Een gastbijdrage van Paul Scheffers.

Een uitgebreide boekbespreking van een interessant boek in de winkel, geschreven door de IPCC-kritische wetenschapsjournalist Simon Rozendaal, die de weinige relevantie, de buitengesloten wetenschappelijke kritiek en daardoor de politieke dwalingen, gedreven vanuit de Groene Gekte, aanklaagt.

In het kort samengevat legt Simon Rozendaal in zijn nieuwste boek (2021) uit waarom luchtvervuiling in Nederland vrijwel verdwenen is, verbaast zich over ‘gifvrije cognac’ (alcohol), verklaart zijn liefde voor de natuur met de hop en pestvogel als voorbeelden, wijst erop dat zon en wind gratis zijn, maar bepaald niet goedkoop, dat klimaatvluchtelingen een politiek verzinsel zijn, dat het goed gaat met de ijsbeer en dat van aardgas afgaan (Jippie, u heeft ‘inspraak’) het domste is wat een land in energietransitie kan doen.

Nou ja, nog dommer is wat Duitsland wil: afscheid nemen van het atoom. En het zal nog een eeuw duren voordat fossiel geheel vervangen kan worden als brandstof, maar zal als grondstof nog eeuwen onmisbaar blijven.

Waarin een klein land als Nederland ‘groot’ kan zijn, haar energietransitie, als beste jongetje van de Europese Unie klimaatklas. Een energietransitie die op de ideologische tekentafel zo’n 20 jaar terug al zijn beperkingen en risico’s toonde. Een energietransitie die vooral afhankelijk is van nog realiseren ‘gedroomde’ technische vooruitgang en honderden miljarden (niet gebudgetteerde) investeringen door de overheid.

Gehypt en politiek opgejaagd door ideologisch geïndoctrineerde en spijbelende schoolkinderen, door drammende carrière politici en dankzij inmiddels zo’n 26 klimaatconferenties. Met als gevolg het ‘oliedom’ kapot demonstreren van Shell, terwijl het leven op aarde niet zal uitsterven als het 1,5 tot 2 graden gemiddeld warmer wordt en Nederland het gematigde klimaat van midden Frankrijk mogelijk gaat krijgen.

Het 8.5-Scenario als motor van de klimaathysterie

Voorspellen is moeilijk en de betrouwbaarheid ervan neemt af naarmate de voorspelhorizon verder weg in de tijd is gesteld. Dat geldt ook voor het internationale klimaatpanel van de Verenigde Naties (IPCC). Haar bedoeling om doemscenario’s te publiceren ligt verankerd in haar opdracht vanuit de VN sinds haar politieke oprichting in 1988.

De actueel gehanteerde doemvoorspelling van het IPCC is het RCP8.5 scenario met een prognose van één tot 6.8 gr C stijging in het jaar 2100 door een atmosfeer met dan 950ppm CO2. RCP8.5 kan als bewust politieke klimaathysterie worden betiteld, stelt Rozendaal. De hysterie stijgt ten top als een spijbelende Greta Thunberg zegt dat paniek nuttig en verstandig is en USA-politica Alexandria Ocasio-Cortez zich afvraagt of het krijgen van kinderen nog wel verantwoord is.

Volgens de hyperalarmisten van actiegroep Extinction Rebellion hebben we nog maar 12 jaar om de aarde te redden, een waanzinnige doemvoorspelling. Je hoeft geen bèta te zijn om de 950ppm voorspelling in het jaar 2100 door het IPCC als hysterie aan te merken. Thans 415ppm in de atmosfeer, dan zou in 80 jaar 535ppm in de atmosfeer er bij moeten komen door nog meer CO2-uitstoot, dus bijna 4 keer zoveel als in de hele 20ste eeuw en is gezien voorbije stijging van 2,4ppm per jaar volledig ‘uit de lucht gegrepen’(!).

Jazeker, we gaan steeds zuiniger om met de aarde

We hebben geen reserve aarde en geen Plan B, zo gaat de retoriek. Het veronderstelt de gaande destructie van de aarde door de mens. ‘De planeet trekt het niet meer’ volgens hoogleraar Klaas van Egmond in de Volkskrant. Het omgekeerde is feit. We moeten ons de zegeningen tellen van de sinds decennia betere zorg voor de natuur en het milieu. Bioloog Matt Ridley berekende, dat de mensheid in de afgelopen decennia er in geslaagd is de ecologische voetafdruk te verminderen, maar dat nog wél een gang te gaan is. De wereldwijd ingezette vergroening en ook de dierenwereld treft het met betere bescherming, de ijsbeer en ook de Zuidkaper (walvis) sterven niet uit maar floreren weer, zo constateert Rozendaal.

