Ondertussen is het energietransitieplan ondermijnd door onrealistische scenario’s en gebrekkige aannames omdat ze ten onrechte als feiten zijn beschouwd.
24-9-2022
Auteur: Amin H. Nasser (Saudi Aramco President & CEO).
Na twee verloren zomers door Covid, hoop ik dat iedereen heeft genoten van een welverdiende vakantie met familie en vrienden. Deze week begint echter de herfst en de wereldwijde energiecrisis belooft een koudere, hardere winter, vooral in Europa.
Helaas verraadt de reactie tot nu toe een diep misverstand over hoe we hier in de eerste plaats zijn gekomen, en daarom weinig hoop om de crisis snel te beëindigen. Dus vanmorgen zou ik me willen concentreren op de echte oorzaken, omdat ze een helder licht schijnen op een veel geloofwaardiger manier om vooruit te komen.
Wanneer historici nadenken over deze crisis, zullen ze zien dat de waarschuwingssignalen in het wereldwijde energiebeleid bijna tien jaar lang rood flitsten. Velen van ons dringen er al jaren op aan dat als de investeringen in olie en gas blijven dalen, de groei van het wereldwijde aanbod achterblijft bij de vraag, wat gevolgen zou hebben voor de markten, de wereldeconomie en het leven van mensen.
In feite zijn de olie- en gasinvesteringen tussen 2014 en vorig jaar met meer dan 50% gedaald, van $ 700 miljard tot iets meer dan $ 300 miljard. De stijgingen dit jaar zijn te weinig, te laat, te kortdurend.
Ondertussen is het energietransitieplan ondermijnd door onrealistische scenario’s en gebrekkige aannames omdat ze ten onrechte als feiten zijn beschouwd. Eén scenario bracht velen er bijvoorbeeld toe aan te nemen dat grote olieverbruikssectoren bijna van de ene dag op de andere zouden overschakelen naar alternatieven, en dat de vraag naar olie daarom nooit zou terugkeren naar het niveau van vóór Covid.
In werkelijkheid, toen de wereldeconomie eenmaal uit lockdowns begon te komen, nam de vraag naar olie weer toe, en dat gold ook voor gas.
Daarentegen zijn zon en wind nog steeds slechts goed voor 10% van de wereldwijde stroomopwekking en minder dan 2% van de wereldwijde primaire energievoorziening. Zelfs elektrische voertuigen maken minder dan 2% van de totale voertuigpopulatie uit en worden nu geconfronteerd met hoge elektriciteitsprijzen.
Misschien wel het meest schadelijke van alles was het idee dat noodplanning veilig kon worden genegeerd.
Want als je olie- en gasinvesteerders te schande maakt, olie- en kolencentrales ontmantelt, er niet in slaagt om de energievoorziening (vooral gas) te diversifiëren, je verzet tegen LNG-ontvangstterminals en kernenergie afwijst, kan je transitieplan maar beter kloppen.
In plaats daarvan, zoals deze crisis heeft aangetoond, was het plan slechts een keten van zandkastelen die golven van realiteit hebben weggespoeld. En miljarden mensen over de hele wereld worden nu geconfronteerd met de gevolgen van toegang tot energie en kosten van levensonderhoud, die waarschijnlijk ernstig en langdurig zullen zijn.
Dit zijn de echte oorzaken van deze staat van energieonzekerheid: onderinvestering in olie en gas; alternatieven niet klaar; en geen back-upplan. Maar dat zou je niet weten uit de reacties tot nu toe.
Het conflict in Oekraïne heeft bijvoorbeeld zeker de effecten van de energiecrisis verergerd, maar het is niet de grondoorzaak. Helaas, zelfs als het conflict vandaag zou stoppen (zoals we allemaal willen), zou de crisis niet eindigen. Bovendien kan het bevriezen of aftoppen van energierekeningen de consument op korte termijn helpen, maar het pakt niet de echte oorzaken aan en is niet de oplossing voor de lange termijn. En bedrijven belasten als je wilt dat ze de productie verhogen, is duidelijk niet nuttig.
Ondertussen, terwijl Europa op agressieve wijze alternatieven en hernieuwbare technologieën promoot om een reeks afhankelijkheden te verminderen, kan het ze eenvoudigweg vervangen door nieuwe. De kopers van conventionele energie, die verwachten dat producenten enorme investeringen doen om aan hun behoeften op korte termijn te voldoen, zouden die verwachtingen snel moeten verliezen. En de aandacht afleiden van de echte oorzaken door de moraliteit van onze industrie in twijfel te trekken, lost het probleem niet op.
Daarom moet de wereld duidelijk zijn over de werkelijke oorzaken en de gevolgen ervan onder ogen zien. Omdat bijvoorbeeld investeringen in minder CO2-intensief gas zijn genegeerd en rampenplanning buiten beschouwing is gelaten, zal het wereldwijde verbruik van steenkool dit jaar naar verwachting stijgen tot ongeveer 8 miljard ton.
Dit zou het terugbrengen naar het recordniveau van bijna tien jaar geleden. Ondertussen zijn de olievoorraden laag en is de effectieve wereldwijde reservecapaciteit nu ongeveer anderhalf procent van de wereldwijde vraag.
Even zorgwekkend is dat olievelden over de hele wereld gemiddeld met ongeveer 6% per jaar afnemen, en vorig jaar met meer dan 20% in sommige oudere velden. Op deze niveaus is er alleen al veel kapitaal nodig om de productie stabiel te houden, terwijl het vergroten van de capaciteit veel meer vereist.
