Een gastbijdrage van Chris Schoneveld.

Nederland wordt geteisterd door een zelfgecreëerd monster dat de “stikstofnorm” heet. Die stikstofnormen worden door de EU bepaald en gelden per land. De stikstof norm wordt uitgedrukt in de hoeveelheid stikstof die neerdaalt op het land, de zogenaamde stikstof depositie. Duitsland heeft een hele andere norm dan Nederland.

Voor Duitsland is de depositie drempelwaarde om een vergunning te krijgen voor een project 100 gram/hectare/jaar. Voor Nederland is de drempelwaarde voor stikstof depositie vastgesteld op 0,7 gram/hectare/jaar. Dus een factor 140 maal strenger.

Dit schreef de research redacteur van de Nederlandse Staatsomroep de NOS hierover (bron hier.)

Waarom gebruiken we in Nederland niet de ruime Duitse normen voor stikstof? Dat vroegen de boeren en Kamerlid Thierry Baudet vorige week bij de demonstratie in Den Haag. Ook in de Tweede Kamer zijn hierover vragen gesteld. Dan zouden we minder problemen hebben, kunnen boeren investeren en kunnen we weer woningen bouwen in de buurt van Natura 2000-gebieden. Is dat mogelijk?

Hij gaf daar meteen ook zelf het antwoord op:

Het korte antwoord is ‘nee’, want Nederland is niet met Duitsland te vergelijken. De ruime Duitse norm is mogelijk omdat het een heel ander land is, met grotere natuurgebieden en minder stikstof-producerende activiteiten daaromheen. Die zijn gemiddeld ook nog eens verder verwijderd van de natuurgebieden. De Duitse natuur is er veel beter aan toe dan in ons land. Daardoor is de stikstofdepositie in een natuurgebied een minder groot probleem: de ‘verdunning’ is er groter.

Deze research redacteur beschouwt Duitsland blijkbaar als één ecologische eenheid. Een serieuze misvatting. Ook binnen het grote Duitsland zijn er gebieden met grote geografische en ecologische verschillen. De aan Nederland grenzende deelstaat Noordrijn-Westfalen vertoont vele overeenkomsten met Nederland.

  • Nederland heeft een landoppervlak van 33893 km2 (dat is zonder het IJsselmeer, de Waddenzee, de Ooster- en Wester Schelde en de kust wateren). Noordrijn-Westfalen is slechts een fractie groter: 34112 km2.
  • Qua inwonersaantal zijn ze vrijwel identiek. Nederland: 17.6 miljoen en Noordrijn-Westfalen: 17,9 miljoen.
  • Bevolkingsdichtheid 519/km2 en 525/km2, respectievelijk
  • Noordrijn-Westfalen heeft meer bebouwing en wegen:  5600 km2 tegen 4000 km2
  • Noordrijn-Westfalen heeft wel meer natuur: 9400 km2 versus 6300 km2
  • Nederland heeft weer meer landbouwgrond 5600 km2 tegen 4000 km2

Het is duidelijk dat als Nederland een deelstaat van Duitsland was geweest, er nooit een stikstof crisis zou zijn geweest. Dat is wellicht het enige minpuntje van de bevrijding in 1945.

De veel gehoorde kritiek is dat wij het ons zelf moeilijk gemaakt hebben door zoveel kleine gebiedjes als Natura-2000 aan te melden bij de Europese Commissie, in totaal 162. Gemiddeld één Natura 2000 gebied per 25 km2 natuur. Tot mijn grote verbazing blijkt Noordrijn-Westfalen zelfs meer Natura 2000 postzegeltjes te hebben: 201. Wat neerkomt op één Natura-2000 gebied per 28 km2 natuur. Alweer en zeer vergelijkbare situatie. Bron hier.


Dus dat is niet waar de schoen wringt. Het is puur de absurde landelijke drempelwaarde die Nederland de das om doet. Als de norm in Duitsland 140 maal ruimer ligt dan bij ons dan zou je verwachten dat die 201 Natura 2000 gebieden het zwaar te verduren hebben in deze deelstaat. Maar daar heb ik nooit iets over gehoord. De industrie, landbouw, verkeer en woningbouw gaan daar gewoon hun gangetje en de natuur blijkbaar ook. Het blijft voor mij een raadsel waarom onze bestuurders deze discrepantie met de deelstaat Noordrijn-Westfalen voor lief nemen. Is het antwoord wellicht: hoe minder boeren hoe meer land voor woningbouw? Of is dat een complottheorie?

***