Van een onzer correspondenten.

Er wordt wel vaker beweerd dat de werkelijkheid vaak de fantasie overtreft. Want wie had deze week kunnen bevroeden dat de bewierookte klimaatplannen van Frans Timmermans zo’n enorme averij zouden oplopen?

We kennen inmiddels de grilligheid van moedertje geschiedenis: wie bijvoorbeeld had gehoopt dat de Berlijnse muur een lang leven zou zijn beschoren, moest zomaar op een novemberdag zijn al te ideologische droom binnen luttele uren inruilen voor de realiteit. Weg koude oorlog. Zo gaan die dingen.

Woensdag was het zover in Brussel. Het was ineens ‘politieke chaos‘ in de Europese hoofdstad. De aanleiding was een stemming over een andere aanpak van het beruchte C02-emissiestelsel, het zogenaamde ETS, wat een prijs zet op alles wat economie heet. Dit geraffineerde tentakelwerk, alsof het de middeleeuwse aflatenhandel van de katholieke kerk betrof, is het meesterstuk van Timmermans. Hij kan zo met zijn linker pink in elke portemonnee van de Europese burger en weet daarmee zijn Green Deal te financieren. Woensdag wilde men het systeem nog meer uitbreiden naar andere sectoren van de Europese economie. Maar na de stilte van bijna een jaar getouwtrek achter de schermen, stak ineens een zeer heftige storm op die Timmermans’ politieke baard geheel deed verfomfaaien.

Een meerderheid van het Europees parlement zei nog ‘ja’ tegen wijzigingsvoorstellen om voor de industrie de zaak behapbaar te maken, maar wat schetst onze verbazing? De sociaal-democraten en de groenen konden het niet aanzien en trokken het hele wetsvoorstel in! ‘Beter geen voorstel, dan een slecht voorstel’, zo gold het onverwachte klimaatbevlogen sentiment.

Woorden als ‘schande’, ‘sabotage’ en ‘een slechte dag voor het EP’, echoden door de speakers. Maar het mocht allemaal niet baten. Volgens beschouwers van de NRC ter plekke, liet deze ongehoorde politieke vertoning zien dat de ‘pro-klimaatmeerderheid’ in het Europees Parlement er voor Timmermans helemaal niet meer is:

‘Critici vrezen dat een snel EU-akkoord nu op lossen schroeven staat.’

Politiek lijkt zijn Green Deal bijna dood.

***