Maar, ongelooflijk, een angstfactor zorgt er nog steeds voor dat de kritische olie- en gasinvesteringen in grote, langlopende projecten krimpen. En deze situatie wordt niet geholpen door te korte termijn vraagfactoren die het debat domineren. Zelfs met sterke economische tegenwind is de wereldwijde vraag naar olie vandaag de dag nog redelijk gezond.
Maar wanneer de wereldeconomie herstelt, kunnen we verwachten dat de vraag verder zal aantrekken, waardoor de weinige reservecapaciteit voor olieproductie die er is, wordt geëlimineerd. En tegen de tijd dat de wereld wakker wordt van deze blinde vlekken, is het misschien te laat om van koers te veranderen.
Daarom maak ik me ernstig zorgen.
Laat ik duidelijk zijn: we zeggen niet dat onze wereldwijde klimaatdoelen door deze crisis moeten veranderen.
We hebben allemaal een gevestigd belang bij klimaatbescherming. En investeren in conventionele bronnen betekent niet dat alternatieve energiebronnen en technologieën moeten worden genegeerd. Maar de wereld verdient een veel beter antwoord op deze crisis.
Dit is het moment om de olie- en gasinvesteringen te verhogen, met name capaciteitsontwikkeling. En deze crisis heeft de mensen er in ieder geval eindelijk van overtuigd dat we een geloofwaardiger energietransitieplan nodig hebben.
Op zijn beurt ben ik van mening dat daarvoor een nieuwe wereldwijde energieconsensus nodig is, gebaseerd op drie ijzersterke en strategische pijlers voor de lange termijn:
- Erkenning door beleidsmakers en andere belanghebbenden dat er op lange termijn nog voldoende en betaalbare conventionele energie nodig is;
- Verdere vermindering van de CO2-voetafdruk van conventionele energie en een grotere efficiëntie van het energieverbruik, waarbij technologie beide mogelijk maakt;
- En nieuwe, CO2-armere energie, die gestaag een aanvulling vormt op bewezen conventionele bronnen.
Bij Aramco pakken we ze alle drie aan.
We werken eraan om onze olieproductiecapaciteit tegen 2027 te verhogen tot 13 miljoen vaten per dag. We breiden ook onze gasproductie uit, mogelijk met meer dan de helft tot 2030 met een mix van conventioneel en onconventioneel gas.
Tegelijkertijd werken we aan het verlagen van onze stroomopwaartse koolstofintensiteit, het affakkelen van gas en onze methaanintensiteit, die al tot de laagste ter wereld behoren. We intensiveren ook onze inspanningen om sleuteltechnologieën vooruit te helpen, met name CCUS [Carbon capture, utilization, and storage], dat cruciaal is voor een duurzame toekomst.
Ondertussen zullen chemicaliën een veel groter en strategischer onderdeel van onze portfolio worden, waarbij het niet-brandbare gebruik van olie wordt getoond.
Belangrijk is dat we gestaag nieuwe, CO2-arme energie aan onze eigen portfolio toevoegen, zoals blauwe waterstof en blauwe ammoniak, hernieuwbare energiebronnen en elektrobrandstoffen. Dit is ons plan om deel uit te maken van een praktische, stabiele en inclusieve energietransitie; anderen hebben die van hen nodig.
Maar het transformeren van het enorme bestaande wereldwijde energiesysteem en het leveren van een veilige en duurzame toekomst voor iedereen, is een werkelijk formidabele taak. Het hele wereldwijde energie-ecosysteem en zijn belanghebbenden moeten dus werken als een ‘industrie plus’-team.
We moeten samenwerken om innovatie en waarde op een ongekende schaal en snelheid te stimuleren om met succes resultaten te leveren over de drie pijlers. Naar mijn mening zijn technologieën van de Vierde Industriële Revolutie rijp voor dergelijke partnerschappen, met name de snelle digitale transformatie van onze industrie. Omdat de juiste digitale investeringen nu kunnen bijdragen tot meer efficiëntie, lagere kosten, lagere emissies, hogere betrouwbaarheid en hogere winsten gedurende tientallen jaren.
Bij Aramco hebben we bijvoorbeeld machine learning-technieken ingezet om veiligheidsrisico’s te voorspellen en te voorkomen, emissies te bewaken, storingen te voorkomen, energieverbruik te optimaliseren en potentiële cyberdreigingen te voorspellen. Deze AI-aangedreven systemen besparen ons tijd en geld. En het verbeteren van ons vermogen om onze klanten betrouwbaar van energie te voorzien.
Maar we willen verder gaan en staan sterker als we als netwerk optreden. Daarom ben ik trots om aan te kondigen dat Aramco en Schlumberger werken aan een slim duurzaamheidsplatform dat een aantal digitale oplossingen kan commercialiseren en onze netto-nul-ambities kan ondersteunen.
Het is het laatste hoofdstuk in onze gedeelde geschiedenis die teruggaat tot 1941. En ik hoop dat het soortgelijke projecten inspireert die een mooie toekomst voor onze industrie en de wereld zullen verbinden.
Terwijl de pijn van de energiecrisis helaas toeneemt, zijn mensen over de hele wereld wanhopig op zoek naar hulp. Naar mijn mening is de beste hulp die beleidsmakers en alle belanghebbenden kunnen bieden, de wereld te verenigen rond een veel geloofwaardiger nieuw transitieplan, dat vooruitgang stimuleert op de drie strategische pijlers die ik heb geschetst.
Het nieuwe plan zal niet perfect zijn. In het leven is er nooit iets perfect.
Maar zo zorgen we voor een veiligere en duurzamere energietoekomst, met onze industrie nog steeds in het hart. Zo kunnen we de pijn van mensen verzachten.
En zo zal de lente komen.
***
Bron: Opmerkingen van CEO Amin H. Nasser op het Schlumberger Digital Forum 2022, Z hier.
***
0 reacties :
Een reactie posten