De mens is geen vijand van de Aarde
Medeoprichter van Greenpeace lucht zijn gemoed: Linksen hebben de milieubeweging gekidnapt
(Door: Kornelia Kirchweger – Vertaling: E.J. Bron)
Volgens de voormalige medeoprichter van Greenpeace zou de NGO ondermijnd zijn
Patrick Moore, vooraanstaand oprichtingslid van Greenpeace, veroordeelde nu openlijk de milieupolitiek van de organisatie inclusief haar honger naar geld en macht en de verbreiding van angst en schuldgevoelens. Links in Noord-Amerika en Europa zou Greenpeace gekidnapt en er een politieke organisatie van gemaakt hebben. De wetenschap zou betaald worden. Het klimaat-alarmisme zou op valse verhalen berusten, zonne- en windenergie zouden “parasieten van de economie” zijn en ook plastic zou geen gif zijn zoals wordt voorgesteld. Hij zou ook de filosofie afwijzen dat een wereld met minder mensen beter zou zijn.
De mens is geen vijand van de Aarde
Redenen daarvoor zette hij in een E-mail aan de “Epoch Times”: veel van de “milieuleiders” beschouwen de mensen als “vijanden van de Aarde en de natuur”, wat hij niet zou kunnen accepteren. Ook niet dat de wereld beter zou zijn wanneer er minder mensen zouden zijn. Toen hij Greenpeace zou hebben verlaten, zou hij een van de ze directeuren zijn geweest die een officiële wetenschappelijke opleiding had. Greenpeace zou nu achter gesloten deuren ageren met andere politieke activisten bij de VN of het World Economic Forum (WEF, van Klaus Schwab) enz, is Moore van overtuigd. Een groot deel van de reusachtige hoeveelheid schenkingen zou overigens naar de meer dan 2000 medewerkers en ontaardende reclame en campagnes gaan.
Het chloor- en ijsbeersprookje
De Greenpeace-campagnes tegen fossiele brandstoffen, kernenergie, CO2, plastic noemde Moore compleet in verkeerde banen geleid. Ze zouden vaak technisch helemaal niet uitvoerbaar zijn. De toenmalige Greenpeace-campagne over het verbod op chloor met het argument dat het een “element van de duivel” zou zijn, zou uiteindelijk de oorzaak van zijn vertrek zijn geweest. Chloor zou een bestanddeel in kookzout zijn, belangrijk voor de desinfectie van zwembaden, toevoeging aan drinkwater en voor meer dan 80% in medicijnen zitten. Moore ontzenuwde ook de Greenpeace-campagne over het uitsterven van de ijsbeer wegens het smelten van het ijs: hun aantal zou sinds de jaren ´70 continu toenemen en het ijs zou – vergeleken met vroeger – vorig jaar uitgebreid zijn.
CO2 verhoogt de oogstopbrengsten
De demonisering van CO2 zou hetzelfde patroon volgen. Moore wees erop dat bijna alle commerciële kaskwekers wereldwijd CO2 aan hun plantages toedienen om tot 60% hogere opbrengsten te behalen. Meer CO2 zou dus goed zijn voor het milieu en de mens. Dit alles zou men echter niet te weten komen wanneer men alleen maar luistert naar diegenen die van de leugen profiteren. Maar weinig mensen geloven dat de Aarde NIET zou opwarmen. Volgens aantekeningen echter minstens al sinds 1700, dus 150 jaar voor het gebruik van fossiele brandstoffen.
Wind- en zonne-energie: parasieten van de economie
Als CO2 de belangrijkste oorzaak van de opwarming zou zijn, dan zou de temperatuurstijging langs de CO2-curve moeten lopen, wat echter niet het geval zou zijn. De Aarde zou nu kouder zijn dan 250 miljoen jaar geleden, voor het begin van de pleistocene IJstijd – en CO2 zou nu lager zijn dan in meer dan 95% van de geschiedenis van de Aarde. Ook het verhaal van de klimaatneutrale zonne- en windenergie is een doorn in het oog van Moore. Voor hem zijn ze “parasieten van de economie”. Beide zouden duur, gesubsidieerd, aan de mensen opgedrongen en onbetrouwbaar zijn, ze zouden veel fossiele energie verslinden bij de productie en bij de bouw en ze zouden enorme groene oppervlaktes nodig hebben en daarom schadelijk voor het milieu zijn.
Plastic is geen gif
Met betrekking tot plastic maakte Moore duidelijk: dat zou geen giftige stof zijn, we verpakken onze levensmiddelen er in. Plastic zou niet op magische wijze giftig worden als het in de Oceaan terecht zou komen. Enerzijds zou men zeggen dat plastic zichzelf nooit zou afbouwen, anderzijds dat het uiteen zou vallen in “microplastic”. Dat zou praktisch onzichtbaar en niet te controleren zijn – net zoals bij het CO2, wat heel slim is. Het menselijk lichaam zou echter onderscheid kunnen maken tussen voeding en plastic of hele kleine stukjes zand en dit niet in de bloedsomloop opnemen. In de Oceaan zwemmend plastic zou bovendien zoals een zwemmend rif zijn. Het zou een oppervlakte voor zeesoorten bieden, waarop zij hun eieren leggen, zich eraan vasthechten en dingen kunnen eten die er aan vastzitten. Een uitzondering zouden oude visnetten zijn, niet omdat ze van plastic zijn, maar omdat vissen daarin vast komen te zitten. Men zou dus het dumpen ervan in zee moeten stoppen, ze verzamelen, recyclen of in een verbrandingsoven moeten vernietigen.
Strijd tegen CO2-leugen
Moore is een prominent wetenschapper, ecoloog en langjarige vooraanstaande persoonlijkheid in internationaal milieugebied. Hij was in 1971 medeoprichter van Greenpeace en negen jaar lang president van Greenpeace Canada. Van 1979 tot 1986 was hij directeur van Greenpeace International. Hij richtte “Greenspirit”op, een adviesonderneming met als zwaartepunten milieupolitiek, energie, klimaatverandering, biodiversiteit, gentechnisch veranderde levensmiddelen, bossen, visserij, levensmiddelen en bronnen. In de jaren 2019 en 2020 was Moor de voorzitter van de CO2-coalitie, een Amerikaanse belangenvereniging voor algemeen belang voor milieubescherming, met de focus op de bestrijding van valse beweringen over CO2 in verband met de klimaatverandering.
Bron:
wochenblick.at
Door: Kornelia Kirchweger
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
0 reacties :
Een reactie posten