’Dit is de grootste kunstroof van deze eeuw.’ Rob Scholte moet machteloos toekijken hoe zijn collectie wordt geveild.

DEN HELDER ’De mensen die ons dit aandoen zijn satanisten’

„Bij de aanslag in 1994 zijn mij alleen mijn benen afgenomen.

Delano Weltevreden 13-8-2022

Nu ben ik als kunstenaar geëxecuteerd, want ik heb geen toekomst meer. Alle mogelijkheden om een normaal leven te leiden, hebben zij ons afgenomen. Er is dus ook een aanslag gepleegd op mijn moeder, mijn kinderen, mijn vrouw...”

Eind juli van dit jaar heeft het Amsterdamse hof hem en zijn gezin de genadeklap toegebracht: na ruim anderhalf jaar touwtrekken over een eventuele veiling, mag de gemeente zijn kunstcollectie verkopen. Scholte mag daar geen rol in spelen. De kunstenaar en zijn vrouw Lijsje Snijder staan de pers voor het eerst sinds die uitspraak te woord.

Scholte verontschuldigt zich. Hij moet eerst even een advertentie van zijn collectie op de website van het Rob Scholte Museum zetten. Dezelfde collectie die de gemeente Den Helder binnenkort via veilingbedrijf BVA verkoopt en die volgens gemeentelijke deskundigen 350.000 euro opbrengt. Het gaat om zo’n 8000 stukken.

Twee miljoen

„Ik verkoop alles, in één keer”, vertelt hij. „Voor drie miljoen euro. Het is toch nog stééds mijn eigendom, of niet? Ik bied het aan voor een fractie van de werkelijke waarde. Vijf jaar voor de ontruiming hebben door mij ingehuurde deskundigen de waarde van de collectie getaxeerd op een bedrag tussen de 2,7 en 3,1 miljoen euro. Er zijn daarna veel meer kunstwerken bijgekomen. Van mezelf, van derden.”

Ze wonen bij zijn moeder, op de eerste verdieping. Slapen op een matras op de vloer. „Ik heb twee jaar lang niet bij mijn gezin kunnen wonen. De mensen die ons dit hebben aangedaan, zijn satanisten. Ik neem daar geen woord van terug, want zo is het. De persoonlijke schade die mij, die ons, bewust is toegebracht... Het is een wonder dat Lijsje en ik nog bij elkaar zijn.”

Als hij vertelt over zijn strijd tegen de gemeente Den Helder, nemen de emoties regelmatig de overhand. „Ik ben naar Den Helder gelokt en er weer uit geslagen. Ik heb een gebiedsverbod gekregen. Burgemeester Koen Schuiling heeft na de ontruiming bewaking gehad, omdat ík hém zou willen aanvallen? Moet je mij zien zitten man! Iemand zonder benen, iemand die het slachtoffer is van geweld. What the fuck is dit man? Ik ben slachtoffer geweest van geweld en zal nooit, nooit, nóóit geweld tegen een ander gebruiken. Het zijn bedriegers, oplichters en criminelen. Liefdeloze handlangers van het kwaad.”

Hij verontschuldigt zich weer: „Vergeef me dat ik wat fel ben. Maar ik heb meer dan 25 jaar terreur achter de rug...”

Meegenomen

„Alles wat in het museum aanwezig was, hebben zij meegenomen. Alles wordt verkocht zonder dat wij zien wát zij verkopen, hoevéél zij verkopen, aan wie zij het verkopen. Van de rechter mogen we zelfs geen inzage daarin hebben. Dit is onderdeel van een criminele operatie om me al mijn kunstwerken af te nemen.”

Lijsje: „Dit is de grootste kunstroof van deze eeuw.” Rob: „We kunnen nooit controleren of er meer geld is opgehaald, omdat ze van het hof alles in het geheim mogen doen. Ik kan dus niet controleren wat wordt verkocht. Valse werken, bijvoorbeeld. Op Tenerife zijn vanaf 2003 tot dit jaar vervalsingen van mijn werk gemaakt, door mensen die door mij zijn opgeleid en voor mij hebben gewerkt. Die stukken kunnen ze er gewoon tussen frommelen en dat gaan ze ook doen.”

Hoe verder na de uitspraak van 26 juli?

