Audiatur et Altera Pars.

Een gastbijdrage van Guus Berkhout.

We zien in de afgelopen jaren dat de overheid steeds meer taken naar zich toe harkt. Kijk naar de alsmaar toenemende rijksbegroting en de voortdurende lastenverzwaring voor kleine ondernemers en burgers. De Haagse bemoeizucht lijkt geen grenzen te kennen. Tegelijkertijd zien we dat het aantal maatschappelijke problemen toeneemt. Nog erger, in plaats van dat die problemen worden opgelost, zien we dat ze alleen maar groter worden gemaakt. Het Binnenhof weet zelfs van elk probleem een crisis te maken.

Is dat een verrassing? Kijk eens naar de 29(!) bewindslieden die we nu hebben (zie bijlage). Op enkele uitzonderingen na, heeft de Haagse alfa-club geen idee van hun portefeuille. Nog erger, de goede oplossingen die ze van veel burgers en ondernemers krijgen aangereikt, verzuipen in het immense Haagse bureaucratische moeras. De onvrede neemt met de dag toe, en het kabinet blijft maar ronddraaien in haar eigen wereldje. Het energiebeleid is daarbij de grootste sof.

De afgelopen 150 jaar hebben laten zien dat betaalbare en betrouwbare energie onmisbaar is voor het lenigen van basisbehoeften voor iedereen, zoals voedsel, medische zorg, huisvesting, onderwijs en veiligheid. De afgelopen 150 jaar laten ook duidelijk zien dat meer CO2 gunstig is voor de natuur, een groenere aarde en het verhogen van de opbrengst van gewassen. Waarom negeren politieke leiders deze harde feiten? Waarom verlagen politieke leiders de kwaliteit van leven door hun burgers peperdure, dubieuze en vooral uiterst kwetsbare energietechnologieën op te dringen (net-zero CO2-beleid)? Om hun zin te krijgen worden angstverhalen gebruikt, maar de geschiedenis leert dat angst nooit tot zinvol beleid heeft geleid.

‘Goed om hier te memoreren dat in 2001 politicus Fortuyn al durfde te stellen dat die CO2-modellen nergens over gingen.’

Zomaar wat harde feiten. De catastrofale opwarming van de aarde, die de IPCC al 30 jaar voorspelt, wil maar niet komen. We zien nu zelfs helemaal geen opwarming meer. Wat mensen wél zien is dat windmolens en zonnepanelen alleen maar op subsidies kunnen draaien en dat zij via een omweg die subsidies moeten betalen via torenhoge energieprijzen. En ze zien ook dat biomassacentrales gebaseerd zijn op onbeschaamde misleiding, terwijl ze er wél miljarden voor hebben moeten betalen (en nog steeds moeten betalen). Natuurlijk neemt dan de onvrede toe.

Vroeger kwamen de voorstellen van investeringen in ons energiesysteem van capabele, veelal Delftse, energie-ingenieurs. We waren terecht apetrots op onze betrouwbare energievoorziening. Niet gehinderd door enige kennis komen die voorstellen nu van alfa bestuurders. Het resultaat is ernaar; stap voor stap wordt ons eens zo robuuste energiesysteem afgebroken. Elke energie-ingenieur kan het technisch naïeve Binnenhof uitleggen dat het inzetten van de windenergie – groene waterstof – groene stroom keten, aldaar bewierookt als de groene ‘deus ex machina’, zoveel energieverliezen kent dat het de energierekening helemaal onbetaalbaar zal maken. Terwijl de oplossing voor het oprapen ligt.

Van alle opties is kernenergie de enige echte energiebron voor de toekomst. Bovendien is er nog een verheugend technisch nieuwtje over kernenergie te melden. In de fabriek worden (super)kleine reactoren (SMR’s) in serie gemaakt. Ze fungeren als een groene oplaadbare megabatterij bij energie-intensieve industriële activiteiten. En er is nog meer goed nieuws. De superieure Thoriumreactor komt eraan. Dit type reactor kan leiden tot een Gouden Energietijdperk. Net als nu in de chipindustrie, zou Nederland ook hier een leidende technologische rol kunnen gaan spelen. Maar dan moet Jetten zijn 35 miljard niet in zon, wind en biomassa steken, maar in Thorium technologie investeren. Vergeet niet dat met een overdaad aan goedkope en betrouwbare energie, groene waterstof wél een realistische optie wordt. Denk je eens in wat een Thorium reactor op het industriële terrein van Pernis kan betekenen!