Het is tijd voor een heel andere klimaatscepsis

Tot zijn schrikt werd Simon Rozendaal op Climategate.nl in 2017 uitgeroepen tot ‘klimaatscepticus avant la lettre’. Rozendaal, inmiddels ‘in ruste’ vindt zich vooral onafhankelijk en kritisch wetenschapsjournalist, sinds de jaren 1990 in dienst bij Elsevier Weekblad en laat zich niet voor een ideologisch of politiek karretje spannen. Rozendaal schreef in het verleden vele artikelen over dat CO2 niet de oorzaak kon zijn van huidige klimaatverandering, maar zag de zon en haar zonnevlekken cyclus als een meer dominante oorzaak.

Rozendaal is thans in een andere analyse van de oorzaak van de wereldwijde opwarming aangeland. Hij onderscheidt daarin 3 categorieën klimaatscepsis, mede doordat de laatste 30 jaar de klimaatwetenschap een stuk sterker en betrouwbaarder is geworden en hij schaart zich thans onder categorie (3): (1) ‘Twijfel of de aarde opwarmt’, (2) ‘Twijfel of de opwarming door de mens komt’ en (3) ‘Twijfel over het klimaatbeleid’.

Rozendaal vindt categorie (1) en (2) achterhaald door de metingen en wetenschap. Vooral na de jaren ’50 van de vorige eeuw (en niet reeds sinds de industriële revolutie rond 1850 volgens Rozendaal) is de toegenomen CO2-voetafdruk bepalend voor de zeer lichte opwarming van het klimaat. Gelukkig blijft er genoeg kritiek over voor een gezonde dosis scepsis.

De klimaatmaatregelen die nu onder het mom van het Parijse klimaatakkoord wereldwijd en onder het Nederlandse klimaatbeleid / -wet worden voorgesteld zijn niet in staat het wereldwijde verbruik van fossiele brandstoffen terug te dringen, laat staan bij het wél halen van de gestelde doelstellingen een significante klimaatwinst op de thermometer te bereiken.

Concluderend roept Rozendaal klimaatsceptici op niet meer te verwijzen naar de natuurlijke klimaatverandering die altijd al dominant aanwezig is geweest. Focus moet nu zijn op klimaat- / energiebeleid dat wél werkt. Plannen voor onzalige uitbreiding van wind- en zonneparken, uitbreiding met elektrische auto’s, laadpalen en warmtepompen zullen geen verbetering maar juist een verslechtering opleveren is de conclusie van Rozendaal.

Tot slot een aantal aansprekende titels van de 73 paragrafen in het boek

‘Waarom de klimaatactivist gevaarlijk is’; ‘Van het gas af versterkt de opwarming’; ‘Het aantal tornado’s neemt juist af’; ‘Klimaatdoelen worden steeds onhaalbaarder’; ‘Vooruitgang in zon en wind is lang niet genoeg‘; Stikstof is geen crises maar meer een probleempje’; ‘Het gevaar van goede en groene bedoelingen’; ‘GreenPeace is mede schuldig aan de opwarming’; ‘Groen taboe; het ijs smelt en de ijsbeer floreert’; ‘Groene gekte: bomen kappen voor de natuur’; ‘De klimaatvluchteling is een verzinsel’; ‘Actiegroepen bepalen beleid van de regering’; ‘Alles goed en wel, de zee stijgt niet extra snel’; ‘Chemofobie: Paraselsus draait zich om in het graf’; ‘Bomen planten in plaats van windmolens’; ‘Kernenergie oogt duur, maar is goedkoop’; ‘Achter elke windmolen staat een gascentrale’; ‘Het atoom kan CO2 wél verlagen en nog snel ook’; ‘Het klimaatdebat is door en door verziekt’; etc.;

Al met al een zeer lezenswaardig en vlot geschreven boek, door Simon Rozendaal, die de vinger op de pijn legt van de huidige Groene Gekte met als gevolg een contraproductieve klimaatwetgeving en met een energiebeleid dat zijn eigen valkuil graaft.

***

PS


Het boek kwam uit in januari 2021 en Rozendaal nam daarom ook nog enige Covid19 gerelateerde passages op, die ik buiten beschouwing heb gelaten. De actuele veroveringsoorlog van Rusland tegen Oekraïne en de wereldwijde repercussies als gevolg voor energie- en klimaatbeleid kunnen van invloed zijn op het door Rozendaal in het boek geconcludeerde.

Eerdere klimaat / energie beleid kritische boeken van Simon Rozendaal als artikel besproken op climategate.nl:

‘Warme aarde, Koel hoofd’ – kanttekeningen bij de energietransitie.

https://www.climategate.nl/2021/08/warme-aarde-koel-hoofd-kanttekeningen-bij-de-energietransitie/

‘Het klimaatbeleid werkt niet’.

https://www.climategate.nl/2021/08/het-klimaatbeleid-werkt-niet/

***