De schande voor de democratie werd niet gevormd door de niet al te handige (maar zeker ook niet verschrikkelijke) woorden van Thierry Baudet, maar door de kabinetsaftocht, schrijft Philip van Tijn over de Algemene Politieke Beschouwingen. Als dat de norm wordt, zal onze democratie vreemde trekken krijgen.
Philip van Tijn is bestuurder, toezichthouder en adviseur. Hij schrijft wekelijks een blog over de actualiteit.
25-9-2022
Er is, alweer, iets ongehoords gebeurd. Het voltallige kabinet is op de eerste dag van de Algemene Beschouwingen (het Hoogtepunt van het Parlementaire Jaar, zoals dat heet) weggelopen uit de Tweede Kamer. Daarover is inmiddels het nodige (maar vooral het onnodige) gezegd. En zonder aan chauvinisme mank te gaan moet ik zeggen dat de meest wijze en ware woorden kwamen van Arendo Joustra, die in EW schreef: ‘Weglopen uit het gekozen parlement geeft geen pas.’ Want dat is de kern van de zaak. Het parlement bepaalt, de regering/het kabinet volgt, want het parlement is gekozen en vertegenwoordigt dus de kiezer, de staatsburger. Het is ook niet overdreven om, zoals Joustra doet, dit een ‘schoffering van het parlement’ te noemen. Maar vrijwel alle ‘duiders’ hadden vooral oog voor andere aspecten.
Massahysterie in Vak K
Wat was ook weer de aanleiding? Volksvertegenwoordiger Thierry Baudet (FVD) insinueerde iets over de achtergrond van minister Kaag, iets met haar studie aan het St Anthony’s College in Oxford. Vervolgens keek minister Kaag om zich heen om te peilen hoe groot (of klein) de verontwaardiging was, nam de tijd voor een ‘spontane’ actie, trok een ooglid op en vervolgens vertrok ze uit ‘vak K’, zoals dat prozaïsch heet. Ze werd nog net voorafgegaan door CDA’er Hugo de Jonge (die dus best iets snel kan) en gevolgd door het hele zwikkie, een enkeling, zoals VVD-minister Dilan Yeşilgöz aarzelend, terwijl de processie werd afgesloten door niemand minder dan de minister-president zelf.
Lees ook dit commentaar: Weglopen uit gekozen parlement geeft geen pas
De schande voor de democratie werd niet gevormd door de niet al te handige maar zeker ook niet verschrikkelijke woorden van Baudet, maar door de kabinetsaftocht. Een kabinet bepaalt niet de mores van de volksvertegenwoordiging; als dat de norm zou worden, zou onze democratie vreemde trekken krijgen. Een kabinet behoort te incasseren en daarna te weerspreken, punt uit. Deze uittocht kreeg vreemde trekjes van kuddedieren-mentaliteit of zelfs massahysterie. En in vrijwel alle parlementen op aarde lachen ze zich te barsten om die malle Hollanders. Bij de Moeder van alle parlementen, het Britse Lagerhuis, kunnen ze de tent wel sluiten als ze de Nederlandse norm tot maatstaf verheffen!
Degenen die vervolgens verstandige woorden spraken, waren Geert Wilders (PVV) en Kees van der Staaij (SGP), maar de een kan geen goed doen, wat-ie ook (soms verstandig) zegt, en de ander is een rechtse christen, dus ook niet, al heet hij ook wel de hoeder van onze parlementaire zeden. Het is natuurlijk een diepe schande als het kabinet collectief vertrekt op de eerste dag dat het verantwoording moet afleggen over de plannen voor het komend jaar. En dan maar jammeren dat het zo slecht gaat met het vertrouwen van ‘het volk’ in onze democratie.
Vera Bergkamp: eerst listig gekozen, vervolgens verguisd
Het werd nog erger. De voorzitter van de Tweede Kamer, Vera Bergkamp (D66), trad niet erg trefzeker op en dat werd haar alom nagedragen. Ook nogal gênant. Vera Bergkamp lijkt mij een aardige vrouw, maar zeker geen begenadigd Kamervoorzitter. Haar voorganger, Khadija Arib (PvdA), was dat wel, maar die werd eruitgebonjourd. Naar het schijnt omdat ze nogal eens de waarheid zei tegen haar medewerkers, ambtenaren van de Tweede Kamer. Gefluisterd werd dat ze die vertelde dat ze werden geacht iets harder te werken voor het keurige ambtelijke salaris dat ze ontvangen. Dat schoot menig Kamerlid in het verkeerde keelgat (Kamerleden en de betreffende ambtenaren vormen soms één kluwen).
