidsfinanciën nodig heeft” om de opwarming van de aarde tegen te gaan en tegelijkertijd “gelijkheid” te creëren voor minder rijke landen. Hij voerde ook aan dat het huidige systeem niet goed geschikt was om de uitdagingen van de wereld aan te pakken.

Presentatoren op het evenement merkten op dat het internationale economische kader was gehavend door een aantal crises, waaronder de pandemie en de oorlog in Oekraïne, maar concentreerden zich op “de stijgende kosten van weerrampen die worden versterkt door de opwarming van de aarde” als reden voor de aanhoudende destabilisatie van financiële systemen.

Dit is natuurlijk onzin, maar het past in de verhalende programmering die globalisten proberen te ontwikkelen door economische neergang te koppelen aan klimaatverandering. In werkelijkheid is er NUL bewijs dat wereldwijde weersomstandigheden vandaag de dag erger zijn dan meer dan honderd jaar geleden voordat kooldioxideproducerende industrieën wijdverbreid waren. Er is geen bewezen verband tussen kooldioxide-emissies en een specifiek weerfenomeen. De claim is een fraude. Er is geen door de mens veroorzaakte klimaatcrisis, zoals ik heb geschetst en bewezen in eerdere artikelen.

Maar hoeveel mensen zullen voor de gek worden gehouden door te denken dat er een klimaatcrisis is, en waarvoor kan die hysterische angst worden uitgebuit?

De premier van Barbados, Mia Mottley, pleitte (zoals veel globalisten) voor een nieuwe kijk op de rol van de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds in een tijdperk van klimaatgevaren. Ze betoogt:

“Wat nu van ons wordt verlangd, is een absolute transformatie en geen hervorming van onze instellingen…”

VN-leider Antonio Guterres zei dat het wereldwijde financiële systeem, dat aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd bedacht onder het akkoord van Bretton Woods, de moderne uitdagingen niet aankon en nu “ongelijkheid in stand houdt en zelfs verergert”. Met andere woorden, hij hengelt naar een nieuw Bretton Woods.

“We kunnen nu stappen zetten en een grote sprong maken in de richting van wereldwijde rechtvaardigheid”,

zei hij, eraan toevoegend dat hij een stimulans van $ 500 miljard per jaar heeft voorgesteld voor investeringen in duurzame ontwikkeling en klimaatbeleid.

Er werd ook een plan gepresenteerd om de speciale trekkingsrechten van het IMF te gebruiken als een mechanisme om de wereldwijde liquiditeit te stimuleren.

Houd er rekening mee dat de fiat-stimuleringsmaatregelen van centrale banken en het rentebeleid van wereldwijde bankiers de oorzaak zijn van de huidige economische crisis. Het was geen covid, het was niet de oorlog in Oekraïne en het was zeker geen klimaatverandering. Het waren de banken en hun gebruik van monetaire manipulatie die 40 jaar hoge inflatie veroorzaakten, en dit heeft ertoe geleid dat centrale banken de rentetarieven hebben verhoogd. Deze strategie heeft in het verleden consequent geleid tot schuldenimplosie en beursrampen. De bankiers en de globalisten zijn de bron van het probleem, zij zouden niet de leiding moeten krijgen om het op te lossen.

Maar hier proberen ze de controle over te nemen en een ingrijpend resetplan in te stellen voor de ramp die ze hebben veroorzaakt. Maar waar leidt dit alles toe?

Vorig jaar suggereerde de VN dat ontwikkelde en opkomende economieën zoals de VS en China een soort vermogens-/emissiebelasting van ten minste 2,4 biljoen dollar per jaar zouden moeten betalen in een fonds voor ontwikkelingen op het gebied van klimaatverandering, en dat deze rijkdom zou worden herverdeeld onder armere landen. Herverdeeld door wie? Nou ja, de globalisten natuurlijk.

Andere ideeën die op tafel liggen, zijn belasting op fossiele brandstofwinsten en financiële transacties om klimaatfondsen op te halen. Dit betekent dat ze van plan zijn olie en gas te belasten totdat de prijzen zo hoog worden dat het grote publiek ze niet meer kan betalen.

