Nederland heeft een regering die alle geloofwaardigheid verloren heeft.
De politiek van de aangeprate angst
Vorige week had Vincent Vandeputte het er nog over in zijn dagelijks praatje: de angst die mensen wordt aangepraat wanneer ze koken op gas. In deze video vroeg Vincent zich af waar de journalisten waren om eens degelijk onderzoek te doen of koken op gas nu wel of niet schadelijk zou zijn?
Tegenwind stelde de vraag aan de Nederlandse wetenschapper Prof. Dr. Kees de Lange. Die was in oktober 2022 nog te gast in Andalusië. Kees is Emeritus hoogleraar in de natuurwetenschappen. Binnenkort presenteert Tegenwind u zijn documentairereeks af, die momenteel gemonteerd wordt. Samen met Alain Grootaers praat Kees de Lange over de vele klimaatdogma’s die vandaag de dag de ronde doen. De Lange was ook een tijdje senator en is dus uitstekend geplaatst om op zijn eigen manier duiding te geven bij de angstmechanismes die politiek en media hanteren. Zijn analyse brengt ons uiteindelijk bij het hot item “Koken op gas”.
‘The will to save humanity is almost always only a false face for the urge to rule it. Power is what all messiahs seek: not the chance to serve.’ – H.L. Mencken (1921).
Nederland heeft een regering die alle geloofwaardigheid verloren heeft. In plaats van daaruit de onvermijdelijke consequenties te trekken, houdt men krampachtig vast aan de macht, waarbij geen middel onbeproefd wordt gelaten. Origineel is men daarbij bepaald niet. De burger wordt angst aangejaagd in de hoop dat die zijn electorale heil zal zoeken bij zieltogende kartelpartijen. Dit is verworden tot de standaard wanhoopsremedie waarvoor steeds weer gekozen wordt. Vaak gaat het om vermeende crises van allerlei signatuur die bij voorkeur overgoten worden met de giftige saus van de zo ‘onafhankelijke’ staatsbureaus. Dit wordt zonder uitzondering als ‘wetenschap’ geadverteerd. Dat bij deze weinig integere vermenging van politiek en pseudowetenschap de echte wetenschap zonder uitzondering het slachtoffer is, is voor het heil van de ‘goede zaak’ een bijeffect. Dat neemt men maar al te graag voor lief. Als het nu maar zou blijven bij de oprispingen van een manipulerend kabinet, en de steun van wat slippen dragende staatsbureaus, viel de schade wellicht nog wel mee. Helaas is er meer aan de hand. De Belgische situatie ken ik minder goed, maar mijn Belgische vrienden bespeuren veel parallellen.
Koken op gas.
In een gezonde democratische samenleving zijn er aan alle kanten ‘checks and balances’. Voor het functioneren van een democratie die die naam verdient zijn die ook essentieel. Tot die categorie behoort uiteraard de volksvertegenwoordiging die geacht wordt de overheidsmacht te controleren en waar nodig bij te sturen. Ook de media hebben hier een belangrijke rol te vervullen, door hun taak van kritisch observeren en misstanden aan de orde te stellen met zorg en integriteit te vervullen. De rol van de wetenschap is om onbevooroordeelde wetenschappelijke feiten waar mogelijk te presenteren, maar niet om politieke beleid te maken. In het algemeen is wetenschap genuanceerd, zelden simplistisch, en al helemaal geen onomstotelijke basis voor beleid. Wetenschap kan wel belangrijke kanttekeningen bij beleid plaatsen en logische tekortkomingen in politieke argumenten aan de orde stellen. Maar vervullen deze ‘checks and balances’ in het Nederland van 2023 ook hun zo noodzakelijke rol? Helaas is het antwoord op deze cruciale vraag een volmondig NEE. Laat me dat toelichten.
De volksvertegenwoordiging is stap voor stap verworden tot een applausmachine voor de macht. Wangedrag van kabinetsleden wordt gebagatelliseerd en leidt zelden tot repercussies. Onder het motto ‘Die Partei hat immer recht’ is het partijkartelstemvee steeds drukker met wat krom is recht te praten. De oppositie wordt met alle middelen buitenspel gezet en gehouden. Dat dit een parodie op democratie is, is de prijs die men graag betaalt om op het pluche te blijven. Onwelgevallige politieke partijen komen steeds meer onder vuur en de geesten worden rijp gemaakt om gekozen parlementsleden een beroepsverbod op te leggen.
