Op het congres van de ChristenUnie voerde weerstand tegen een strenger, zinniger asielbeleid de boventoon.
28-11-2022
Met het misleidende naastenliefde-populisme van die partij schiet niemand iets op, schrijft Geerten Waling.
Juist in het weekend waarin het principe van ‘mijn en dijn’ danig ter discussie stond in enkele grote steden, door rellende jongensbendes die ‘vierden’ dat hun elftal (het Marokkaanse natuurlijk) van België had gewonnen in de groepsfase van het WK… Juist in datzelfde weekend kwamen de vromen van de ChristenUnie in Amersfoort bijeen op een partijcongres waar het culturele ‘mijn en dijn’ op de agenda stond.
Lees deze spraakmakende blog van Roelof Bouwman: Moslims op de lijst van de ChristenUnie? Dat is slechts een kwestie van tijd
Onder druk van coalitiepartners VVD en CDA moet die partij zich namelijk buigen over een strenger migratie- en vooral asielbeleid. De moties die daar een stokje voor wilden steken haalden het niet, evenals trouwens een motie die de partijtop juist opriep na te denken over een strenger migratiebeleid. Huiver voor asielinperkingen voerde de boventoon, ook bij partijleider Gert-Jan Segers zelf: ‘Wij gaan níet onderhandelen over meer pestmaatregelen voor asielzoekers.’
Geen ‘pestbeleid’ dus voor de ChristenUnie, partij van de naastenliefde. Een mooi uitgangspunt. Nu heb je ook mensen die naastenliefde ervaren zonder dat ze daarbij de stimulans nodig hebben van een kerk of een opperwezen, maar goed: liever via zo’n omweg dan helemaal geen naastenliefde, nietwaar? Alleen gaan de naastenminnaars van de ChristenUnie steevast een pijnlijke maar cruciale vraag uit de weg: wie zijn al die naasten precies en hoeveel van onze eindige voorraad liefde verdienen zij?
Grote hoeveelheid nareizigers
Eerst de feiten. Zondag maakte het CBS bekend dat de helft van de alleenstaande minderjarige asielzoekers (het CBS spreekt al meteen van ‘vluchtelingen’) algauw wordt nagereisd door familie: ‘Voor 51 procent van de minderjarigen die in 2015 alleen naar Nederland kwam, is binnen vijf jaar familie naar Nederland overgekomen. Voor andere asielzoekers was dit 27 procent.’
Drukker en nog drukker: andere smaken zijn er niet voor de bevolkingsgroei
Het gaat om gemiddeld bijna tweeduizend minderjarigen per jaar (tussen 2014 en 2020), hoofdzakelijk Syriërs en Eritreeërs en voor 81 procent jongemannen, voor 82 procent in de leeftijd van 15 tot 18 jaar. Van de Syriërs uit 2015 was binnen drie jaar al 75 procent door hun familie nagereisd en daarmee herenigd. Dat is volgens het CBS ‘omdat [de Syriërs] beschikten over betere documentatie en de procedure daarom sneller verliep’. Om hoeveel familieleden het gaat, blijft gissen.
Vanwege de oorlog is het mogelijk dat een groot deel van deze asielzoekers inderdaad geldt als rechtmatige vluchtelingen, maar dan nog is hun aankomst op Nederlandse opvanglocaties omgeven door mysterie, zoals de schimmige toelevering van wiet aan coffeeshops. De asielzoekers zijn op hun reis vanuit Turkije of Noord-Afrika, via illegale, dure en levensgevaarlijke routes, door meerdere veilige landen gereisd om in onze koude polder te komen.
Huidige asielbeleid heeft een aanzuigende werking
Het is alom bekend dat het huidige, onbeheerste asielbeleid een aanzuigende werking heeft, de mensensmokkel en de mensenrechtenindustrie bevordert, een oneigenlijke druk legt op de krappe woningmarkt en de fragiele sociale zekerheid, en ook nog eens omwonenden en ondernemers rondom opvanglocaties opzadelt met overlast en onveiligheid.
Waar blijft de ChristenUnie dán, met haar naastenliefde? Haar houding lijkt wel een religieus geïnspireerde variant van het ‘wokisme’: zelfopoffering uit schuldgevoel, gemaskeerd als solidariteit en goedertierenheid, maar ondoordacht en daarmee averechts. Intussen valt de sociale cohesie uiteen, keldert het vertrouwen in de samenleving en de politiek en verdampt het draagvlak voor de opvang van noodbehoevende vreemdelingen. Terwijl het met de enorme krapte op de arbeidsmarkt, en de overkwalificatie van een groot deel van de beroepsbevolking, geen taboe meer is dat Nederland tijdelijk (!) best wat werklustige arbeidsmigranten kan gebruiken.
Lees deze blog van Constanteyn Roelofs: Gewenst migratiequotum is niets anders dan schijnzekerheid
VVD en CDA willen wat dat betreft nu, eindelijk, zakendoen. Maar aankomende maart zijn er belangrijke verkiezingen. Daardoor is de kans groot dat de ploeg van Gert-Jan Segers – met maar vijf zetels in de Tweede Kamer en vier in de Eerste – elke poging van het kabinet om tot een zinnig migratiebeleid te komen, blijft frustreren. En dan houdt Nederland, juist door dat naastenliefde-populisme van de ChristenUnie, voorlopig nog dit ‘pestbeleid’.
0 reacties :
Een reactie posten