Met name Macron steunde het idee van een internationale belasting op de kooldioxide-emissies van de scheepvaart, zogenaamd om overzeese vracht duurder te maken en zo de productievraag te verminderen. Dit bouwt voort op de strikte koolstofregels die al worden toegepast in de Europese landbouw.

Dit lijken allemaal onsamenhangende plannen om eenvoudigweg de prijzen op te drijven door middel van verschillende vormen van belastingheffing en het publiek te dwingen minder goederen te consumeren, maar er is hier een veel groter plan in het spel. Het is belangrijk om te begrijpen dat klimaatverandering niets meer is dan een middel om een volledig gecentraliseerd mondiaal economisch systeem tot stand te brengen, waarschijnlijk onder controle van het IMF, de BIS, de Wereldbank en de VN.

De jaarlijkse betalingen door rijkere landen aan wereldwijde institutionele schatkisten zijn een eerbetoon, een blijk van trouw. Het is ook een manier voor groepen zoals het IMF om een systeem van grotere onderlinge afhankelijkheid te creëren. Als er enorme sommen geld door globalistische instellingen vloeien en zij gaan bepalen hoe die rijkdom wordt herverdeeld, kunnen ze ook een systeem van beloningen en straffen opzetten. Ze kunnen landen straffen die zich niet aan hun voorschriften houden en ze kunnen voordelen geven aan landen die zich aan de lijn houden.

In termen van een nieuwe Bretton Woods vermoed ik dat dit allemaal uitmondt in een valutacrisis die de globalisten zullen aangrijpen als een kans om eindelijk hun CBDC-model (Central Bank Digital Currency) te introduceren. En zodra CBDC’s zijn geïmplementeerd, zal hun vermogen om de bevolking te domineren compleet zijn. Een geldloos systeem zonder privacy bij transacties en de mogelijkheid om de koopkracht van individuen en groepen naar believen af te sluiten? Het is een totalitair droomscenario.

Het is geen toeval dat het publiek tegenwoordig constant wordt gebombardeerd met propaganda voor de opwarming van de aarde – de machthebbers hebben een existentiële crisis nodig als angstgenerator. Als mensen bang zijn, denken ze niet rationeel en zullen ze zich vaak tot de slechtst mogelijke leiders wenden voor verlichting. En een wereldwijde dreiging vereist een wereldwijde reactie, toch?

Rampenverhalen over klimaatverandering (als het publiek de propaganda omarmt) zullen een breed scala aan systeemveranderingen mogelijk maken die niets te maken hebben met het milieu en alles met financiële dominantie.

Nationale vermogensbelasting en herverdeling. Het opleggen van het IMF en de Wereldbank als bemiddelaar voor wereldwijde fondsen. Het gebruik van de SDR-mand van het IMF als de facto wereldwijde valutaparaplu. De injectie van CBDC’s en een geldloze samenleving. Geen van deze zaken zou iets te maken hebben met de klimaatverandering, ook al zou het een legitieme dreiging zijn.

Maar hoe zit het met het model van de verschroeide aarde? Als de uiteindelijke bedoeling is om de economie zodanig te vernietigen dat de meeste industrie sterft, de handel krimpt en de bevolking vermindert omdat overleven onhoudbaar wordt, dan zou je kunnen zeggen dat de globalisten “de planeet redden” door mensen kwijt te raken. Ik veronderstel dat als je denkt dat het behouden van de permanente derdewereldstatus van de bevolking ons zal redden van de opwarming van de aarde, dan zou je zo’n agenda kunnen steunen.

Of het doel nu eenvoudigweg economisch microbeheer is of de gedwongen liquidatie van de productie, het resultaat zou meer macht zijn voor internationalisten en minder vrijheid en welvaart voor alle anderen.

Ze kunnen het draaien zoals ze willen, maar wanneer de elites oproepen tot een “financiële schok”, roepen ze in werkelijkheid op tot een dramatische beperking van het systeem, zodat het de bestaande bevolking niet langer in stand kan houden. Wanneer ze oproepen tot wereldwijde belastingheffing en belastingheffing in naam van “gelijkheid”, proberen ze niet iedereen even rijk te maken, ze willen dat iedereen even arm is.

En als ze oproepen tot gecentraliseerd toezicht op naties om de planeet te redden, willen ze eigenlijk mondiaal bestuur.

***

Bron hier.

***