De media dan? De publieke omroep ligt aan de subsidiespeen van de macht, en haalt het uiteraard niet in het hoofd om diezelfde macht te bekritiseren of zelfs maar tegen te spreken. Dag aan dag, avond aan avond, worden feitenvrije kennisloze vertegenwoordigers van overheidswelgevallige standpunten de nog resterende kijkers naar deze charades door de strot gewrongen met hun eenheidsboodschap zonder nuance.
Ook de enkele omroep die een voorzichtig tegengeluid laat horen dient beboet en verboden te worden. Mediaterreur van de ergste soort. Zelfs de harde wetenschap, die ons uit de Middeleeuwen getild heeft, en de bron van al onze huidige welvaart is, heeft in belangrijke mate haar integriteit opgeofferd aan het helpen verspreiden van door de overheid bedachte crises en het aanjagen van irrationele angst bij de burgers. Men neemt zelfs niet langer de moeite om de basis van elke vorm van rationele, integere wetenschap overeind te houden, namelijk om in debat te gaan met wetenschappers met onderbouwde contraire standpunten. Ook hier vormen ‘cancelen’ en verdacht maken de Pavlov reactie.
De vermeende crises uit het recente verleden waren vormen van bangmakerij die voor de gemiddelde burger nauwelijks zelfstandig te controleren waren. Welke Nederlander heeft ooit ijsberen in het wild gezien, welke Nederlander heeft ooit Arctica of Antarctica bezocht om een gewogen oordeel over het al dan niet smelten van zee-ijs over een periode van tientallen jaren te hebben, welke Nederlander bezocht ooit het Great Barrier Reef om de biodiversiteit aldaar te beoordelen? Hoeveel Nederlanders hebben meer dan een zeer oppervlakkig idee van wat klimaat en klimaatverandering inhouden, als klimaat gedefinieerd is over een periode van 30 jaar? Hoeveel Nederlanders houden 30 jaar lang een nauwkeurig klimaatopschrijfboekje bij? De overheid kon dus jaren lang ongestraft en nauwelijks weersproken allerlei vormen van onzin over allerlei zaken die erg ver van ons bed lagen opdissen.
Zoals natuurlijk te verwachten, neemt het aantal mensen dat nog in deze angstsprookjes gelooft snel af. Paniek heeft nu eenmaal een beperkte reikwijdte. Tijd voor nieuwe angstaanjagerij en paniekerige leugens van de kant van de overheid dus, zeker ook met het oog op komende verkiezingen.
Nu pogingen om paniek te zaaien over ver van ons bed evenementen steeds meer falen, blijft er weinig anders over dan om de leugens dichter bij huis te zoeken. Dat is natuurlijk riskant, omdat zaken die betrekkelijk nauw aansluiten bij de directe belevingswereld van de burger veel gemakkelijker kunnen stuiten op tegenspraak en op een veel sneller optreden van de ongeloofwaardigheid van de paniekzaaiers. Met deze wanhoopstactiek schiet de overheid dan ook in de eigen voet. Een paar markante voorbeelden.
Op dit punt mag de covid geschiedenis niet ontbreken. Het kabinet heeft niets nagelaten om de angst voor Covid te maximaliseren en maatregelen te nemen waarvan de effectiviteit vanaf dag één dubieus was. Toen eenmaal vaccins beschikbaar kwamen werden die kritiekloos omarmd, zonder dat adequate veiligheidstests waren uitgevoerd, en zelfs zo ongeveer heilig verklaard. Niet gevaccineerden werden tot paria’s van de samenleving gedegradeerd. Niet gehinderd door kennis van zaken betoogde de regering zonder ophouden dat het een morele plicht was je te laten vaccineren, niet alleen om jezelf te beschermen, maar vooral ook om anderen voor besmetting te behoeden.