Rob: „Verder? Voor ons is er geen ’verder’ meer. Ik ben kunstenaar af. Hoe kan ik na dit alles nog iets doen? Vanaf het moment dat dit speelt, heb ik geen werk kunnen maken. Mijn kunstenaarscarrière is totaal vernield door deze figuren. Het hof zegt: ’meneer Scholte kan nieuw werk maken en verkopen. Dan heeft hij weer geld.’ Ik maak nóóit meer een kunstwerk, want dat doe ik dan voor dit fucking systeem. Dan pakken ze het af om te verkopen. Snap je? Ze moeten eens ophouden met die volksverlakkerij. Mijn kunst bestaat niet meer uit dingen die geld kosten. Ik maak nu dingen die geen waarde hebben voor hen.”

Hij doelt op de website van het Rob Scholte Museum: „We zijn nog altijd open, maar nu op internet. Ik ben het kunstwerk, dat vergeten mensen steeds. De stappen die ik genomen heb om mij te verdedigen tegen deze constante terreur, zijn het kunstwerk. Beeldtaal beheers ik heel goed. Op de website staat bijvoorbeeld een biografie van Rutte. Elk stuk waarin hij voorkomt, kun je daar vinden. Net als elk stuk waarin burgemeester Schuiling voorkomt. Ze hebben met deze zaak de grootste tegenstander van het systeem gecreëerd. Via mijn website verzet ik mij er elke dag tegen. Ik zal niet rusten voordat deze mensen allemaal ontmaskerd zijn. We zijn niet gewelddadig. We hebben niet hun wapens, wetten en rechters. Ik heb de waarheid en de natuurwetten achter me. Niemand kan ontsnappen aan karma.”

Kinderen

Zij hebben een zoon en een dochter. „Het effect van dit alles op hen is hetzelfde als op ons. Er wordt ons geen enkele kans geboden op een eerlijk proces, het recht is krom.”

Als hij uit het pand was vertrokken, was het zo ver nooit gekomen, zegt het hof. „Onze kinderen waren erbij toen wij besloten om niet in te gaan op de rechterlijke uitspraak om het pand te verlaten. Omdat wij de hoop hadden dat de gemeenteraad uitstel zou verlenen. Weet je hoeveel tijd de gemeente nodig heeft gehad om het pand te ontruimen? Zes weken later stonden de verhuiswagens nog voor de deur. Hoe had ik, als invalide man, in mijn eentje alles uit dat gebouw moeten halen? Had ik daar het geld voor, nadat zij mij hadden uitgerookt met allerlei juridische procedures? Tuurlijk niet.”

Het is voor Scholte gissen hoeveel hij in totaal moet betalen. „Elke dag komt er wel wat bij. Mijn idee is dat het meer dan drie miljoen euro is. We mogen de lunches van de verhuizers betalen en als je niet uitkijkt ook de sigaretten van de stadsadvocaat. Maar ze komen niet met rekeningen, die hebben we nooit gezien. We zien alleen wat zij zeggen betaald te hebben. De rechters nemen dat aan en dát moeten we betalen.”

Hij had zelf met een koper op de proppen kunnen komen, zegt het hof ook. „Voordat de zogenaamde mediation vorig jaar begon, hadden we een koper. Die wilde 1.2 miljoen euro betalen voor een aantal kunstwerken. Toen bleek dat een deel daarvan kapot was, wilde die gegadigde het natuurlijk niet meer. En dan liegen ze dat ik geen koper kon vinden. Zo kan ik nog veel meer dingen noemen. Ze wíllen gewoon dat we het niet redden, snap je. Ze zijn bezig om mijn ondergang te creëren, meer niet.”

Complotten

Of hij in complotten denkt? „Je kunt alles afdoen als complot. Weet je, complotten zijn gewoon waar. Het gaat om mensen die de macht hebben en het nooit uit handen willen geven. Ik vind het niet erg om mijn kunstcollectie kwijt te raken. Die ruil ik alleen in voor de totale onthulling van deze smeerlapperij. Dat is het mij waard.”

Als de veiling onvoldoende opbrengt, heeft Scholte een restschuld: „Dan word ik failliet verklaard, want die restschuld kan ik niet betalen.” Lijsje: „De gemeente wil ons in een faillissement drijven, waardoor we niet eens meer een schadestaatprocedure kunnen voeren in verband met die onrechtmatige daad van de gemeente.”