‘Ongelooflijk wat wij als kritische wetenschappers allemaal naar ons hoofd krijgen geslingerd van klimaatalarmisten.’

Pim Fortuyn.

Tot slot, het is vandaag precies 20 jaar geleden dat Pim Fortuyn op 6 mei 2002 werd vermoord door iemand uit de elitaire linkse milieubeweging. Goed om hier te memoreren dat in 2001 politicus Fortuyn al durfde te stellen dat die CO2-modellen nergens over gingen. In verband daarmee hoor ik het hem nog zeggen: “Nee, zeg, laten mensen het die paar jaar dat ze leven in godsnaam naar hun zin hebben”.

Buitengewoon veelzeggend is ook dat de jonge talentvolle Turkse schrijfster Lale Gül, een fan van Fortuyn, het volgende zei over de politieke moord:

“Eenzelfde verbazing, nee verbijstering, voel ik bij religieus barbarisme. Ook religieuze fanaten meten het bestaansrecht van hun medemensen af aan de mate waarin hun ideeën stroken met bepaalde Heilige Ideeën. Nog maffer is dat de moordenaar van de politicus Fortuyn zich niet het leplazarus schrok na het afvuren van de kogels, maar dat hij volgens de rapporten en verslagen nauwelijks berouw toonde en zelfs geen ‘nee’ antwoordde op de vraag of hij het nog een keer zou doen”.

Uit jarenlange eigen ervaring weet ik dat de huidige elitaire linksige klimaatbeweging minstens zo agressief is als de milieubeweging van toen, en dat we in dezelfde situatie dreigen te raken als 20 jaar geleden. Men staat geen enkele ruimte toe voor andere opvattingen. Waar is in onze democratie hoor en wederhoor gebleven? Wat is er overgebleven van onze verdraagzaamheid? En wat is er nog over van onze gemeenschapszin? Ongelooflijk wat wij als kritische wetenschappers allemaal naar ons hoofd krijgen geslingerd van klimaatalarmisten. (Kijk en luister bijvoorbeeld naar de talloze verdachtmakingen van Pointer). Waarom ad hominem en niet inhoudelijk? Nog erger, ondanks onze herhaalde uitnodigingen, weigert men met ons een open inhoudelijk debat te voeren.

Ik nodig hierbij de mainstream klimaatbeweging nogmaals uit om op basis van harde feiten de samenleving te laten zien hoe ernstig de huidige klimaatcrisis is en waarom die 2 graden C opwarming zo desastreus is voor onze planeet. Is het organiseren van zo’n open debat niet bij uitstek de taak voor de Nederlandse Omroep Stichting (NOS)?

Toen er na de moord op Fortuyn een volksopstand dreigde uit te breken, stamelde Wim Kok: “Waarom heb ik deze onvrede in het land niet gezien?” Is de nietsvermoedende Mark Rutte de nieuwe Wim Kok? Is de hooghartige Sigrid Kaag de nieuwe Ad Melkert? En wie wordt de nieuwe Pim Fortuyn?

Om herhaling te voorkomen, wat nu? We hebben bewindslieden nodig met kennis van zaken, dat wil zeggen politieke bestuurders die weten wat er in het land speelt, die de inhoud van hun portefeuille kennen en die geen speelbal zijn van doorgestoken adviescommissies (die weten welke uitkomst er verwacht wordt), commerciële onderzoekbureaus (die al schrijvend denken aan hun vervolgopdracht) en sluwe lobbyisten (die azen op de grote subsidiepotten). Ik heb het allemaal jarenlang meegemaakt als voorzitter van de dwarsliggende Schipholcommissie.

Dus we hebben een zakenkabinet nodig dat het democratische verval van de afgelopen jaren gaat stoppen, politiek scheidt van wetenschap, ideologische indoctrinatie buiten het onderwijs houdt en de gemeenschapszin in alle geledingen gaat herstellen. En die de burger in essentiële beslissingen over de toekomst van ons land een stem gaat geven door het houden van een bindend referendum. Voor allen, die het goed menen met dit land, een perspectief om naar uit te kijken.

***

Guus Berkhout is emeritus-hoogleraar geofysica en nu actief als president van CLINTEL. Hij is lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW) en werkt met een team aan een inductieve wetenschappelijke klimaataanpak.

Professor Berkhout adviseerde kabinet Kok II over de geluidsproblemen rondom Schiphol, schreef het boek ‘De Innoverende Overheid’ en werkt nu aan een ontwerp van een nieuwe democratie, waarbij het landsbelang boven de partijbelangen staat.

***

Bijlage

***