VVD: niet liberaal, niet democratisch, niet betrouwbaar

 Groot feest bij de VVD.....

Rients Hofstra 28-01-2023

VVD: niet liberaal, niet democratisch, niet betrouwbaar.

Groot feest bij de VVD. Ze bestonden 75 jaar. Ten onrechte alom blijde gezichten, want ze verdrongen schaamteloos alle puinhopen die zij de laatste decennia samen met coalitiegenoten hebben aangericht.

Intern is alleen de JOVD kritisch. Helaas heeft de VVD-top daar maling aan. De JOVD is ontevreden, omdat de VVD amper nog liberale idealen nastreeft. Het verwijt is dat er hoofdzakelijk D66-beleid wordt gevoerd.

Behalve de JOVD is er een enorm aantal kiezers zeker zo ontevreden, zo niet nog veel erger, omdat hun portemonnee wordt geplunderd en hen diverse voorzieningen en rechten worden afgenomen. Kijk naar de getroffen burgers (Groningen, toeslagenouders, verdwenen kinderen, boeren, woningzoekenden, het asiel- en milieubeleid, enz. Maar ook de kaalslag binnen de zorg en het onderwijs) die met lede ogen moeten aanzien, dat de overheid het (allang) niet meer in de hand heeft. Niet de Tweede Kamer, maar Brussel bepaalt. De EU in samenspraak met de VS, NATO, WEF en WHO.

Onze overheid die haar gezag ontleent aan de grillen van enkele partijelites, maakt beleid in samenspraak met diverse lobbyisten. We kunnen rustig stellen dat er van enige democratie geen sprake is, tenzij we ons blind staren op het ‘recht’ dat we eens in de vier jaar middels kwalijke verkiezingen de machtspartijen van een blanco mandaat mogen voorzien. Kwalijke verkiezingen omdat de kiezers een leeg worstenvelletje wordt voorgehouden. Veel mooie verkiezingsbeloftes worden in achterkamertjes in het belang van machtswellust tijdens coalitiebesprekingen overboord gegooid.

De overheid zou er voor de bevolking moeten zijn, het omgekeerde is helaas de werkelijkheid. Maar het kan anders. Het kan zoals het woord democratie is bedoeld: de burgers bepalen, de overheid voert het uit en de rechterlijke macht waakt over de rechtmatigheid van de uitvoering. Dan krijgen we een in ere herstelde Trias Politica, die we nu node missen.

Hoe is dit alles te realiseren? Helaas niet binnen het huidige staatsbestel, waarin super-ego’s, narcisten, machtswellustelingen en zelfs hier en daar psychopaten boven kunnen komen drijven. Deze 4 groepen zouden te genezen zijn, maar dan moeten ze een jarenlang traject bij psychologen en/of psychiaters ingaan. Omdat ze genieten van hun macht gaat dat niet gebeuren. Daarom moet het politieke systeem worden hervormd. We moeten naar een systeem dat dit soort carrièrestrebers geen podium meer gaat bieden, waardoor de burgers centraal komen te staan, zoals het hoort in een democratie. En dat kan alleen maar bottom up en van binnenuit.

Partijen hebben nu de macht die ze niet wensen op te geven. Partijen zijn niet te verbieden wat juist de partij met de grootste hoofdletter D echter wel wil. We hebben nl. een grondwettelijke vrijheid van vereniging. Aan de andere kant zijn partijen niet nodig, komen als verplichting in de grondwet niet voor. Daarom moeten er nieuwe partijen komen die dienstbaar worden i.p.v. leidend en allesbepalend. Je kandidaat stellen voor de Tweede Kamer, maar ook voor de Provinciale Staten en de Gemeenteraad zonder actieve steun van een partij zal zeer moeizaam zijn. Dus ga ik gemakshalve uit van dienstbare partijen.

Partijen nieuwe stijl hebben een x aantal standpunten waar kandidaten zich toe aangetrokken voelen. Uiteraard zal iedere kandidaat hier en daar een andere mening of een afwijkend standpunt hebben. Die ruimte krijgt elke kandidaat. Daardoor ontstaan unieke ‘privé’ programma’s, iets genuanceerder dan de algemene partijpunten. Alle kandidaten gaan met hun unieke programma de verkiezingen in. Kiezers stemmen niet meer uitsluitend op een partij, maar daarbinnen op een ‘privé’ programma. Alle standpunten van alle kandidaten worden ondergebracht in een stemwijzer, bij voorkeur in 2 á 3 elkaar beconcurrerende stemwijzers. Alle kandidaten die de kiesdrempel halen komen in de Kamer (geldt eveneens voor de provincies en gemeenteraden) en houden zich aan het zelf aangepast partijprogramma met hun eigen nuances.