Vanwege die verwachte torenhoge restschuld aan de gemeente en de twee advocatenkantoren die hen hebben vertegenwoordigd, verwacht het echtpaar voortaan permanent ’on the run’ te zullen zijn, op de vlucht. Rob: „Denk je dat we hier blijven totdat ze onze computers en alle andere bezittingen komen ophalen? Want dat is wat ze gaan doen.”

Het buitenland is geen optie, zegt hij: „Hoe moet ik dan naar het buitenland vertrekken? Doorrijden tot de benzine op is? Ik vertrek niet meer uit Nederland, ik verzet me hier. En ze zullen het ook merken. Verzet is mijn antwoord op de gemeente en de totale structuur van corruptie in Nederland. De machtsstructuur gaat in elkaar storten.”

Lijsje: „Ik weet niet hoe mensen denken dat wij hier ooit nog bovenop komen. Door de veiling wordt de waarde van Robs werk vernietigd. We kunnen dus nooit meer van kunst leven. Rob is niet iemand die zich kan laten omscholen tot kok of zo.”

Die torenhoge schuld maakt dat de toekomst duister is. „We leven van de wind, van giften van mijn moeder, de moeder van Lijsje, familie, vrienden. We zijn de afgelopen vier jaar getraind in spartaans leven. Honger is niet het grootste probleem voor ons. Ik zal nóóit een uitkering aanvragen, nóóit zal ik geld van die viespeuken accepteren.”

Ze mogen dan wel geen geld hebben, zij hebben elkaar, benadrukt Lijsje. „Klopt”, zegt haar man, „We hebben de liefde. En we hebben de waarheid. Dat is meer waard dan welke leugen ook. Waarheid is waarheid. Hoeveel veilingen zij ook organiseren, hoezeer zij ons ook terroriseren, wat zij ook over ons zeggen.”

Bevestigd

Het hof heeft bevestigd dat de gemeente onrechtmatig heeft gehandeld door de onderhandelingen over het postkantoor af te breken. Scholte stuurde de gemeente in 2020 een schadeclaim van zo’n 1.7 miljoen euro. Hij moet de rechter er echter van overtuigen dat hij zoveel schade heeft geleden.

„Alles wat de gemeente eist, moet ik meteen betalen. Maar ik moet extra kosten maken om te bewijzen dat die claim terecht is. Ik heb het geld niet voor een nieuwe procedure. We kunnen ook niet in cassatie gaan. Het zou ons 30.000 euro kosten om een advocaat naar alle stukken te laten kijken. Van de zestig rechtszaken die ik in mijn leven heb gevoerd, heb ik er maar twee gewonnen. Niet omdat ik ongelijk had, ik had altijd gelijk. Maar de rechters beschermden de daders van de aanslag en beschermen nu de gemeente. Dat systeem is zo gemaakt, dat niemand eigenlijk kan winnen.”

Lijsje: „Je kunt beter coke smokkelen en Masmeijer heten, dan krijg je gratie van de koning.”

Ze moeten op de foto. Lijsje gaat bij Rob zitten. Of zij er goed genoeg uitziet, wil zij van haar man weten. „Ik voel me als aangeschoten wild.”

Rob: „Dat ben je helemaal niet”, zegt hij terwijl hij haar vertederd aankijkt. „Mochten ze willen... mochten ze willen.”

Geschiedenis

Scholte had een voormalig postkantoor in het centrum van Den Helder als museum ingericht. Hij wilde het gebouw kopen, maar de gemeente brak de onderhandelingen af en verkocht het pand aan een bouwbedrijf dat het binnenkort verbouwt tot bedrijfsunits en luxe appartementen.

De kunstenaar en zijn gezin moesten het gebouw uit, oordeelde de rechter. Omdat zij niet eigener beweging vertrokken, heeft de gemeente hen er in het voorjaar van 2018 uit laten zetten. De kunstcollectie en de inboedel zijn in beslag genomen en elders opgeslagen. Scholte is veroordeeld tot het betalen van onder meer de ontruimings- en opslagkosten. Dat geld heeft hij niet. Daarom wordt zijn collectie geveild.

Noordhollands Dagblad