Ronald Plasterk.









Een gastbijdrage van Charlef Brantz.

Het is prettig als columnisten de weg wijzen in het doolhof´ van onderbuikgevoelens, emoties en anekdotische ervaringen die als feiten gebruikt worden om meningen en visies te cementeren. Plasterk is een wetenschapper die na een kort verdwalen in de Haagse beemden, herhaaldelijk moeite doet om de lezer informatie te geven waarmee hij en zij een eigen mening kunnen en moeten vormen.

Het mag wat kosten!

Onlangs legde hij het denken en doen van de overheid langs een geloofwaardige meetlat en constateerde dat de overheid op het gebied van klimaatverandering en in het verlengde energietransitie hardleerser blijkt te zijn dan de bekende ezel die zich niet meer dan eenmaal aan een steen stoot. Hij constateerde dat het Klimaat akkoord een verzameling van fouten weerspiegelt en de eerste en m.i. grootste fout het negeren van de mening van de kiezer is geweest. Gelet op de kosten die ongetwijfeld op de schouders van de kleine gebruiker terecht komen, een voor mij onvergeeflijke fout.

Het ontbreken van de geraamde kosten van klimaattafels, een knutselwerk van lobbyisten, activisten en de overheid, klimaat akkoorden en klimaatafspraken is een tweede bewuste omissie. Die kosten werden volgens Minister Wiebes geraamd op een kleine €500 miljard. Een nogal optimistische raming bedoeld om de samenleving ervan te overtuigen dat de baten de kosten snel konden overstijgen.

Die optimistische kijk werd pas duidelijk toen experts van de Rabobank constateerden dat er veel verborgen kosten in het Klimaatakkoord zaten. Kosten die niet expliciet worden genoemd. Ze noemden het een financiële gatenkaas. Sommige experts betitelen het Klimaatakkoord als een vergaarbak van deugmensen-onzin. Wel konden de kosten geraamd worden van de afkoppeling van het gas, het aanpassen van koop – en huurwoning; het gedwongen aanschaffen van een elektrisch platform en het aanpassen van het energienet aan de groeiende energiebehoefte.

Die worden met enige grote slagen om de arm voorshands berekend op tenminste € 1400 miljard. Een bedrag op basis van de doorrekening van 128 van de herkenbare 300 klimaatmaatregelen dat is samengesteld op de kosten van de afkoppeling van het gasnet (€ 450 miljard), het energieneutraal maken van huur en koopwoning (€ 320-800 miljard)ii, gedwongen overstap op elektrisch platform (€ 240-400 miljard) en een variabel bedrag aan indirecte kosten (energieverbruik kosten, energie belasting etc.). Het is een voorlopige schatting, omdat het Energie akkoord en Klimaatakkoord nog te veel losse einden kent, die nog niet doorgerekend kunnen worden en ook onbekend is ook hoe hoog de bijdrage aan het klimaatakkoord van Parijs zal zijn.

Bossen verbranden is goed voor het klimaat

De combinatie lobbyisten, activisten, spijtoptanten fossiele energieproducenten en politici doet voorkomen of zonne-energie, wind en biomassa in volledige pariteit hun bijdrage leveren aan het terugdringen van de CO2 emissie. Bij nadere bestudering blijkt dat de overheid het accent legt op biomassa (het verbranden van vooral oerbossen) en de naïeve samenleving wil doen geloven dat er sprake zou zijn van een soort uitruil tussen oude versus nieuwe bomen.

Die overheid zwijgt echter over het feit dat gat tussen emissie en opname wordt vergroot door biomassa en m.n. door houtverbruik, en de vervanging van oerbossen door cultuurbossen en loof door naaldbossen. Het duurt 50 tot 100 jaar iii voordat de geplante cultuurboom de CO2 opnamecapaciteit van de gekapte oerboom kan compenseren. Onderzoekers van Princeton hebben berekend dat als de wereld 2% extra energie uit hout wil halen, een verdubbeling van de huidige boskap nodig is. Kortom: gebruik van biomassa verhoogt de CO2-emissie, is te duur, schadelijk voor het ecosysteem, vergroot lange tijd het gat tussen CO2-emissie en opname, verhoogt de vervuiling, zijn roetdeeltjes en fijnstof in de lucht slecht voor de gezondheid en het is kostenintensief. Biomassa moeten we niet pruimen.

Plasterk spreekt over poging tot zwendel, maar bedoelt overdracht van kapitaal van arm naar rijk, dwang, monddood maken van burgers en concentreren op het eigenbelang.

Kernenergie? Uitgesloten!

De enige concurrent voor de fossiele energie-baronnen was niet uitgenodigd. Er zal wel een bedoeling achter zitten. Volgens Plasterk is een kerncentrale de enige energiebron die schaalbaar, veilig, grote hoeveelheden, betrouwbaar en schone energie kan ophoesten. Bang voor het verlies van macht?

Bij het opwekken van kernenergie komt radioactief afval vrij is het veelgehoorde argument tegen de uitbreiding van het aantal Nederlandse kerncentrales. Maar wetenschappelijk en technisch gezien is het helemaal geen probleem. Onderzoek heeft uitgewezen dat bij zorgvuldige behandeling van het afval en in een ondergrondse opslag wordt gestopt, bijna niks meer in het milieu terecht komt. Niet alleen allerhande onderbuikgevoelens spelen ons parten. De bouw ervan kost weliswaar zo’n €8 miljard, maar met een moderne kerncentrale kun je wel tachtig jaar lang in een aanzienlijk deel van het elektriciteitsgebruik voorzien.

Als Nederland serieus met de klimaatdoelen – 49% minder CO2-uitstoot in 2030 en 95-99% minder CO2-uitstoot in 2050 – bezig wil zijn, dan ontkomt zij eigenlijk niet aan het gebruik van kernenergie.

Witte boorden criminaliteit

De klimaatclub aangevoerd door politiek Den Haag bedient zich van machinaties die verdacht veel lijken op de handelingen van de koopman en de dominee. De dominee – de gebundelde actiegroepen, activistische wetenschappers, bepaalde politici, weervoorspellers – dreigt met het einde van de aarde, als we ons niet bekeren tot zijn duurzame geloof. Handige ondernemers – groot en klein, er zijn overal prachtkansen – springen op de wagen, versterken de boodschap en komen met aantrekkelijke alternatieven. Politici trappen er in of zitten in het complot.

Die ezel en die steen?

***

.

i Zie ook het artikel “Crimineel Gespuis op het Binnenhof”

ii Isoleren, warmtepomp, vloerverwarming, boiler; afhankelijk ouderdom van het woonhuis en woonlocatie (vrijstaand, gebundelde eengezinswoningen resp. blokbewoning) op een kostenpost geraamd van tussen de € 50.000 en € 100.000 per huishouden. Eind maart 2019 heeft Aedes de koepel voor woonorganisaties al laten weten dat zij zich niet herkent in het bedrag dat het PBL heeft opgehoest voor het energie neutraal maken/vergroenen van huurwoningen. Die kosten zijn volgens Aedes tenminste twee keer zo hoog en op bepaalde gebieden zelfs meer. Het draait hierbij vooral om het vergroenen van sociale huurwoningen, kosten van de communicatie richting bewoners, verhuiskostenvergoedingen en de kosten voor de bouwplaats die niet zijn meegenomen. Een extra kostenpost van enkele honderden miljoenen

iiiZie het artikel van Olivia Rosane van 5 juli 2019 op website www.ecowatch.com

***