Terwijl het verhaal van COVID-19 zich begin 2020 ontvouwde en elk moment van onze aandacht opeiste, was er een andere historische gezondheidsgebeurtenis waarbij een viraal familielid betrokken was.
15-4-2022
Deze ongekende gebeurtenis viel vreemd genoeg samen met de COVID-19 crisis, maar vond geen weerklank in het medialandschap.
Het mediaseizoen 2020 begon met waarschuwingen dat het komende griepseizoen voorbestemd was om een van de ergste in de geschiedenis te worden. Zelfs de Grand Poobah van CDC/NIAID zelf, Anthony Fauci, voorspelde al vroeg dat het griepseizoen 2020 een van de ergste in decennia zou zijn.
Ondanks die vroege voorspellingen werden de berichten over de voorspelde griepramp begin maart schaars tot onbestaande.
Tegelijkertijd verminderde de CDC haar uitgebreide “Fluenza View” Surveillance System, al 22 jaar lang haar paradepaardje, en verlegde haar aandacht naar een andere “Influenza Like Illness” (ILI), COVID-19.
Terwijl de wereld in de ban was van dit “nieuwe” moordvirus, daalde het aloude seizoensgebonden virus dat bekend staat als “de griep” tot een historisch dieptepunt en verdween het vrijwel geheel uit het bewakingssysteem van de CDC.
Was het toeval dat onze oude vriend “de griep” het toneel verliet precies op het moment dat COVID zijn intrede deed?
Hoe kon deze verdwijning zo abrupt gebeuren?
Een analyse van het CDC-verslag over het toezicht op de griep toont de onnatuurlijke snelheid van dit vertrek aan, en hoe vroeg in 2020 het plaatsvond, en weerlegt daarmee het idee dat maskers of lockdowns een rol hebben gespeeld in deze verdwijning.
Een nauwkeurige blik op gegevensreeksen die gegenereerd worden uit de eigen toezichtsrapporten van de CDC brengt onverklaarbare anomalieën aan het licht in het ILI-volgsysteem van de CDC dat aan de komst van COVID-19 voorafging, wat zeker enkele wenkbrauwen doet fronsen en nog meer vragen doet rijzen, gezien de geschiedenis van de CDC met gegevensmanipulatie.
Een korte geschiedenis
De CDC introduceerde haar wekelijkse griepsurveillanceverslagen 22 jaar geleden, tijdens het seizoen 1999/2000. In deze eerste verslagen werden slechts kleine hoeveelheden gegevens geanalyseerd, waardoor slechts een beperkte hoeveelheid gedetailleerde informatie werd verstrekt. Om niet nader genoemde redenen heeft de CDC in het seizoen 2007/2008 de surveillanceverslagen opgevoerd.
In het seizoen 07/08 verdubbelden de CDC-rapporten in lengte en boden zij aanzienlijk meer details in de gegevens van de nationale griepbewaking van de VS. Wat ooit een kleine onderneming was, werd een grote onderneming, met wekelijkse verslagen die als paddestoelen uit de grond schoten van een schamele 3 bladzijden tot verslagen van 10-12 bladzijden, vol met kleurrijke grafieken en regionale informatie.
Naarmate de aandacht voor de griepgegevens toenam, werd elk verslag steeds specifieker. De tabellen hieronder zijn een resultaat van die verslagen. De hele dataset kan worden bekeken in de eerdere wekelijkse surveillanceverslagen van de CDC.
De gedetailleerdheid en de uitvoerige rapportage over de seizoensgriep zouden tot maart/april 2020 een hoeksteen blijven van de algemene missie en rapportage van de CDC.
De tabellen begrijpen
De acht tabellen hieronder, die de weken 5-14 over een periode van acht jaar (2013-2020) vertegenwoordigen, komen uit het jaarlijkse verslag van de CDC over het toezicht op influenza.
De weken 5-14, in kaart gebracht van 2013-2019, lopen parallel met het begin van de COVID 2020 crisis en vormen ook de weken in 2020 waarin de “griep” uit het zicht verdween.
De eerste kolom links, hieronder te zien in tabel 1 (2013) en tabel 2 (2014), staan voor specifieke weken en de datum waarop die week begon.
De middelste kolom illustreert het aantal afgenomen tests en het aantal “positieve” resultaten.
De uiterst rechtse kolom geeft het percentage “grieppositieven” in die week weer. Dit laatste getal, het grieppositieve percentage, is het meest saillante gegeven van deze enquête.
Een onderzoek van de tabellen 1-4 (2013-2016), illustreert hoe de griepcijfers die de CDC berekent, week in week uit, opmerkelijk consistente seizoensgebonden trends opleveren. Historisch gezien zijn de “griep-positieve” cijfers het hoogst rond februari/maart, en nemen ze geleidelijk af naarmate het “griepseizoen” afneemt en de lente zijn intrede doet.
