Foto: Shutterstock.

Door Fred Udo.

De Nederlandse Organisatie voor Toegepast Natuurwetenschappelijk Onderzoek (TNO) heeft op 2 februari 2023 een 48 paginadik verslag uitgebracht van een studie getiteld:

“Energy Poverty: A Science and Policy State of Play” [TNO 2023 P10119].

Deze titel van een TNO-rapport is duister genoeg om grote verwachtingen te wekken omtrent een analyse van de energiecrisis en hoe energiearmoede te voorkomen door een verstandige energiepolitiek. Een balans tussen gewenste CO2-reductie en economische realiteit past toch in dit rapport geschreven door medewerkers van en uitgegeven door TNO.

Daarenboven is het rapport een onderdeel van een onderzoeksprogramma gefinancierd door: Ministeries van Economische Zaken en Klimaat, Ministerie van Binnenlandse Zaken, Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Provincie Zuid-Holland en de Provincie Noord-Holland.

De verwachtingen waren dus hoog, de teleurstelling bleek nog groter.

Het rapport begint met te stellen, dat

de energiecrisis leidt tot een steeds groter aantal energiearme huishoudens in Europa.

Deze stelling komt, zacht gezegd. niet helemaal onverwacht, maar de volgende alinea is onthullend. De auteurs stellen, dat de toenemende energiearmoede

een bedreiging vormt voor de energietransitie aangezien (toenemende) maatschappelijke ongelijkheid de algemene publieke steun voor de transitie kan ondermijnen.

Hier staat dus, dat niet energiearmoede het probleem is, maar de ondermijning van de steun voor de energietransitie. Dit is een enormiteit van dezelfde orde als het geblaat van Timmermans tegen Zelenski over de toekomst van groene energie in Oekraïne. Men is zo verblind door religieuze CO2-ijver, dat deze mensen alle echte problemen van de wereld uit het oog verliezen. Medewerkers van TNO horen beter te weten.

De tekst vervolgt:

Met het geven van een overzicht van zowel de wetenschappelijke als de beleidskant van het energiearmoedevraagstuk probeert dit rapport bij te dragen aan de brug tussen wetenschap en beleid. Daarnaast geeft dit overzicht inzicht in de mate waarin het energiearmoedebeleid overeenkomt met de onderzoeksresultaten op het gebied van energiearmoede (d.w.z. is het beleid in overeenstemming met evidence-based praktijken?).

Dit alles staat op bladzijde 2.

Hier kan de lezer stoppen, want de overige 46 bladzijden geven een overdosis van ditzelfde sociologische gebrabbel.


Er is in Europa al meer dan 600 miljard euro uitgegeven aan directe inkomenssteun om de energierekening te verzachten, maar dit rapport komt niet verder dan het uitgeven van meer geld aan isolatie en woningverbetering. Gek genoeg staan warmtepompen niet in het lijstje.

Er wordt geen woord gewijd aan de oorzaken van de energiecrisis, noch aan mogelijke oplossingen van de energieschaarste. Dit rapport rept ook niet over de inflatie die het direct gevolg is van de hoge energieprijzen.

Let wel, dit is een rapport `gesponsord` door 3 ministeries en 2 provincies geschreven onder de vlag van TNO. Hoeveel gezinnen zouden geholpen kunnen worden met het geld, dat aan dit geschrift besteed is?

De hoofdtekst is in het Engels, maar bespaar u de moeite, want er staat niet meer in dan ik hierboven heb geciteerd.

***