Of het ooit nog ochtend wordt, valt te betwijfelen.
7-5-2022
Wakker worden en zien dat twee jonge vrouwen trending zijn; twee jonge vrouwen met een soortgelijke afkomst, van vrijwel dezelfde leeftijd en allebei een naam die iedereen kent.
De een als volksvertegenwoordiger, de ander als auteur.
De een fanatiek moslima, de ander afvallige.
De een omarmd door de moslimbroederschap, de ander door weldenkend Nederland.
De een opgelucht door de moord op Pim Fortuyn en trots dit met de wereld te delen middels Twitter.
De ander breekt het internet door de Pim Fortuynprijs te winnen, 20 jaar na de moord die nooit had mogen plaatsvinden.
Het schreeuwt om een column, het beukt om een column – wat heeft Nederland binnengehaald, wat haalt Nederland nog dagelijks binnen? Hoe gaan we dit overleven?
Het korte antwoord is ‘niet’ maar dat is precies wat de Kautharachtigen willen. Tegelijkertijd is het het antwoord waarvan de Lale-achtigen weten dat de kans op ‘niet’ extreem groot is. Onderdrukking overleven, indoctrinatie weerstaan en geweld ontkomen, is voor velen niet weggelegd. Het omarmen van de slachtoffers met begrip en mededogen is de manier van Nederland om ermee om te gaan: jouw hoofddoek is vrijheid! Islam is vrede! Kom in de Tweede Kamer! Ook jij bent een winnaar! Kauthar is een slachtoffer voor wie we begrip en tolerantie moeten hebben, ieder mens mag doen en denken wat ‘ie wil – toch? ‘Tuurlijk. Het is precies de reden waarom Volkert van der Graaf weer op vrije voeten is. Omdat we een reputatie hoog te houden hebben: wij zijn liberaal en vergevingsgezind. En dus dient Kauthar, het product van de islam, een slachtoffer van de islam, omarmt te worden. Het paard van Troje is er niets bij – maar of Ahmet Aboutaleb haar een wolf in schaapskleren zou noemen zoals hij Pim Fortuyn kwalificeerde? Niet in dit leven.
Lale is een overwinnaar. Krachtig genoeg om zelf haar hersenen te gebruiken en zelf te bepalen wat goed en fout is. Wat ze zelf wil doen, hoe ze zelf wil leven zonder de kaders van de islam, zonder de verstikkende bemoeienis van haar familie. Voor iedereen die in vrijheid is opgegroeid een vanzelfsprekendheid, maar die iedereen heeft geen idee hoe het is om geen vrijheid te hebben. Lale heeft het beschreven in haar boek ‘Ik ga leven’. Een misselijkmakend inkijkje in de achterlijkheid die Nederland tot op de dag van vandaag importeert (GeenStijl houdt de cijfers bij: wekelijks importeert de BenteBeckerExpress rond de 800 nepasielzoekers en ware achterlijkheid). Lale is uit die wereld gestapt en heeft het moeten bekopen met het breken met haar familie. Waar ze niets aan had zul je zeggen maar hey: wanneer stond jij voor het laatst alleen op de wereld? En was je toen 23? Met allemaal mediamensen om je heen die een goed item in je zien?
Gisteren won Lale Gül de Pim Fortuynprijs en twitterde Kauthar Bouchallikht ‘Over de doden niets dan goeds? Ehm, nope, tnx. bye.’ Kauthar schrijft de komende zes jaar een ton belastinggeld bij om haar Islamtische gedachtegoed onder de Nederlandse bevolking te verspreiden. Lale zal voor elke cent die ze mag bijschrijven, moeten werken. Pim Fortuyn is al twintig jaar dood. Als het toen vijf voor twaalf was, is het inmiddels middernacht. Of het ooit nog ochtend wordt, valt te betwijfelen.
Nog even dit: mijn columns zijn gratis te lezen. Wil je me steunen (dank je wel!), dan kan hier– te gek!
0 reacties :
Een reactie posten