Het gaat dus om ofwel de voortzetting van de gevestigde orde, ofwel verstoring.
Sid Lukkassen 12-3-2023
De Provinciale Staten Verkiezingen staan voor de deur en de VVD grijpt terug op een bekende formule, die van de paardenrace. “We moeten niet terug naar de tijd van Joop Den Uyl”, aldus VVD-boegbeeld premier Rutte. Zal het lukken om met deze tactiek, de paardenrace tussen de ‘rechtse’ VVD en de ‘linkse’ PvdA, de kiezer te overtuigen?
Vermoedelijk niet, want in de publieke perceptie is de VVD niet langer rechts, als ondernemerspartij zonder ondernemers, en de PvdA niet langer links, als arbeiderspartij zonder arbeiders. Iedere verkiezing in Nederland gaat nu om de strijd tussen het kartel, en de partijen die in meerdere of mindere mate de oppositie vertegenwoordigen: het ongehoorde deel van Nederland. Het gaat dus om ofwel de voortzetting van de gevestigde orde, ofwel verstoring. In deze situatie gelden de PvdA en de VVD als twee koppen die vastzitten aan het lijf van hetzelfde monster.
De contrastering met Den Uyl, wekt interesse naar wat Rutte met deze vergelijking hoopt te bereiken. Tijdens het bewind van Den Uyl was er immers niet zo’n gigantisch woningtekort, het onderwijs en de gezondheidszorg waren op niveau. Ook was er geen sprake van een aanhoudende en ontwrichtende immigratie vanuit veelal niet-inpasbare culturen. Naar mijn beste weten waren er géén voedselbanken en ook met het onderlinge vertrouwen en solidariteit was het beter gesteld.
Onder Rutte gleed Nederland af van een ‘high trust society’ naar een ‘low trust’ samenleving. Er is sprake van een dramatische afname van het vertrouwen in de overheid en haar instituties: van bijna 70 procent in april 2020 naar minder dan 30 procent. Deze feiten maken het dreigement van Rutte, dat Nederland slechter af zou zijn onder andere partijen, ongeloofwaardig.
Tegenover deze achtergrond van een Nederland dat onder Rutte is leeggetrokken, gaat er een hartverscheurende video rond van twee minuten:
Nederland is uitgewoond en zit spiritueel aan de grond. De huilende Joep stelt een vraag aan Thierry Baudet. Joep geeft aan dat hij Nederland wil verlaten. Er spelen geldproblemen en veel mensen in zijn omgeving zijn depressief. Thierry stapt op Joep af en geeft hem een knuffel.
Rustig legt Thierry uit dat hoe triest Joep zich ook voelt, hij leeft tenminste in de waarheid. Objectief klopt het wat Joep vaststelt. Iets opbouwen is voor zijn (en mijn) generatie zo goed als onmogelijk. Huizen zijn onbetaalbaar. En mocht het al lukken om te sparen, dan verliest het alle waarde door de inflatie, of wordt het door CBDC (digitaal, programmeerbaar sociaal kredietgeld) afgepakt.
Thierry’s boodschap is hard maar eerlijk en oprecht. Niemand gaat deze ‘verliezers van de globalisering’ te hulp komen. We zullen het zélf moeten doen. Thierry beschrijft dat we onze economische toekomst alleen kunnen zekerstellen door een “economisch vlechtwerk te vormen”. Een zuil opbouwen dus. Die zuil biedt ons sociaaleconomische zekerheid, morele steun en relationele geborgenheid. Want onder Rutte en zijn gevolg gaan wie die nooit meer krijgen. Dat ziet Joep goed. Voor een uitleg van wat verzuilen precies is, verwijs ik naar mijn boek Wees Afgrondelijk, hier besproken door Paul Cliteur.
Met die knuffel voor Joep liet Thierry zien dat hij méér empathie, meer liefde voor de mens in zich heeft, dan Rutte. Toch is Rutte weer uitgenodigd in praatprogramma’s, zoals Vandaag Inside. Op sociale media twijfelden de presentatoren of ze Rutte wel moeten laten komen. Want er werden voorwaarden gesteld: zo mochten boeren niet aanwezig zijn, geen slachtoffers van de Toeslagenaffaire en vooral geen mensen uit het gaswinningsgebied in Groningen.
