Foto: NOS.










Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Hoe komt het toch dat de Nederlandse coalities van de afgelopen jaren steeds het braafste jongetje of meisje van de klas wil zijn? Al jaren moeten wij tienduizenden gelukzoekers per jaar verwelkomen, koploper zijn bij het bereiken van de politiek bepaalde -niet wetenschappelijk bepaalde- klimaatdoelen en het voeren van een zeer schadelijk stikstof”beleid” op grond van nepnatuur. Plasterk schrijft er dit over:

Het is goed om te beginnen met een kaartje van Nederland en buurlanden waarop het stikstofoverschot met rode kleur zichtbaar is, en de gebieden zonder overschot groen. Wat dan opvalt, is dat de grens tussen groen en rood heel precies de landsgrens tussen Nederland en Duitsland is. Je kunt de contouren van Twente en de Achterhoek goed herkennen. De zogeheten stikstofcrisis bestaat alleen in Nederland! Dat geeft te denken, want zou de chemische stof stikstof zich zo precies aan de landsgrenzen houden? Dit wijst er al op dat er chemisch niets aan de hand is, maar dat er een bestuurlijke kwestie speelt.

Dit is een aanwijzing dat het heilige onontkoombare ‘moeten’ geen natuurwet is, maar een ambtelijke. Er moet helemaal niets.

In een onbewaakt ogenblik is er door het Rijk een enorme serie heel kleine snippertjes Natura 2000-gebieden aangewezen. Doordat die snippertjes zo klein zijn, en doordat Nederland dichtbevolkt is, krijg je veel eerder overschrijdingen dan in buurlanden. […] Brusselse regels werken vervolgens zo dat het elk land vrijstond om aan te wijzen wat men wilde, maar een aanwijzing kan nooit meer ongedaan gemaakt worden. In die Natura 2000-gebieden, die dus de verklaring zijn van de rood-groene landsgrenzen, is vastgelegd dat – als iets op het moment van aanwijzen arme grond was, heidegrond – dat voor eeuwig zo moet blijven, en er desnoods ontbost moet worden. Wat bos is, moet bos blijven.

Zo heeft Nederland zich in de hoek geschilderd door die 160 voornamelijk natura2000-postzegeltjes heilig te verklaren. Niets is echter heilig. De Overheid als wetgever kan die heiligverklaring bij wet ongedaan maken. Hier is de nuchterheid voor nodig die juist de huidige coalitie ontbeert. Anders wordt de milieubeweging boos.

De stikstofuitstoot is in Nederland sinds de jaren negentig meer dan gehalveerd. De stikstofcrisis is een bestuurlijk gecreëerd probleem, en kan alleen bestuurlijk opgelost worden. Je kunt in plaats van een minister van N beter een minister aanstellen die het misverstand doorziet, en Brussel gaat vertellen dat Nederland de Natura 2000-gebieden zal heroverwegen. Een andere redelijke en houdbare oplossing is er niet.

Dit is niet een politiek links of rechts onderwerp; de nieuwe Duitse regering met sociaaldemocraten kent geen stikstofcrisis en besteedt er geen miljarden aan. Bron,

Onderstaande reactie op een artikel van de Groene Rekenkamer is frappant:

Ir. O.P. Wolters, vakgenoot van de weerman |Gerrit Hiemstra c.s. 23 augustus 2019 om 11:05 pm– Antwoorden

Onze atmosfeer bestaat voor 80 % uit…stikstof. Tijdens onweersbuien worden er op grote schaal o.a. nitrieten, nitraten en ammoniak aangemaakt. Het is dus onmogelijk om aan te tonen, dat b.v. ammoniak uit een stal enige invloed op de omgeving van een stal heeft. Verder worden veel stikstofverbindingen aangevoerd door de zeelucht. In al het zeewater komt op alle diepten leven voor, dat stikstofverbindingen maakt, die vrij komen tijdens de ontbinding van die organismen. Deze verbindingen komen door het verstuiven van het zee-water in de lucht tijdens stormachtig weer. Alle lucht in de wereld bevat dus een of meerdere stikstofverbindingen, want deze lucht is altijd zeelucht. Bedenk verder, dat lucht, die ammoniak bevat, deze ammoniak er niet op natuurlijke wijze uit die lucht verwijderd kan worden. Kortom is het een volslagen belachelijke, want idiote discussie!Bron.

