Van een onzer correspondenten.

Eerder dit jaar werd hij het duizendste lid van de Clintel-familie.

Wie is David Siegel?

‘Ik ben mijn hele leven ondernemer, beginnend met een graad in computerwetenschappen aan Stanford in 1985. Ik heb een jaar voor Pixar gewerkt, daarna ben ik vertrokken en ben sindsdien bedrijven gaan opzetten. Ik heb vijf boeken geschreven, toespraken gehouden over de hele wereld en probeer over het algemeen de meeste mensen in technologie zo’n vijf jaar voor te blijven.’

Waarom schreef u al in 1991 een boek over klimaat, lang voordat het onderwerp erg populair werd?

‘Ik ben opgegroeid in de bergen en woestijnen van Utah. Ik geef veel om het milieu. Ik schreef mijn eerste boek over klimaatverandering in 1991, nadat ik een aantal boeken over dat onderwerp had gelezen. Ik heb een groot deel van de jaren negentig gedacht dat de bevolkingsbom het grote probleem was. Ik kende Paul Ehrlich en las de meeste van zijn boeken. Ik geloofde hem, en ik geloofde Al Gore dat CO2 de opwarming veroorzaakte. Mijn boek was getiteld: Wat is het waard om het te doen? (What is Worth Doing?) Het ging over drie hoofdonderwerpen, die ik allemaal totaal verkeerd had begrepen: overbevolking, klimaatverandering en voeding. Het was echt het begin van mijn leven van leren, proberen de waarheid te vinden, proberen om in de loop van de tijd het minder verkeerd te gaan zien.’

‘Ik geloofde Paul Ehrlich over de bevolkingsbom en ik geloofde Al Gore dat CO2 de opwarming veroorzaakte.’

‘Toen, in 2016, vertelde iemand me dat ‘de wetenschap alle antwoorden had’. Wetende dat als het werkelijk wetenschap is, het niet opgelost kan zijn, besloot ik toch wat dieper te kijken en te zien wat ik kon ontdekken. Dus ik besteedde het grootste deel van een jaar aan het onderzoeken en schreef een grote Medium.com-post die meer dan 300.000 mensen lazen. Sindsdien blijf ik studeren, leren en communiceren wat ik heb geleerd over klimaat en andere misverstanden.’

Wat is uw huidige kijk op klimaatverandering?

‘Het is veel complexer dan mensen zich realiseren. Ik zou willen dat de atmosferische fysici en scheikundigen meer met de oceaan- en aardwetenschappers zouden praten. Het is een grote puzzel en we weten nog steeds niet wat ons klimaat echt drijft. Het is onmogelijk om de komende 100 jaar klimaat met enige nauwkeurigheid te voorspellen. Voor mij is het duidelijk dat CO2 bijna niets te maken heeft met klimaat, de grote drijfveren van klimaat zijn orbitale mechanica en platentektoniek. Maar er is nog veel te leren. Waarom is ons klimaat bijvoorbeeld de afgelopen 10.000 jaar zo stabiel geweest? Niemand heeft enig idee waarom het eerder volatieler was en nu vrij stabiel is, en niemand weet wanneer dat patroon zal veranderen.’

‘Ik zou willen dat de atmosferische fysici en scheikundigen meer met de oceaan- en aardwetenschappers zouden praten.’

Siegel:


‘Ik heb onlangs mijn kijk op feedback gewijzigd. Ik dacht dat er een feedbackmechanisme was op langere tijdschalen dat de aarde helpt te herstellen van ‘ijsbal’ of ‘broeikas’ -omstandigheden – en op de een of andere manier waren er mechanismen die voorkomen dat de aarde gewoon te koud of ineens te heet wordt en in die toestand blijft. Ik denk niet dat dat nu waar is. Ik vermoed dat de aarde een zwevende rotsblok is dat om de zon draait, en de fysica van die relatie bepaalt ons klimaat. Als de aarde te ver van de zon af gaat, of als de continenten op een bepaalde manier afdrijven, begint de aarde te bevriezen. Het enige dat het laat ontdooien, is als de dingen weer de andere kant op drijven. Dat hoeven ze natuurlijk niet. En als de aarde maar slechts een paar procent verder van de zon afdrijft, bevriest de planeet gewoon. Of, als we te dichtbij komen, zullen de oceanen wegkoken. Er zijn geen natuurlijke mechanismen die dat voorkomen. We bevinden ons toevallig in een redelijk stabiele, bijna ronde baan die, door geluk, een redelijk stabiel klimaat creëert.’

***

Bronnen hier en hier.