Uit deze tabellen valt op te maken dat dalingen van meer dan 2% van week tot week uiterst zeldzaam zijn, en dat dalingen van meer dan 3% vrijwel onbestaande zijn.
Kortom, opwaartse pieken of sterke dalingen van welke aard dan ook – tot nu toe – komen gewoon niet voor.
In 2017 is er een verschuiving opgetreden, toen de CDC een agressiever testsysteem invoerde, met als gevolg een aanzienlijke stijging van de cijfers over de hele linie en veel hogere “griep”-percentages. Tabel 5 (2017) en tabel 6 (2018) illustreren deze opmerkelijke verandering in de algemene cijfers van de CDC-griepsurveillance.
Het vorige record van gegeven tests in een willekeurig tijdsbestek, 25.855 tests, van week 10 van 2016, werd in 2017 in 6 opeenvolgende weken verbroken. In 2018 werd dat record in 7 opeenvolgende keren gebroken en in 3 van die weken verdubbeld.
De totale percentages positieve griepgevallen bereikten in die periode ook recordhoogten, en stegen gemiddeld met 3,5% per week.
Eenvoudig gezegd: veel meer mensen lieten zich testen, bij meer mensen werd de griep vastgesteld en een hoger percentage van de getesten personen werd “positief” bevonden.
Waarom de CDC met zo’n drastische versnelling van hun testregime begonnen is, is zeker een belangrijke vraag, maar niet het doel van dit onderzoek.
Het is belangrijk te benadrukken dat ondanks de aanzienlijke toename van het aantal tests, de toename van het totale aantal “gevallen” en de stijgingen van het percentage, de algemene seizoenstendensen dezelfde zijn gebleven. Met andere woorden, er was geen afwijking van de historische trend dat “griep-positieven” in februari/maart toenemen en begin april afnemen.
Tabel 7 (2019) geeft hetzelfde patroon weer als in de tabellen 5 en 6.
Net als in 2018 bleven de testaantallen hoog – elk van de Weken 5-14 van het CDC Flu Surveillance Report van 2019 overtrof dat vorige record van 25.855 uit 2016.
Even opmerkelijk is dat 5 van die 10 weken in 2019 “griep-positieve” aantallen van 20% of meer vermeldden. Een terugblik op onze tabellen laat zien dat de totale samenstelling van “griep-positieven” in 2019 een recordhoogte bereikte – een totale stijging van 3% per week ten opzichte van het vorige record van 2017.
Als we teruggaan naar onze eerdere tabellen, vertegenwoordigde 2019 een opmerkelijke totale wekelijkse stijging van het aantal “griep-positieven” met 8% per week in vergelijking met 2013, en 11% in vergelijking met het weekgemiddelde in 2015.
Nogmaals, hoewel het totale percentage “griep-positieven” in 2019 bleef stijgen, bleef de algemene seizoentrend dezelfde – de aantallen gingen van week tot week licht omhoog en namen dan geleidelijk af naarmate we verder in april kwamen.
Alvorens tabel 8 te bestuderen, moeten wij eraan herinneren dat volgens de CDC 2020 is begonnen als een “ernstig” griepseizoen. In tabel 8 zien wij dat deze voorspelling een scherpe wending neemt met de komst van COVID-19.
Zoals in Tabel 8 te zien is, waren de testcijfers van week 5 vrij robuust. Slechts in één ander seizoen, 2018, waren er zoveel tests afgelegd in week 5, 6 of 7 – geen enkel ander seizoen kwam ook maar in de buurt van deze aantallen.
In deze drie vroege weken van 2020 vertegenwoordigden de “griep-positieven” van de CDC de drie hoogste percentages “griep-positieven” ooit in de 22-jarige geschiedenis van de CDC met het volgen van de griep. Een inspectie van de CDC griepgegevens maakt het onmogelijk om de historische cijfers van de weken 5, 6 en 7 te negeren.
Wat daarna kwam was nog ongelofelijker.
De historische trend van het afnemen van de “griep” hield op in Week 10 (7 maart 2020), toen de “griep-positieve” aantallen van een klif afvielen.
Week 10 (21,5%) tot week 11 (15,3%) kende een steile daling van 6,2%. Week 11 (15,3%) tot week 12 (6,9%) daalden de “griep-positieven” met een verbazingwekkende 8,4% in één enkele week.
Tegen de tijd dat we week 13 van 2020 bereiken (tabel 8) zijn de “griep-positieven” gedaald tot 2,1%. In week 14 komt de “griep” vrijwel niet meer voor met een positief percentage van 0,8%.