Een belangrijke pijler van het nieuwe AS-systeem (Alternatief Staatsbestel) is dat de ‘privé’ programma’s heilig zijn, waardoor kiezersbedriegende coalities taboe worden. Coalities komen binnen het AS-systeem dan ook niet aan de orde.
Komen er in de Kamer items aan de orde die beschreven staan in het ‘privé’ programma, dan wordt conform die stellingname gestemd. Betreft het een geheel nieuwe zaak, dan gaan alle Kamerleden terug naar de eigen achterban middels een DigiD-achtig systeem. Zo objectief mogelijk -door alle Kamerleden onderschreven- met alle voor- en nadelen betreffende een nieuw wetsvoorstel, gaan de eigen kiezers hun volksvertegenwoordiger via het korte DigiD-lijntje bij meerderheid opdragen voor dan wel tegen te stemmen.
Per onderwerp kan elk Kamerlid bij de oppositie en eventueel later tot een winnende coalitie horen.
Een bewindspersoon kan op voorhand vaak al uit laten zoeken of een wetsvoorstel op een meerderheid kan rekenen, of dat het verstandiger is het voorstel maar niet in stemming te brengen.

Binnen het huidige staatsbestel kan er volop gesjoemeld worden tijdens coalitiebesprekingen. Na de laatste verkiezingen was het zo dat 4 partijen handjesklappend tot overeenkomsten kwamen. Jullie dit en wij dat, terwijl op deze wijze heel veel verkiezingsbeloftes sneuvelden om iedereen tevreden te stellen. In het huidige systeem kan een kleine partij (CU) veel moeten opgeven om een minderheidsstandpuntje dat door ca. 3% van de bevolking wordt gesteund als meerderheidsstandpunt uitgevoerd te krijgen door VVD, D66 en CDA. Dit houdt in dat er aanzienlijk kiezersbedrog plaatsvindt om een kabinet te kunnen formeren. Kiezersbedrog is binnen een echte democratie een doodzonde. Dit uitgebreide kiezersbedrog wordt door alle kiezers geaccepteerd omdat er toch een kabinet gevormd moet worden. Dus ook in Nederland waar we het begrip democratie in theorie hoog in het vaandel hebben staan volop gesjoemel na elke verkiezing. Immers, er was geen alternatief. Tot nu toe dan.

Hoe komen we dan wel tot een kabinet? In wezen heel eenvoudig en uiterst effectief. Bewindslieden worden partijonafhankelijk gezocht en benoemd. AS wil af van partijpolitieke benoemingen, in alle geledingen van de overheid. Het moet landelijk gaan om de besten binnen hun vakgebied. Mensen die daarin allerhande disciplines kennen of beheersen. Toppers die de ambtenaren op de ministeries inhoudelijk de baas zijn. Voor elk ministerie een minister en enkele staatssecretarissen. Die laatsten in deeltijd (3 dagen op het ministerie, 2 dagen in hun reguliere baan actief blijven om feeling te houden met de maatschappij). Op Onderwijs bij voorbeeld een minister die in diverse geledingen werkzaam is geweest en ook leidinggevende capaciteiten heeft. Daarnaast een staatssecretaris vanuit het basisonderwijs, eentje van het voortgezet-, iemand namens het universitair- en bv. een deskundige op volwassen- en/of speciaal onderwijs.

Stel eens dat er wordt uitgegaan van 16 ministeries, dan worden er elk jaar twee ministers vervangen of herbenoemd. De aanstelling is voor 8 jaar, waardoor na 8 jaar alle ministers zijn vervangen, of enkelen worden herbenoemd. Doet een bewindspersoon niet wat de Kamer c.q. het volk wil, kan het wetsvoorstel worden aangepast, of zal het bewuste kabinetslid de biezen moeten pakken. Dit voorkomt dat een heel kabinet gaat vallen, waardoor we verlost zijn van demissionaire periodes met alle nadelen van dien. Voor staatssecretarissen zou een cyclus van 5 jaar kunnen gelden. De aftredenede bewindslieden kunnen hun opvolgers in 1 of 2 maanden inwerken. Dit alles komt de continuïteit ten goede. Er kan dan een vaste verkiezingsdatum eens in de 4 jaar worden vastgesteld.

Omdat de Kamerleden vast zitten aan hun eigen ‘privé’ programma en terug gaan koppelen bij nieuwe items en de bewindslieden niet meer partijpolitiek zijn benoemd, zullen lobbyisten amper nog speelruimte hebben. Nu zouden ze met het bestoken van 1 minister al succesvol kunnen zijn. Zeker als de overgehaalde politicus de eigen partij erachter krijgt en daarna met een kabinetscrisis gaat dreigen indien het nieuwe item blijkt te gaan sneuvelen.
In bovengenoemde situatie is fractiediscipline in het huidige stelsel van essentieel belang. Kamerleden zijn niet gekozen op hun programma, maar op basis van de plek op het stemformulier. Derhalve wordt hen ook niet gevraagd een eigen mening te hebben en zeker niet een eigen achterban te vertegenwoordigen. Fractiediscipline is dodelijk voor dat, wat er van het restantje democratie nog over is. Bij de formatie van Rutte III bleven de fractievoorzitters in de Kamer, waar het gebruikelijk is dat ze als carrièrepolitici de stap naar het kabinet zetten. Door de zeer krappe meerderheid van slechts 1 zetel was kadaverdiscipline bijna logisch.

