Angst voor ongemak
We hebben allemaal dezelfde vraag: Waarom zien de mensen het overduidelijke niet? Waarom geloven de mensen niet wat er gaande is en staan ze niet op om er iets aan te doen? schrijft Todd Hayen.
En we hebben een heleboel mogelijkheden gehoord als antwoord, van massapsychose tot 5G die de hersenen aantast, tot totalitaire hersenspoeling, tot rauwe angst voor dood en ziekte, tot het verlies van kritisch denkvermogen.
Al deze, of de meeste van deze dingen kunnen zeker op hun plaats zijn, maar dit is mogelijk geen “één reden” antwoord op de vraag. Ik heb mensen gezien die doodsbang zijn voor het “virus”, maar ook mensen die überhaupt niet bang zijn voor de ziekte, maar die er geen belang bij hebben tegen het gezag in te gaan in een stabiele en gestructureerde cultuur (zo denken zij).
Ik heb mensen gezien die geen idee hebben dat er weerstand is tegen de mandaten en als die er is, komt die van boerenkinkels die geen voeling hebben met de werkelijkheid. Zelfs de “Nieuwe Wereld” Google definitie van “psychose” bevat een voorbeeld:
“[psychotische mensen] kunnen bezorgd zijn dat de overheid hen en hun geliefden kwaad wil doen.”
Dat geldt ook voor u en mij, mensen. Welkom in het gekkenhuis.
Ik zag laatst een bericht van een oude Facebook vriend: “Nou, het heeft me eindelijk te pakken, na 3 jaar binnen blijven en weg van mensen, twee Covid-vaccins en drie boosters, kreeg ik eindelijk Covid. Het is verschrikkelijk! Ik kan niet stoppen met hoesten, ik heb koorts, en elke keer als ik slik heb ik het gevoel dat ik glas doorslik.”
Het bericht wordt gevolgd door tientallen sympathieke reacties: “Heb het ook! Hou vol!” “Gebeden voor jou, vijf prikken later heb ik hetzelfde.” Enzovoort.
Wat is dat toch met die mensen? Hebben ze ECHT niet minstens een gerucht gehoord dat de vaccins MOGELIJK onveilig zijn, MOGELIJK niet effectief? Echt?
Die vraag kan ik oprecht niet beantwoorden. Misschien hebben ze echt niet eens een gerucht over de waarheid gehoord, wat een hele nieuwe discussie opent. En als ze dan toch iets gehoord hebben, waarom heeft dat hen dan niet op zijn minst een beetje nieuwsgierig of voorzichtig gemaakt?
En je zou denken dat als deze persoon trots uitroept dat hij de pech heeft getroffen te worden door de bug, nadat hij zo zorgvuldig alles heeft gedaan om hem te vermijden, hij de zaken op een rijtje zou zetten en niet zo trots zou zijn op zijn onuitsprekelijke domheid.
Ik had bijna mijn luchthartige antwoord gepost: “Nou, godzijdank heb je al die prikken gehad!”. Maar ik zag ervan af omdat ik wist dat de ironie van mijn opmerking verloren zou gaan, met als antwoord: “Ik weet het!!! Ik zou waarschijnlijk dood zijn als ik dat niet had gedaan!!!” Dat kunnen ze ALTIJD zeggen.. .volledig negerend dat iedereen aan die kant van de heuvel vanaf dag één zei: “U krijgt geen Covid als u deze prikken neemt.”
“Ach, … dat is oké, ze zeiden dat, ze wisten het gewoon niet. Weet je, ze wisten niet ALLES over de prikken, ze moesten zo snel handelen om de mensheid te redden,” zo zeggen de lammetjes.
Hoe komt het dat als ze dat gemakkelijk als excuus aanvoeren als het gaat om de werkzaamheid, waarom kunnen ze dan niet dezelfde verklaring geven als het gaat om de vermeende veiligheid van het vaccin? “Oh, ik weet dat duizenden sterven, maar, weet je, ze wisten eerst niet ALLES over de prikken…blah, blah, blah, baa, baa, baa” Selectieve logica.
