Van een onzer correspondenten.

Deze maand nam Prof. dr. ir. Louise Fresco afscheid van de Universiteit van Wageningen. Nederland moet met haar vertrek een onafhankelijke geest missen als het gaat om het klimaat- en milieudebat. Ze komt in haar laatste column op voor de boeren, zoals ze zich eerder keerde tegen monomaan klimaatgedram.

In een afscheidsinterview in EW Weekblad zei ze:

‘We hebben ooit ervoor gekozen veel kleine Natura 2000-gebieden te definiëren. Sommige zijn minder dan 10 hectare. Ik vind ook dat burgers, inclusief natuur- en milieu-organisaties, te weinig erkenning hebben voor dat moeilijke, risicovolle werk van boeren. Wij vinden het vanzelfsprekend dat wij elke dag alles kunnen kopen. Boeren zorgen daarvoor.’

Haar scherpe geest brengt klassieke natuurliefhebbers en klimaatbevlogenen in verwarring: het zijn immers haar eigen medewerkers binnen de universiteit. Als wetenschapper stelde zij zich zelfs teweer tegen de manie van klimaatmodellen:

‘Uw vertrouwen in uw modellen is aandoenlijk, een bewijs van de zelfoverschatting waarmee jullie ook zover gekomen zijn, lieve mensenkinderen. Blijf dat doen, maar verwar correlaties niet met verklaringen en verklaren niet met handelen.’ Bron hier.

En in haar laatste column in de NRC steunt zij onvoorwaardelijk de boeren in hun stikstofprotest:

‘In Nederland zijn boeren nooit zo bewonderd, zeker nu niet. In de huidige karikatuur is de boerenstand de grote dierenbeul, weidevogelvernietiger, regenwormpletter en blindelingse gifspuiter, om nog te zwijgen over de deken van vervuiling die de boerenbedrijven over Nederland hebben uitgeworpen.‘

Fresco:

‘De tragiek, en ik gebruik dit woord niet lichtvaardig, is dat de Nederlandse consumenten, die gedurende diezelfde decennia hebben geprofiteerd van lage voedselprijzen en een ongekende diversiteit aan producten, zich tegen de landbouw hebben gekeerd.’

De voormalige bestuursvoorzitter van Wageningen University:

‘Hoe minder landbouw, hoe meer natuur lijkt het adagium geworden. Daarmee zijn we op de foute weg. Nederland is een grote tuin tussen bebouwde stroken. De boerenprotesten gaan ten diepste niet over uitstoot maar over onbegrip. Het stikstofprobleem is het topje van de ijsberg.’ Bron hier.

***