Na invoering van het AS-systeem telt iedere stem. Waar nu de oppositie mondjesmaat wat kruimels kan scoren en bepaalde partijen worden uitgesloten met een cordon sanitair, doet binnen het AS-stelsel elk Kamerlid ertoe, worden bevolkingsgroepen echt vertegenwoordigd.
De overheid is er dan wél voor de bevolking. Een kleine elite zal de macht moeten inleveren, de d kan dan terecht met een hoofdletter worden geschreven.

Dan komen we bij de Senaat. Die bevat nu een verzameling partijpolitieke oudgedienden of opkomende partijtijgers die het werk -in deeltijd- van de Tweede Kamer soms dunnetjes overdoen. De Senaat (Eerste Kamer) was ooit bedoeld om wetten te beoordelen.
Daar moeten we weer naartoe, maar wel partijonafhankelijk. Nu worden de senatoren op basis van de provinciale verkiezingen door de partijen aangesteld. Dat heet indirecte of trapsgewijze verkiezingen. Geen Nederlander kan op een kandidaat senator stemmen.

Senatoren nieuwe stijl (AS) worden door de leden van de Tweede Kamer aangesteld op basis van hun wetskennis, ieder met zijn/haar eigen opleidingsdiscipline. Ook de senatoren hebben verschillende aanvangsdatums van aanstelling. Zij gaan nieuwe wetten beoordelen op correctheid, (financiële) haalbaarheid en of ze niet in tegenspraak zijn met bestaande wetten. Hierdoor kan art. 120 verdwijnen, die bepaalt dat de rechter nieuwe wetten niet mag toetsen aan de grondwet (zoals kortgeleden de spoedwet). Hierdoor kunnen mazen vroegtijdig worden getackeld. Tevens zorgt de Senaat ervoor dat een nieuwe wet niet structureel ten koste gaat van bepaalde bevolkingsgroepen. Daardoor ontstaat automatisch voor ons land een Constitutioneel Hof dat we nu node missen.

Als dan ook nog de hogere rechters (incl. de Hoge Raad, die wellicht kan opgaan in de Senaat) partijonafhankelijk worden benoemd, steeds voor een bepaalde tijd, ontstaat een ideale Trias Politica. Waar nu de wetgevende- (parlement) de uitvoerende- (regering) en de rechterlijke macht (de hogere rechters) allemaal partijpolitiek worden benoemd, is er geen Trias. Immers alle 3 de poten zijn nu in handen van enkele partijelites (wisselend VVD, CDA, PvdA en sinds enige tijd ook D66) wat de kans op manipulaties en corruptie in de hand kan werken.

De msm (reguliere media) loopt nu aan de leiband van de politieke elite, in opdracht van slechts enkele eigenaren, waardoor ze aan zeer eenzijdige berichtgeving doen. Na invoering van het AS-systeem zijn partijen niet meer alles bepalend, waardoor journalisten weer kunnen (moeten?) doen waarvoor ze opgeleid zouden moeten zijn: objectieve berichtgeving, alle kanten van elke zaak belichten en daar waar nodig gedegen onderzoeksjournalistiek bedrijven.

Hier puntsgewijs een samenvatting van een aantal voordelen van het AS-systeem:

- Een goedwerkende Trias Politica
- Partijonafhankelijke wetsdeskundigen als senatoren
- Invoering Constitutioneel Hof (afschaf art. 120)
- Invoering div. referenda
- Echte volksvertegenwoordigers i.p.v. carrièrepolitici
- Korte lijntjes volksvertegenwoordiger - eigen achterban
- Vakinhoudelijke toppers als bewindslieden (partijonafhankelijk)
- Meer ruimte voor onderzoekjournalistiek
- Amper tot geen mazen meer in nieuwe wetten
- Geen partijpolitieke benoemingen
- Geen kiezersbedriegende coalitieafspraken
- Geen minderheidsstandpunten bevorderen tot meerderheidsbeleid
- Geen vallende kabinetten
- Geen demissionaire periodes meer
- Geen wurgende fractiediscipline
- Geen zwevende kiezers meer
- Geen uitsluitingen
- Geen 'scoreborddebatjes' meer voor persoonlijk carrière-gewin
- Geen achterkamertjes
- Geen tot amper invloed van lobbyisten
- Optimale transparantie (geen achterkamertjes)

Dit alles is terug te vinden hier op deze site https://alternatiefstaatsbestel.nl
met een mogelijke uitwerking onder De Pluchen Revolutie. 1dv.nl is voorlopig de enige partij die AS als uitgangspunt voor eerlijke democratie in haar programma heeft opgenomen.

De Pluchen Revolutie.