Misschien is het omdat ze niet zijn gestorven, of gruwelijk zijn aangetast, behalve de “niet zo erg” glasscherven in hun keel en een week lang een temperatuur van 40 graden hebben. “Ik ben tenminste niet dood.” Ik vraag me af of ze, wanneer ze echt sterven aan het door het vaccin veroorzaakte falen van hun immuunsysteem, vlak voor hun laatste adem zullen zeggen: “Nou, ik ben tenminste niet gestorven aan COVID… sterven aan het vaccin is gewoon de prijs die we moeten betalen om niet te sterven aan dit gemene virus.”
Ik ontmoette laatst een man die me vertelde dat hij Bell’s palsy opliep vlak na de vierde vaccinatie. Hij behandelde het zoals je een zere arm zou behandelen na een prik. “Oh, dat is niets.” Echt? “Ik ben tenminste niet gestorven.” En waarom zou dat zelfs een acceptabele mogelijkheid zijn na het nemen van een vaccin voor iets (Covid) dat waarschijnlijk minder ingrijpend is dan Bell’s palsy? Wat een rare logische redenering, “griezelige wetenschap.”
Meer dan waarschijnlijk schamen deze mensen zich om toe te geven dat hun beslissingen totaal belachelijk en irrationeel waren. Ze moeten een reden verzinnen voor hun daden. “Oh, ik dronk dat glas arsenicum dat mijn maagwand verbrandde en me op mijn sterfbed bracht (nog maar een paar uur te leven!), omdat ik parasieten in mijn maag had. Die klootzakken zijn zeker dood, ik ben tenminste niet aan DAT gestorven.”
Hoewel dit een mogelijkheid kan zijn, zou het een onbewuste realisatie moeten zijn. En het zou afhankelijk moeten zijn van de veronderstelling dat ten minste hun onbewuste zich bewust was van de waarheid. Ik heb nooit de indruk gekregen dat de ego’s van mensen zo groot zijn dat zij bewust een verhaal moeten verzinnen om hun gezicht te redden. Voor sommigen kan het zover komen. Maar op dit moment denk ik echt niet dat het besef dat ze voor gek staan bewust is.
Mensen verzinnen altijd dingen om hun irrationaliteit bij het nemen van domme beslissingen te rationaliseren. Veel mensen verzinnen dingen om te voorkomen dat ze er dom uitzien of zich dom voelen. De sleutel hier is dat deze rationalisaties onbewust worden afgedwongen.
Anders zouden wij (degenen onder ons die dit doen) leugenaars zijn. En de meeste mensen zijn geen chronische leugenaars (ik ben misschien soms een onbewuste leugenaar, maar ik denk niet dat ik al te vaak een bewuste leugenaar ben). Wat dat Covid-gedoe betreft, zou de onbewuste reden om verhalen te verzinnen die bij onze handelingen passen, grotendeels kunnen zijn om een ongemak te vermijden.
De meeste mensen die dit doen zijn waarschijnlijk (op dat moment onbewust) gekrenkt dat ze iets zo belachelijk stoms hebben gedaan als het toestaan van een injectie in hun lichaam zonder goede reden (en eerlijk gezegd was er nooit een goede reden). Ik denk wel dat wanneer de waarheid echt aan het licht komt, ze boos zullen worden en iedereen die tegen hen loog de schuld zullen geven, misschien niet, maar als ze dat doen, zal dat vreselijk lastig zijn.
Ze zullen dan moeten schreeuwen en schelden op iedereen die verantwoordelijk is, politici, artsen, vrienden en familie, enz. Dat is veel werk en veel energie. Aangezien dit bewustzijn nog niet geheel bewust is, waarom niet gewoon allemaal meegaan (in de illusie). Accepteer enkele ongemakken zoals een slecht geval van iets dat symptomen veroorzaakt – wat zij gemakshalve Covid noemen, of griep, of wat het ook moge zijn.
Een andere ongemakkelijke waarheid die zij zouden moeten aanvaarden is dat wij “anti-vaxxers” allemaal gelijk hadden, en al hun schapenvrienden ongelijk. Dat is heel lastig.
Hun hele wereld zal instorten, en dat is de meest ongemakkelijke gebeurtenis denkbaar. Het is veel gemakkelijker om gewoon mee te blijven spelen, totdat er geen andere keuze is dan de waarheid te aanvaarden, die voor het grootste deel behoorlijk duister is, en natuurlijk heel onaangenaam.
0 reacties :
Een reactie posten