Een bijdrage van Fred Udo.

Ter inleiding volgt hier een uittreksel uit een krantenbericht van 10 mei 2022.

Fabriek in Farmsum gaat grootschalig groene methanol produceren

Met het project ‘HyNetherlands’ willen drie bedrijven, ENGIE, OCI en EEW, in Farmsum op een grootschalige manier methanol produceren uit duurzaam verkregen waterstof en CO2.

Voor de productie van duurzame methanol of e-methanol is duurzaam geproduceerde waterstof nodig. Dat wil ENGIE, Een Franse multinational en het grootste nutsbedrijf ter wereld, gaan maken in een fabriek die naast de Eemscentrale in de Eemshaven moet verrijzen. Het gaat om elektrolyse-installaties met een capaciteit van honderd megawatt elektriciteit. Die elektriciteit moet komen van windmolens op zee.

Als alles volgens plan verloopt, zou ENGIE het eerste waterstof in 2025 kunnen produceren. De ambities reiken veel verder dan dat jaar. De capaciteit van de elektrolyse-installatie in de Eemshaven zou van honderd megawatt opgeschaald moeten worden naar 1,85 gigawatt in 2030, ruim achttien keer zoveel.

Afvanginstallaties en elektrolyse-installaties voor het maken van waterstof zijn wel duur. De drie partners in het project hebben dan ook aanvragen voor subsidie ingediend bij diverse Europese instellingen. De subsidies worden een ‘kernprioriteit’ genoemd.

Samuel Furfari heeft de waterstofambities van de Europese Comissie al eens geanalyseerd in een lang artikel getiteld: “Hydrogen Strategy to Nowhere.” [ i]

De laatste alinea’s van dit artikel luiden:

Often in life, when we do one thing wrong, we do another in order to hide the first. That is what happens with hydrogen. It is appalling to see the green stubbornness and indoctrination into which European politicians have fallen. 

Scientists and engineers should always be open to new solutions and believe in technological progress. On existing processes, it is still possible to improve marginally the efficiency and therefore the economy. But in the case of hydrogen it has been so long since we have known the whole circumference of the question, that to believe benevolently in a dramatic improvement in efficiency is not a sign of wisdom. What the EU is promising in this area is nothing more than tax expenditure for a solution that no one in the world will adopt.

Zie ook in Climategate [ii ] een artikel van Hugo Matthijsen met de veelzeggende titel: ‘ Groene waterstofeconomie: ‘Panacee of Ramp in wording?”

Wat is het mirakel van Farmsum zodat de ramp vermeden kan worden?

Hieronder wat simpele berekeningen over de kosten van groene waterstof.

Elektrolyse van water [iii] gaat volgens:

2H2O = 2H2 + O2

10 kg water levert ongeveer 1 kg waterstof.

De verbrandingswarmte van waterstof = 36 kWh/Kg

De meest gebruikte techniek voor grootschalige electrolyse van water is de Alkaline elektrolyser. Deze gebruikt 60 kWh voor de productie van 1 Kg waterstof.

Energieopbrengst: 36kWh/60kWh = 60%

Levensduur = 60 000 uur of 60 000 / 8760 uur/jaar = 6,8 jaar (!).

Het project voorziet in 100 MW elektrolysers, waarbij de stroom moet worden geleverd door 100 MW windmolens op zee.

De effectieve capaciteitsfactor van molens op zee is 40%, dus de electrolysers staan 60% van de tijd stil. Huidige electrolysers worden gebruikt in vol-continu bedrijf, dus zij worden gevoed met een constante stroom. De stroom van 100 MW wind varieert tussen nul en 100 MW, dus deze stroom is zonder buffering waarschijnlijk niet optimaal als invoer van grote electrolysers. Helaas, de productie van waterstof wordt juist gepromoot als oplossing voor het bufferprobleem van windstroom.

De opbrengst in kg waterstof

De input is gemiddeld 40 MW.

Er is 60 kWh nodig voor de productie van 1 kg waterstof, dus de electrolyser levert:

40 000 / 60 = 0,666 ton waterstof per uur.

Voor 8000 bedrijfsuren levert dit 8000 x 0,666 = 5326 ton waterstof per jaar.

De kosten

100 MW windmolens op zee kosten 300 miljoen euro (Meuro).

Afschrijven in 10 jaar kost 30 Meuro/jaar. (+)

Bedrijfskosten op zee: 2 cent/kWh = 7 Meuro/jaar. (+)

Hiermee kost de geproduceerde windstroom exact 10 cent/kWh

Een 100 MW electrolyser installatie compleet kost 140 Meuro [ref 2]

Afschrijven in 5 jaar kost 28 Meuro/jaar. (+)

Er wordt 50 000 ton zuiver water per jaar verbruikt.

De prijs van gedemineraliseerd water is 250 euro per ton.

50 000 ton kost 50 000 x 250 euro = 15,5 Meuro/jaar. (+)

De totale investering is 300+140 = 440 Meuro

Rente 5% bedraagt het eerste jaar 0,05 x 440 Meuro = 22 Meuro/jaar

Gemiddeld de helft = 11 Meuro/jaar. (+)

Totaal financiering zonder infrastructuur is: 90 Meuro/jaar.

Dit is maar een deel van de rekening, want de bedrijfskosten van de electrolyse en de opslag van waterstof zijn hier niet in rekening gebracht.


De geproduceerde 5300 ton waterstof kost 90 Meuro ofwel 17 euro/kg.

Waterstof gemaakt met aardgas kost nu tussen € 1,5 tot € 2,- per kg.

Er worden hier tientallen miljoenen euro’s gemeenschapsgeld uitgegeven aan een project, dat economisch geen zin heeft en waarvan nog niet bewezen is, dat grootschalige electrolysers kunnen werken met wiebelwindstroom.

Uit het persbericht

De subsidies worden een ‘kernprioriteit’ genoemd. Waterstof komt op het tweede plan.

***

iii De gegevens over de electrolysers komen van de website van Irena met de snorkende titel:

https://tvvlconnect.nl/thema/duurzaamheid-circulariteit/blog/402-irena-waterstof-binnen-10-jaar-concurrerend-met-fossiele-bronnen

***