Maar nog belangrijker: de grootste partij, VVD, moest iets aardigs doen jegens D66 (‘Hier scheiden onze wegen’) en zo werd bij de verkiezingen voor Kamervoorzittter Arib afgeserveerd ten gunste van Vera Bergkamp. De zogenaamd ‘vrije stemming’ was minutieus vóórgekookt. Het is wel erg gênant om dan nu te constateren dat die Vera Bergkamp tekortschiet in het leiden van de Tweede Kamer – die bovendien wordt geconfronteerd met nooit vertoonde fratsen, veelal afkomstig van hetzelfde D66 waarvan zij lid is. Volgt u het nog? Begrijpt u het nog? Vindt u het ook zo raar dat het wantrouwen jegens de politiek zo toeneemt?
En waarover ging het ook alweer volgens Baudet? Over Sigrid Kaag die heeft gestudeerd aan het St Anthony’s College in Oxford, volgens hem de ideale opleidingsplek voor spionnen. Dat zij daardoor een spion is, heeft niemand hem horen zeggen, maar ‘iedereen’ heeft hem dat horen dénken.
En dan nog: Kaag heeft daar nauwelijks gestudeerd! Ze is daar even langsgewipt om haar masters op te halen, meer niet. Gestudeerd heeft ze aan de Amerikaanse universiteit van Caïro en daarna aan de universiteit van Exeter. Ze is ook nog even langs geweest in Utrecht, Leiden en bij de Parijse ENA. Trouwens, voor zover ik heb kunnen nagaan, het collegegeld van St Anthony’s bedroeg 37.000 euro in het laatste jaar dat ik daarvan gegevens vond, 2012. Geen kattepis, zelfs niet voor een aankomend minister van Financiën.
Een echt principiële vrouw: Christiane Amanpour
Dezer dagen werd bekend dat Christiane Amanpour uiteindelijk een interview heeft afgezegd met de leider van Iran, president Ebrahim Raisi. Raisi was in New York voor de jaarlijkse Algemene Vergadering van de Verenigde Naties en Amanpour wilde die gelegenheid aangrijpen om hem te interviewen over de verdachte dood van de 22-jarige Mahsa Amini, na haar arrestatie omdat ze haar hoofddoek niet naar behoren zou hebben gedragen, en over de demonstraties met veel slachtoffers die daarop volgden. Tot goed begrip: Amanpour is misschien wel ’s werelds beroemdste journalist, de grote tv-interviewer (van CNN) die alle groten der aarde heeft geïnterviewd en die wordt geacht en gevreesd. Betekent voor de wereld, wat Sigrid Kaag betekent voor Den Haag-Centrum. Amanpour is van vaderskant ook nog van Iraanse afkomst en ze had zich in de voorbereiding van het gesprek vastgebeten. Ze zag reikhalzend uit naar het interview waarin ze Raisi het vuur na aan de schenen zou leggen over deze affaire en het lot van vrouwen in het Iran van de ayatollahs.
Lees ook de column van Afshin Ellian: Vrouwen leiden de rebellie tegen de islamitische staat Iran
Maar uiteindelijk gingen bij haar de principes voor. Van Raisi moest zij tijdens het interview een hoofddoek dragen en zij vertikte dat, hoe belangrijk en zinvol het interview ook zou kunnen zijn.
Ik las dat met tranen in de ogen. Want Sigrid Kaag, die tien (10) weken minister van Buitenlandse Zaken is geweest, ging net in die periode op audiëntie bij de president van Iran. De foto’s van die confrontatie zullen de eeuwen trotseren: de dappere vrijgevochten Sigrid, in lorren gehuld, in vrouwelijke onderdanigheid opkijkend naar de trotse Iraanse president. Het moet heerlijk voor haar zijn dat ze in de Tweede Kamer zo dapper en principieel kan zijn!
0 reacties :
Een reactie posten