Hoewel er in week 14 van 2020 minder tests (22.324) zijn uitgevoerd dan in eerdere weken, zijn dat nog steeds de op één na hoogste totale week 14-tests in alle CDC-records. Toch werden voor week 14 slechts 0,8% ” griep-positieven” geregistreerd, vergeleken met het gemiddelde van de voorgaande 7 jaar van 12,5% voor diezelfde week.
Er was eenvoudigweg geen historisch analoog voor deze gebeurtenis. Voor alle praktische (en statistische) doeleinden bestond de griep niet meer.
Iedereen die met gegevens werkt, weet dat zulke plotselinge schokken een alarmsignaal zijn. In de echte wereld wijst het meestal op een probleem met de gegevensverzameling en/of de boekhoudkundige methodes, want de gegevens van de natuur volgen altijd hun belcurves.
Gezien de bizarre omstandigheden van deze ongeëvenaarde statistische uitschieter, vragen meerdere vragen om een antwoord.
Hoe konden de griepcijfers van de all-time highs in de weken 5,6 en 7 van 2020 naar de all-time lows in de weken 13 en 14 van datzelfde jaar gaan?
Heeft de griep gewoon een nieuwe naam gekregen en is het virus een nieuwe bestemming gegeven met een angstaanjagender virusgebeurtenis?
Is het mogelijk dat het CDC na al die jaren besloten heeft dat de griep, die miljarden winst opleverde voor Big Pharma, vervangen moest worden door een “dodelijker” en winstgevender virus?
CODA
Op 28-29 oktober 2019 organiseerde The Milken Institute “The Future of Health Summit“, die “thought leaders en besluitvormers bijeenbracht om enkele van de belangrijkste gezondheidsuitdagingen ter wereld aan te pakken door menselijke, financiële en educatieve middelen te koppelen aan de meest innovatieve en impactvolle ideeën.”
Een van de opmerkelijkste besprekingen van dit tweedaagse evenement vond plaats op de 29e: Een panel van “gezondheidsdeskundigen” kwam bijeen om de “wetenschappelijke en technologische vooruitzichten voor een doeltreffend universeel griepvaccin” te bespreken.
De volledige video van dit gesprek kunt u hier op C-SPAN bekijken.
Sprekers waren onder anderen Dr. Anthony Fauci, directeur van het National Institute of Allergy and Infectious Diseases, Margaret Hamburg, voormalig FDA-commissaris, Bruce Gellin, president van het Sabin Vaccine Institute (Global Immunisation), Casey Wright, CEO van FluLab, Michael Specter, redacteur bij de New Yorker en universitair hoofddocent bio-engineering aan de Stanford University, en Rick Bright, directeur van de Biomedical Advanced Research and Development Authority (BARDA) van het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services.
Deze paneldiscussie spitste zich toe op “de behoefte aan meer financiering voor onderzoek, betere samenwerking tussen de particuliere en de overheidssector, technologische vooruitgang bij het onderzoek naar influenza en het doel van een universeel influenza-vaccin”.
Twee algemene thema’s kwamen uit deze bijeenkomst naar voren. Het eerste idee legde de nadruk op het verlangen naar een nieuwe manier om vaccins te produceren. Anthony Fauci klaagde dat de invoering van een nieuw soort vaccin, zoals een mRNA-vaccin, minstens een decennium zou duren “als alles perfect verloopt.”
Rick Bright suggereerde dat het probleem van de ontwikkeling op lange termijn omzeild zou kunnen worden als…
“er dringend behoefte zou zijn aan een een sensationeel evenement dat zeer ontwrichtend zou zijn en niet gebonden aan bureaucratische richtlijnen en processen.”
De tweede kwestie betrof de “noodzaak” dat er iets nieuws en angstaanjagenders zou opduiken, aangezien de griep niet meer genoeg angst bij de grote bevolking teweegbracht om zo’n “universeel vaccin” te rechtvaardigen.
Anthony Fauci ging op deze kink in de kabel in:
“We hebben dus echt een probleem met de manier waarop de wereld de griep waarneemt, en het zal heel moeilijk zijn om dat te veranderen, tenzij men het van binnenuit doet en zegt: het kan me niet schelen hoe u de griep waarneemt, we gaan het probleem op een ontwrichtende en iteratieve manier aanpakken, want het heeft beide nodig.”
In reactie op de opmerking van Fauci verklaarde Rick Bright:
“Maar het is niet te gek om te denken dat er ergens in China een uitbraak van een nieuw vogelvirus zou kunnen plaatsvinden. Wij zouden daar de RNA-sequentie van kunnen krijgen, naar een aantal regionale of lokale centra, zo niet zelfs bij u thuis op een gegeven moment, en die vaccins op een pleister afdrukken voor zelftoediening.”
Met het verdwijnen van de griep en de opkomst van COVID-19 waren die beide problemen opgelost.
0 reacties :
Een reactie posten