Dat onder druk van een zeldzame vasthoudende Europarlementariër een spreekbuis van Pfizer moest toegeven dat het vaccin nooit getest was om na te gaan of vaccinatie het doorgeven van de besmetting aan anderen verhinderde, is van overheidswege simpelweg verzwegen. Tot op de huidige dag worden niet-gevaccineerden als gevaar gezien en geframed.
Curieuze schijndebatten tussen een onwetende volksvertegenwoordiging en een even incompetente en zelfs kwaadaardige regering leidden tot rabiate dwangmaatregelen waarvan de medische effectiviteit vanaf hun invoering al twijfelachtig was, maar de ontwrichtende gevolgen voor de maatschappelijke samenhang onmiddellijk evident waren. Zelfs nu nog wordt geweigerd een fatsoenlijke evaluatie uit te voeren van de vraag of de ingezette vermeende remedies niet erger waren dan de kwaal. Deze regering heeft kennelijk het leren van eigen falen niet hoog op de prioriteitenlijst staan. Vijf zinloze boosterprikken later kan de gemiddelde Nederlander die om zich heen kijkt niet ander dan concluderen dat hij misleid is. Einde van de overheidsgeloofwaardigheid.
Met het energiedossier is het niet veel beter gesteld. Al vele jaren is door deskundigen betoogd dat de zo bejubelde energietransitie onvermijdelijk tot energieonzekerheid en energiearmoede zou leiden. De overgang van vraag gestuurde naar aanbod gestuurde energie gaat ten koste van een enorme dosis welvaart en tot een fundamentele leveringsonzekerheid. Een aanbevolen economie gebaseerd op windmolens, zonnepanelen en (geloof het of niet: biomassa) kan slechts functioneren als tegelijkertijd een back-up systeem gebaseerd op fossiele brandstoffen operationeel blijft. De desastreuze gevolgen voor de nationale economie en voor de individuele koopkracht van de burger kunnen niemand die zijn maandelijkse opgeblazen energierekening in de bus ziet ploffen ontgaan.
De laatste loot aan de snelgroeiende boom van overheidsbangmakerij is zo mogelijk nog dwazer dan alle vorige voorbeelden. Onlangs verscheen in alle gelijkgeschakelde bladen en staatsmedia vrijwel tegelijkertijd een identiek bericht, namelijk dat koken op gas zoveel vervuilende stoffen in de keuken bracht, dat het een wonder mag heten dat zoveel Nederlanders nog min of meer springlevend rondhuppelen. Het bericht was gebaseerd op een onderzoek van de ooit respectabele Delftse universiteit. Dat deze universiteit haar integriteit vergooit heeft door het verlenen van een eredoctoraat aan anti-wetenschapper Frans Timmermans doet natuurlijk ernstig twijfelen aan het resterende wetenschappelijk gehalte.
Zelfs oppervlakkige lezing van het Delftse rapport wijst uit dat er iets anders aan de hand was. Als een braadpan door onoordeelkundig gebruik en onoplettendheid teveel wordt verhit, of dat nu op het gas of op de inductieplaat is, wordt niet alleen het biefstukje dat je probeert te braden gecremeerd, maar wordt ook uiteindelijk de braadpan door de overmatige hitte aangetast en zijn onplezierige dampen het resultaat. Dat is niet goed voor je gezondheid. Deze open deur heet tegenwoordig in Delft wetenschap. Grappig is natuurlijk wel dat voor iedereen die al een leven lang probleemloos op gas kookt, dit alarmistische bericht zo belachelijk is, dat media en overheden die dergelijke ongein verspreiden slechts in eigen voet schieten.
Bangmakerij van de burger in de hoop dat zijn burger dan zijn toevlucht zoekt tot de overheid die graag pretendeert hem tegen al dit onheil te beschermen is een al eeuwen lang beproefde strategie. Zelfs een beproefde strategie kan door overdadig en onkundig gebruik zijn houdbaarheidsdatum overschrijden. Dat is gelukkig precies wat we nu meemaken. Een overheid en de opportunistische media die unisono hun onheilspellende boodschappen tot steeds onwerkelijker hoogten opstuwen, verliezen alle geloofwaardigheid. Het antwoord van de burger op al deze vormen van bedrog en misleiding is duidelijk. De eerste afrekening zal plaatsvinden op 15 maart a.s.
0 reacties :
Een reactie posten