Klimaatactivistische organisaties maken steeds vaker, gretig en dankbaar, gebruik van bekende Nederlanders om hun alarmistische boodschap te verspreiden en de strop om de nek van bedrijven en overheid aan te halen. Ze zien deze BN’ers als pionnen in hun schaakspel van angst, indoctrinatie en intimidatie. Ze willen bedrijven en de overheid hun wil opleggen en de klimaatagenda blindelings te volgen.

Wynia beschreef het als volgt:

Die BN’ers verspreiden vervolgens het klimaatevangelie en kunnen hun afgezaagde onheilsboodschap keer op keer kwijt op tv of in de krant. Zo was afgelopen week actrice Carice van Houten aan de beurt. Zij was nooit een activiste totdat ze ‘een paar maanden geleden voelde en zag hoe ernstig de zaak is’. Wat ze dan precies voelde en zag bleef wijselijk in het midden. Een journalist vraagt bij zo’n publieke uiting van deugd uiteraard niet door. Een beter klimaat begint immers bij een goed gevoel.

Dit is de crux: emotie. Hierbij is ook sprake van deugpronken, koketteren met emo-graaiflatie. Met wetenschap heeft het niets te maken. CO2 wordt er steeds kritiekloos bij gehaald, maar het is napapegaaien van een doctrine. Al die emotie en blinde volgzaamheid verwijst naar de huidige doctrine in dienst van ecologisch anti-kapitalistisme-ideologie. Het gelegenheidsargument van een eenzijdig dominant door de menselijke CO2-uitstoot werd opgetuigd in de gedaante van het pseudowetenschappelijk VN-instituut, IPCC genaamd.

Er is geen reden aan te nemen dat Van Houten c.s. hebben nagedacht of het allemaal wel klopt wat er uit de koker van het IPCC komt. Ik vrees eerder kuddegedrag om vooral bij de groep der deugers te horen, met ruime PR-aandacht in praatshows.

Alles bij elkaar genomen is het dus oude wijn in nieuwe zakken, lees: aloud zieltogend anti-kapitalisme tot leven gewekt ditmaal door een klimaatjasje gecamoufleerd. Dit verklaart veel over het hardnekkig aanhangen van de juridisch niet bindend afgesproken klimaatdoelen in Parijs 2015. Het effect zal in 2100 inderdaad niet meetbaar zijn, namelijk 0,0003 graad C minder opwarming.

Dus dient de vraag zich aan waar Jetten c.s. mee bezig zijn. Het doel lijkt om samen met Greenpeace en Milieudefensie, gesteund door activistische rechters, boeren, vissers en het Nederlandse bedrijfsleven het land uit te jagen en terug te keren naar de 18e eeuw. Dit is wat Carice van Houten voor tekent. Mogelijk dat het volgende kind dan vóór het eerste jaar overlijdt. Ik krijg niet de indruk dat onze deugende BN’ers ook hierover hebben nagedacht. Met emoties als leidraad verdwijnt de redelijkheid. Dit uit zich ook in wegkijken en meten met twee maten. Een verbijsterend voorbeeld zijn Congolese kindslaven:

Honderdduizenden Congolese mannen, vrouwen – soms met baby’s op hun rug – en tienduizenden kinderen van 4 jaar en ouder werken zich dag in dag uit urenlang in het zweet om het ‘blauwe goud’ kobalt te delven. Voor één tot twee dollar per dag. Specifiek gereedschap en een veiligheidsuitrusting – zoals maskers of beschermende kleding – ontbreken vaak. Moderne slavernij.

Er is alle reden voor alarm bij o.a. weldenkend Nederland, Greenpeace en Milieudefensie:

Werken met kobalt is gevaarlijk. Het mineraal is giftig en kan een dodelijke longziekte veroorzaken. Kobalterts is vaak vermengd met radioactief uranium. Wetenschappers hebben in sommige mijnregio’s alarmerende radioactiviteitsniveaus geregistreerd. Daarnaast vervuilt het mijnbouwafval rivieren, drinkwater en de lucht. Ook omwonenden die niet in de mijnen werken, worden hieraan blootgesteld. In de mijnregio’s komen ademhalingsproblemen, acute dermatitis, geboorteafwijkingen en kanker veelvuldig voor. Bron.

Hier ligt een mooie taak voor Carice van Houten als ambassadeur voor een nieuw op te richten Stichting ‘Haal het kobalt uit een kind’.

Dit probleem speelt al jaren, maar geen BN-ambassadeur te bekennen. Dit geeft wel te denken. Wat bovendien hinderlijk is, is de impliciete aanspraak op moreel gelijk, lees: verhevenheid waarin men zich wentelt.

Lucas Bergkamp (jurist en arts) schreef:

De moreel superieure rechter

Rechters komen veelal uit de sociale klasse waarin luxe-geloof hoogtij viert. Zij hebben vanwege hun beroep weinig mogelijkheden om zich met activisme in te laten, want dat zou de rechterlijke onafhankelijkheid in het geding brengen. Daardoor is de verleiding groot om de persoonlijke overtuiging in het rechterlijke werk te laten doorklinken. Die verleiding wordt in het geval van klimaat versterkt doordat het geloof in de klimaatcrisis tevens een gevoel van morele superioriteit verschaft. Wat de maatschappij ontvangt is slechts een moreel dictaat met een bijbehorend emissiereductiepercentage dat fungeert als een statussymbool onder een dun laagje vernis van moraliteit. Bron.


Dit is precies ook het laagje vernis over het statussymbool van de deugmens die het toch zo goed voorheeft met deze planeet en de generaties na ons. Aanstellerij.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de Klimaatwet moet worden vernietigd,)

***