De presidente van de Europese Centrale Bank (ECB), Christine Lagarde, beweert: De inflatie komt door de klimaatverandering

 De argumentatie van de presidente van de ECB is gewoonweg absurd.

3-9-2022

De presidente van de Europese Centrale Bank (ECB), Christine Lagarde, beweert: De inflatie komt door de klimaatverandering

Auteur: Vanessa Renner.

Op de website van de ECB verscheen onlangs een veelzeggend interview met de presidente van de ECB, Christine Lagarde, dat meer dan duidelijk maakte dat EU-burgers zich moeten instellen op duistere tijden – en ook voor lange tijd. Want de ECB heeft zijn oorspronkelijke doelstelling al lang overboord gegooid.

In plaats daarvan wil men Europa blijkbaar met wapperende groene vlaggen laten mislukken. Lagarde zal niets van de consequenties merken – de bevolking daarentegen wel degelijk.

De argumentatie van de presidente van de ECB is gewoonweg absurd. Zo beweert ze dat de Oekraïne-oorlog ervoor zou zorgen dat men opnieuw zou nadenken over z’n prioriteiten – vooral ten aanzien van de strijd tegen de klimaatverandering. Waar een met verstand behepte burger tot de conclusie zou komen dat de klimaathysterie nu elke relevantie zou moeten verliezen, spreekt Lagarde van het exacte tegendeel:

“Hoe kunnen we de wereld van morgen nieuw opbouwen en hoop creëren? Ik denk dat we ons op een keerpunt bevinden, die door de oorlog in de Oekraïne werd veroorzaakt. Het vreselijke geweld, dat de mensen ter plaatse wordt aangedaan, heeft het bewustzijn aanzienlijk scherper gemaakt en was voor ons aanleiding om opnieuw na te denken over een serie prioriteiten – in het bijzonder met betrekking tot de strijd tegen de klimaatverandering, de noodzakelijkheid om de overgang naar niet fossiele en hernieuwbare energiebronnen te versnellen.”

Lagarde trekt daarna resoluut ten strijde tegen vrede en welvaart en prijst de sancties tegen Rusland. Nadat ze zojuist duidelijk maakte dat de Oekraïne-oorlog met al zijn doden er slechts voor gebruikt wordt om de strijd tegen de “klimaatverandering” door “hernieuwbare energiebronnen” te bespoedigen, deelt ze nu mee dat de twijfelachtige “moraal” van Europa voortaan boven alles dient te staan.

Haar fantaseren over een “neoglobalisering” betekent in de kern niets anders dan dat de EU-burgers zich lange tijd op onbetaalbare kosten voor levensonderhoud zullen moeten instellen, want elke handelspartner moet eerst voldoen aan de overtuigingscheck. Daaraan voldoen weliswaar in ieder geval volgens Duitse logica de sharia-sjeiks in Qatar, niet echter Vladimir Poetin.

“De oorlog heeft ons ertoe gebracht om over onze betrekking met anderen na te denken: de tijden, waarin we dachten dat we ons voorgoed in een geprivilegieerde en beschermde zone van de vrede zullen bevinden, zijn voorbij. Vanuit economisch oogpunt betekent dit dat we ons moeten afvragen met wie en onder welke condities we zaken doen. Zouden we ons tot exclusieve bronnen moeten concentreren of diversificeren? Ik ben niet voor een deglobalisering, maar voor een neoglobalisering, die op andere principes dan steeds goedkoper en steeds sneller is gebaseerd. En in dit milieu heeft Europa inderdaad een sterke positie.”

Prioriteiten: klimaatverandering en vrouwenkwesties

De deïndustrialisering van Europa werd consequent al ingeluid. De EU wordt als economische standplaats steeds onaantrekkelijker – en daar dient in de toekomst niets aan te veranderen, want een “groene” economie heeft in de EU de hoogste prioriteit. Daar wil ook Lagarde, die geen econome of financieel expert is, en die volgens critici navenant op haar post als presidente van de ECB überhaupt niets heeft bijgeleerd, uit alle macht vaart achter zetten. Ze vindt zelfs dat ze er het recht toe zou hebben om de geldpolitiek tot een nevenschouwplaats te laten verkommeren:

“Hoe kunnen we de economie aanmoedigen om groener te worden? Hoeveel speelruimte heeft u? Vroeger was het hier de algemene mening dat dit thema niet in het domein van de centrale banken valt. Toen ik bijna drie jaar geleden in mijn functie werd beroepen, kwam ik met de overtuiging dat ik natuurlijk al mijn werk in de geldpolitiek zou doen, maar dat u me ook kunt vertrouwen als het gaat om de thema´s klimaatverandering en vrouwenkwesties. In werkelijkheid heb ik dat tijdens mijn bevestigende hoorzitting in het Europees Parlement duidelijk gemaakt – en mijn benoeming werd goedgekeurd, geeft me dat dus niet het recht om te doen wat ik gezegd heb? Dankzij de intelligentie en de goede wil van de leden van de directie van de ECB en de gouverneurs en na veel overtuigingswerk hebben we de noodzakelijke strijd tegen de klimaatverandering in de fundamenten van onze strategie geïntegreerd.”

Exact deze zogenaamde strijd tegen de “klimaatverandering” is het echter die de inflatie bespoedigt: de prijsexplosies bij fossiele energiedragers zorgen er per slot van rekening niet alleen voor dat de burgers zich het leven niet meer kunnen permitteren – ook de economie wordt door het vasthouden aan deze agenda opzettelijk en blijvend verwoest. De burgers moeten zich dientengevolge op duistere jaren en decennia instellen. Daarbij is de zogenaamde consensus om de “door de mens veroorzaakte klimaatverandering” en het op basis van twijfelachtige modellen zonder meer aangenomen “noodgeval” een bewezen leugen.

Lagarde is er vanzelfsprekend niet in geïnteresseerd om dit te erkennen. In plaats daarvan beweert ze dat niet bijvoorbeeld de sanctiespiraal en de zelfmoordpolitiek van de ideologisch verblinde EU inclusief de ECB schuldig zouden zijn aan de inflatie. Nee, in geval van twijfel dient veelmeer de klimaatverandering verantwoordelijk te zijn:

“Wat bedoelt u daarmee? We hebben een actieplan met doelen, tijdplannen en teams, die voor invoering daarvan verantwoordelijk zijn, en we boeken vooruitgang. Begin juli hebben we enkele veranderingen voorgesteld in de manier hoe klimaatoverwegingen in de econometrische modellen geïntegreerd worden die wij voor de geldpolitiek gebruiken, omdat de klimaatverandering duidelijke effecten heeft, in het bijzonder op de inflatie. Wanneer er wereldwijd steeds meer klimaatrampen, droogtes en hongersnoden optreden, zal dat effect hebben op prijzen, verzekeringspremies en de financiële sector. Daar moeten we rekening mee houden.”

Het is eigenlijk de kerntaak van de ECB om de euro stabiel te houden en een recessie te vermijden. In plaats daarvan doet men het exacte tegendeel – en lijkt te verwachten dat de EU-burgers dom genoeg zijn om Lagarde & Co daar ook nog voor te bejubelen. Het is de vraag hoe lang de mensen het nog zullen pikken dat er zo openlijk en zo consequent tegen hun belangen wordt gehandeld.

***

Bron hier.

***

IJzig commentaar van Dick Lindzen:

The wish to be a leader is often a symptom of a certain mental imbalance.  It seems pretty clear that people like Lagarde are infatuated with the notion that they might go into history as saviors of the planet.  The attraction of this delusional phantasy is apparently irresistible.  Allowing her to continue in an important post is clearly irresponsible.

***