Alles wijst erop dat het stikstof”beleid” op drijfzand is gebaseerd. Dit blijkt eens te meer uit het onderstaande:

Desalniettemin heeft dit alles uitvoerend geleid tot het softwarepakket (met bijbehorende hardware) AERIUS en een paar dozijn Kritische Depositiewaarden (KDW). Gezamenlijk worden beiden als een soort natuurthermostaat beschouwd en gebruikt. Zeg maar een ‘stikstofstaat’. Oftewel: meer stikstofdepositie geeft een hogere ‘stikstofstaat’ en daarmee minder natuurkwaliteit; minder stikstofdepositie geeft een lagere stikstofstaat en daarmee meer natuurkwaliteit. Zelfs het PBL gelooft dit niet meer; en dat wil wat zeggen. […] Kortom, dit zijn onze vier kritiekpunten:

  1. KDW bevatten zeer grote en onbesproken onzekerheden;
  2. de algemeen gebruikte KDW-definitie ontbreekt het aan wetenschappelijke precisie;
  3. er zijn veel te weinig ‘echte-wereld’ experimenten op grote schaal uitgevoerd;
  4. het te veel-gebruikte ‘expert judgement’ is wetenschappelijk onnavolgbaar.

Het lijkt er dan ook op dat de wensen van bestuurlijk Nederland, verkocht als ‘natuurnoodzaak’, volkomen voorbij gaan aan de wereld daarbuiten en haar acute noden. De virtuele en zeer flexibel gemodelleerde kijk op stikstof bieden daarin ‘uitkomst’! Bron.

Dat stikstof”beleid” toont wat mij betreft weer de onmiskenbare kwaadaardigheid van het klimaat”beleid” aan. Immers, de oorspronkelijke opzet om met name veehouders te verjagen, was die verschrikkelijke opwarming -die maar niet wil komen-. D66 en GroenLinks hadden er de mond vol van bij het eerste grootschalige boerenprotest in Den Haag. Maar anno nu is ineens stikstof de grote boosdoener met kunstmatig opgeschroefde “verwoestende” gevolgen voor onze al even opgeschroefde “kwetsbare” nepnatuur. Soms komt dat asielbeleid mij voor als ook een middel om de druk op de woningnood hoog te houden, zodat je meer grond nodig heb om te bouwen. Die grond is er niet, behalve wanneer je die afpakt van boeren, zo is de gedachte. Dus wordt stikstof als dankbaar gelegenheidsargument opgevoerd om landjepik te faciliteren en tegelijkertijd klimaat”beleid” uit te voeren.


Dus twee nep problemen gekoppeld aan nep natuur. Dan resten er een paar dingen: herzie die nep natuur, sluit de grenzen, laat de boeren met rust en verjaag de milieulobby uit de politiek door hun kwaadaardigheid aan de kaak te stellen. Het klimaat”beleid” loopt uit zichzelf op den duur wel vast. Alles wijst hier al op. Gegeven de wetenschappelijke complexiteit en het onvoldragen inzicht, is het ronduit onverantwoordelijk om boeren zo in hun bestaansrecht te bedreigen. Bovendien, net als met klimaat zijn modellen leidend voor het beleid. Metingen worden juist genegeerd. Dus minister van de Wal kan geen enkel bewijs geven die haar maatregelen rechtvaardigen.

Onvoorstelbaar onverantwoordelijk om dan zulke ingrijpende maatregelen te nemen die vele gezinnen zullen verwoesten en de voedselzekerheid aantasten. Waar denkt deze door D66 gedomineerde coalitie mee bezig te zijn?

Een tweede Toeslagenaffaire? Daar lijkt deze stikstofwaan wel op.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd)

***

Boerenprotest bij huis van Minister Christiane van der Wal.