Oftewel, Rutte zal alles weglachen. Zelfs als hij een frontale aanval krijgt, gaat het met een glimlach en wat tsjakka-retoriek wéér gespind worden op zo’n manier dat hij er toch positief uitkomt. Dat spel spelen we nu meer dan tien jaar. De uitzending levert de VVD zetels op voor backbenchers en marionetten – voor alle bovengenoemde slachtoffers zal alsnog niets worden geregeld.
Jongeren die nu voor het eerst mogen stemmen, weten niet anders dan dat wat je ook doet in de politiek, het heeft geen gevolgen. Dit is het voorbeeld dat Rutte hen toont. Hij blijft toch zo’n man die, als er kerstpakketten worden uitgedeeld aan hulpbehoevenden, in zijn vuistje staat te lachen. Dan heeft hij namelijk al bedacht dat het nog vijf euro goedkoper kan door de kerstpakketten in China te laten maken.
Alles blijft van de premier afglijden. Zoals gewiste SMS’jes, notulen over het willen afschaffen van dividendbelasting en notulen over het wegpromoveren van dwarsliggende Kamerleden. Hugo de Jonge gaat handenwrijvend door met gevoelige documenten in de papierversnipperaar te duwen en de MIVD en AIVD blijven – zonder instemming of inzage door het parlement – onderzoek doen naar demonstranten en critici van dit misdadige regime.
Onlangs las ik de redevoeringen van Cicero, een Romeins filosoof en staatsman. ‘Philippicae’, heten deze redes. Ze zijn uitsproken op een overgangsmoment, toen het Romeinse Rijk veranderde van een republiek in een keizerrijk. Er was veel chaos: de officiële regelementen waren ondergeschikt gesteld aan persoonlijk gezag van machthebbers. Cicero twijfelde of hij moest blijven of moest gaan, precies zoals de eerder aangehaalde Joep. Er zijn meer gelijkenissen met wat in Nederland gebeurt. Zo werden versgekozen Kamerleden benoemd in een demissionair kabinet. Met een vers mandaat moesten zij zichzelf controleren binnen een kabinet dat geen mandaat meer had. Clownesk en staatsrechtelijk corrupt. Toch werd het doorgeduwd.
Ook de vernietiging van de zelfstandigenaftrek moet worden genoemd. De EU zet Nederland onder druk. We zouden te veel zelfstandigen hebben: die zelfstandigen moeten hun laatste voordeeltjes verliezen, meer mensen moeten in loondienst. Nederland moet van de globalisten een corporatistisch wingewest worden, geregeerd door human resource managers. Heb je ooit iets tegendraads gezegd – over neem nu klimaat, Zwarte Piet of LGBTQ – dan is dit een ‘tegenindicatie’. Dan kun je geen kant meer op. Als we niet verzuilen, worden we gelijkgeschakeld. Precies wat de Duitse bezetter verlangde, wordt nu waargemaakt door globalistisch corporatisme.
Joep is niet de enige die overweegt Nederland te verlaten. Mijn beste vriend is onlangs verhuisd, met zijn vrouw en dochter, naar een ander continent. Niet omdat hij zo rechts is, dat is hij niet, maar omdat dit land geen perspectief biedt. Hij is wiskundige, spreekt vloeiend Engels en werkte in het onderwijs. Het niveau holt daar al twintig jaar achteruit en tijdens corona is het al helemaal geëscaleerd. Hij wilde niet meer trekken aan een dood paard en is mobiel genoeg om elders iets nieuws op te bouwen. Het niveau van het onderwijs is zó laag, dat het huidige welvaartsniveau – nog afgezien van de vergrijzing – niet zal worden volgehouden.
Nederland verliest de meest waardevolle talenten: de verliezers van de globalisering blijven over, die niet wendbaar of getalenteerd genoeg zijn om te vluchten. Verzet in al haar vormen en kleuren wordt voor hen gaandeweg de enige optie. Onze machthebbers maakt het niet uit, want zij leven van mediastunt naar mediastunt en van verkiezing naar verkiezing. Beleidskritiek is niet afdoende: wat we nodig hebben, is systeemkritiek. Stem daarom op 15 maart FVD.
Zelf ben ik ook verkiesbaar, zowel voor plek 3 op de Gelderland lijst als plek 8 op de senaatslijst. Als politicus doe ik verder geen beloften. Ik verleid u niet met valse hoop. Het enige wat ik beloof, is afgrondelijkheid.
DDS
0 reacties :
Een reactie posten