Door Jeroen Hetzler.

In een artikel in de Telegraaf lezen we het volgende:

“Het liefst zou onze overheid door de brievenbus gluren om te zien of we wel goed, gezond en duurzaam leven. Dat beeld schetst bestuurskundige Paul Frissen. Hij hekelt de bemoeienis van de staat ’op microniveau’ met de burgers. Dat gaat van gezondheid tot opvoeding, van stikstof tot klimaat. Steeds weten Haagse beleidsmakers wat het beste is voor de mensen: „In vrijwel alle overheidsprogramma’s zit stiekem het D66-wereldbeeld verborgen.”

Dit is mede het gevolg van de maakbaarheidsgedachte, zeg maar -obsessie, die vooral bij politici heerst.

“De overheid is echt veel te diep in de samenleving gezakt. De afstand tussen politiek en burger is niet te groot, die is veel te klein,” staat verder te lezen. Er heerst een haast totalitair gezondsheidsbegrip. Met stikstof- en klimaatbeleid schiet de Overheid helemaal door. Het fundamentele bezwaar is dat de suggestie wordt gewekt dat er een overkoepelende waarheid is die onomstreden is, die ook evident en objectief vast te stellen is,”

Aldus enkele fragmenten in het artikel. Bron.

Vooral dit laatste kan verklaren waarom aanhangers van dit bemoeizuchtige beleid het debat mijden, bang hun macht gevend ‘gelijk’ kwijt te raken. Ook heeft die bemoeizucht en dat indoctrineren mede polarisatie en extremisme tot gevolg. Er moet zelfs een SIRE-commercial aan te pas komen om die zelf veroorzaakt polarisatie weer tegen te gaan. Bij extremisme hoeven we alleen maar te denken aan Extinction Rebellion.

En dan duikt onvermijdelijk het meten met twee maten op. Enkele jaren geleden werden 34 Friezen veroordeeld vanwege het opzettelijk blokkeren van de snelweg bij Joure. Maar zie nu! De wegblokkade op 27 mei door Extinction Rebellion werd niet bestraft door het OM. Dit terwijl: Winfried Korver, advocaat-generaal van het Openbaar Ministerie in Den Bosch, was zaterdag j.l. als sympathisant van Extinction Rebellion aanwezig bij hun protest in Den Haag, zo meldt AD.

Ook dergelijke normvervaging door jarenlange klimaatindoctrinatie tast de geloofwaardigheid van de rechtspraak aan en leidt dus tot meten met twee maten. Bovendien, het OM laat de opgetrommelde politieagenten voor schut staan. En dan nog verbaasd dat het vertrouwen zo laag is?

In haar boek Ons voedsel beschreef Louise Fresco haar observaties van de gevolgen van al die bemoeienis en indoctrinatie. Opmerkelijk is dat zij de hockeystickgrafiek van Mann wel accepteert. Uit noodgedwongen politieke correctheid of echt haar mening? Wie zal het zeggen?

We lezen met zo veel woorden het volgende.

“Ik heb me het hoofd gebroken over de vraag waarom kennis met het bijbehorende verhaal zo moeilijk is over te dragen. Waarom gedetailleerde en genuanceerde kennis het moet afleggen tegen grootse beweringen, meest apocalyptische uitspraken. Het voedselsysteem staat op instorten, ecosystemen worden vergiftigd, de natuur kan geen dag wachten, nog nooit zo veel soorten uitgestorven etc. terwijl de stand van de kennis niet tot dergelijke generalisaties kan leiden.”

Inderdaad, maar vele evangelisten van het klimaatgeloof menen recht te hebben op eigen feiten om toch hun eigen mening te kunnen opleggen onder het camouflagenet van ‘de wetenschap’. Dit is misbruik van kennis. Timmermans, Kaag, Jetten, Greta Thunberg en Guterres zijn hier voorbeelden van. Fresco gaat verder:

“Wetenschap is de collectieve inspanning om kennis te vergaren. Twijfel speelt hierbij een sleutelrol.”

Niet alleen dit laatste, maar ook scepsis. The science is settled is een onjuiste, zeer misleidende, uitspraak. Zelfs discussiëren over zwaartekracht is zinvol. Door alle ongenuanceerde staatsbemoeienis en die van NGO’s zijn echter verkeerde verwachtingen gewekt. En dit wreekt zich nu. We lezen verder:

“Ten onrechte verwachten burgers nu van de wetenschap niet alleen oplossingen, maar ook zekerheid, juist geen twijfel. Geen inschatting van risico’s. Omdat de kern van wat risico is, namelijk waarschijnlijkheid maal effect, niet wordt begrepen, groeit de roep om ieder risico uit te sluiten. Herijking van eerdere inzichten voelen als ongewenste zwakheid.”

Velen, niet alleen burgers, maar ook journalisten vluchten in ongenuanceerdheid door ditzelfde gebrek aan kennis van de werking van wetenschap en de haast om te scoren. Politieke correctheid is bovendien goed voor carrière en acceptatie. Maar er speelt meer.

“De burger wil eenvoudige risicovrije oplossingen. Dit verlangen kan de vorm aannemen van intolerantie. Het liefst is er een schuldige. Transitie is tegenwoordig het toverwoord, alles moet anders en snel. Polarisatie is zo automatisch geboren. Het drama van polarisatie is dat er geen basis meer is om waarheid van onwaarheid te onderscheiden. Polarisatie gevoed door onbegrip en selectief gebruik van feiten met een zwalkende Overheid op een voedingsbodem van calvinistisch schuldgevoel leidt tot ongegronde apocalyptische gedachten.” Bron Ons voedsel: L. Fresco.

En juist in dit moeras is onze maatschappij beland onder dit Kabinet. Dit land gaat gebukt onder onrealistische eisen van de onbekwame Jetten en zeker die van Timmermans. Beiden beroepen zich op ongegronde apocalyptische gedachten, louter door gebrek aan gedegen inhoudelijke kennis. Dit valt hen aan te rekenen, zeker door hun staatsbemoeienis tot in de kleinste details. Daarbij valt op hoezeer onze hele maatschappij doordrenkt is van een buitensporige obsessie voor CO2. Het opleggen van een blind geloof in de apocalyptische gevolgen voor een catastrofale opwarming aangewakkerd door de dagelijkse berichtgeving in de media. Er gaat geen gesprek, programma of documentaire voorbij of die obsessie komt aan bod.

Elke poging tot nuance of kritiek wordt stante pede afgekapt, al dan niet gesmoord door een tirade. Dit alles leidt wel tot economische zelfmoord door ongekende verspillingen aan nutteloze investeringen met een ten hoogste onmeetbaar effect ergens in de verre toekomst.


Het leidt ook tot nodeloze angst bij kinderen en zelfdodingen onder boeren. De rol van CO2 is al jaren uitgespeeld. Het IPCC maakt ernstige fouten, maar geen woord horen we van politici en de media, op een enkele uitzondering na. Het ten onrechte claimen van selectieve zogenaamde klimaatfeiten maakt door alle staatsbemoeienis onze maatschappij een starre onaangename leefwereld. Allemaal door onwetendheid. Des te treuriger, omdat het goede nieuws dat er is, ons wordt onthouden. Zie Our World in Data. Dit goede nieuws is juist onontbeerlijk voor een evenwichtig wereldbeeld bij de volgende generatie.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de Klimaatwet moet worden vernietigd.)