‘European Green Deal’

De afgelopen tien jaar is slechts 20% van de groei van de vraag naar energie in niet-OESO-landen afkomstig van de energiebronnen waaraan de Europese Raad de voorkeur geeft, namelijk wind- en zonne-energie.

De 27 hebben opnieuw hun hernieuwbare-energie-credo bevestigd door de realiteit te ontkennen, door te weigeren toe te geven dat zij en niet Vladimir Poetin de energiechaos hebben gecreëerd waarin wij ons bevinden. Als zij fossiele brandstoffen en kernenergie niet hadden verbannen, zouden we niet in deze puinhoop zitten. Zij zijn niet alleen de schuldigen, maar ze willen de race naar de ondergang ook nog versnellen.

Door Samuel Furfari

De Europese Raad van 9 februari houdt voet bij stuk en stelt:

Hoewel hernieuwbare energiebronnen niet op de agenda van de laatste Europese Raad stonden, doken ze ineens op toen de Raad overwoog dat “de procedures moeten worden vereenvoudigd en versneld” zodat er meer geld gaat naar “sectoren die van strategisch belang zijn voor de ecologische overgang”. Met andere woorden: er zal meer geld gaan naar hernieuwbare energiebronnen. De Raad roept ook op tot “de volgende hervorming van de organisatie van de elektriciteitsmarkt om de overgang naar een koolstofvrij energiesysteem te bevorderen” – een hypocriete frase waarmee Emmanuel Macron kernenergie bedoelt en Olaf Scholz windenergie.

Dit is het tegenovergestelde van wat de energiebedrijven vragen, aangezien de prioriteit die wordt gegeven aan de distributie van elektriciteit uit hernieuwbare bronnen de elektriciteitsprijzen de afgelopen maanden omhoog heeft doen schieten. Kortom, de Raad volhardt in het ontkennen van de werkelijkheid, niet alleen voor Europa maar ook wereldwijd.

Sinds de politiek het energiebeleid in handen nam, zijn er geen grenzen meer aan ruwe schattingen, overdrijvingen en andere fouten. De EU beweert “de planeet te redden” en de rest van de wereld het voorbeeld te geven van “koolstofvrije energie”. Dit streven is utopisch. Bovendien volgt de rest van de wereld de EU niet. De afgelopen tien jaar werd slechts 20% van de groei van de energievraag in niet-OESO-landen opgewekt door de energiebronnen die de Europese Raad voorstaat, namelijk wind- en zonne-energie. Bijgevolg wordt buiten de OESO de kloof tussen conventioneel en groen energieverbruik groter. Het fiasco van de EU op de COP27 in Sharm-el-Sheikh is nog niet doorgedrongen tot het brein van Brussel-Straatsburg.

De utopie van volledig hernieuwbare energie

De EU volhardt in het geloof dat zij alle fossiele brandstoffen – en volgens sommigen ook kernenergie – snel zal vervangen door hernieuwbare energiebronnen. Toch zijn fossiele brandstoffen wereldwijd goed voor 81% van het groeiende verbruik. In de Europese Unie zijn ze nog steeds goed voor 75%. Maar door wat wil zij die vervangen?

Schone en goedkope elektriciteit heeft niet gewacht op de energietransitie. Sinds de jaren vijftig is er wereldwijd sprake van een aanzienlijke ontwikkeling van waterkrachtcentrales. Hoewel hernieuwbaar, schoon en controleerbaar, wordt deze energie gehaat door milieuactivisten omdat daarvoor een stuwdam moet worden gebouwd en een vallei onder water moet worden gezet (afgezien van de waterkrachtcentrales, die al op grote schaal worden gebruikt). De andere oplossing zou zijn om meer hout te gebruiken, zoals onze voorouders deden. Tegenwoordig is hout de belangrijkste hernieuwbare energiebron in de EU (10% van ons primaire energieverbruik). Maar ook dit is niet gewenst door milieuactivisten, enerzijds omdat er bossen voor worden vernietigd en anderzijds omdat hout gewoon een natuurproduct is.

Er is ook biogas dat wordt gewonnen uit landbouwafval. In het beste geval – en op voorwaarde dat de landbouw niet verder wordt vernietigd zoals de milieuactivisten willen – zou het potentieel van deze energie 2,2% van het totale energieverbruik in de EU kunnen bedragen. Het is dus niet het groene gas waarmee we het zonder fossiele brandstoffen kunnen stellen. Wat blijft er dan over?

Wind- en zonne-energie, vooral fotovoltaïsche energie. Sinds de oliecrisis van de jaren zeventig heeft de EU die gestimuleerd, eerst door onderzoek en technologische ontwikkeling te financieren en vervolgens via wettelijke verplichtingen tot productie te dwingen. Er wordt beweerd dat die energievormen goedkoop zijn, maar als dat zo is, waarom waren er dan wettelijke verplichtingen nodig om ze te produceren met de richtlijnen van 2001, 2009, 2018 en 2023? Ondanks dit arsenaal vertegenwoordigen deze twee energieën – de enige die door Brussel-Straatsburg worden getolereerd – 3% van de primaire energie die in de Europese Unie wordt gebruikt. Om dit onbeduidende percentage te bereiken, heeft men bovendien sinds 2000 meer dan tweeduizend miljard moeten uitgeven. Ik zal niet uitweiden over de utopie van waterstof.

Alles hangt af van conventionele energie

Hoe kan iemand met zulke slechte resultaten denken aan de vervanging van fossiele brandstoffen door deze twee vormen van energie? In feite wordt het publiek misleid door de term “hernieuwbare energie”, terwijl daarmee alleen wind- en zonne-energie wordt bedoeld.

In de laatste State of the Union-toespraak zei Joe Biden dat “we olie nog maar voor misschien tien jaar nodig hebben”. Maar de hernieuwbare energie die wordt geaccepteerd, produceert alleen elektriciteit. Noch de regering Biden, noch de Europese Commissie, noch de president van de Franse Republiek hebben een oplossing om alles wat afhankelijk is van conventionele energie snel te vervangen.


Kijk om u heen: elk voorwerp dat u ziet is geproduceerd met conventionele energie. Alles! Hetzelfde geldt voor ons voedsel. En de massa plastic die u omringt, is afkomstig van de olie die Joe Biden wil elimineren en die Brussel-Straatsburg uit zijn vocabulaire heeft geschrapt.

Het is een onacceptabele misleiding om te blijven doen alsof de wereld kan draaien op windmolens, maar toch is dit de realiteit geworden van de Europese media en politici. Gelukkig gelooft, in het licht van de huidige BRICS-uitbreiding, buiten de microkosmos Brussel-Straatsburg-Washington niemand in deze fantasie en worden conventionele energieën nog steeds massaal verder ontwikkeld. Het is bizar dat de Raad deze geopolitieke realiteit ontkent.

***

Bron hier.

***