Het AD kopte: “Referendumwet lijkt op de valreep te sneuvelen”.
14-4-2022
VVD, CDA, SGP en Denk zijn tegen en blokkeren de invoering dankzij hun 54 zetels, waardoor er geen grondwettelijk verplichte 2/3e meerderheid is om die wet alsnog in te voeren. VVD en CDA, als boegbeelden van de oude regentenelite, liggen uiteraard dwars.
Hoe zat het ook al weer?
We hadden tot voor kort een nietszeggend, maar voornamelijk onmogelijk raadgevend referendum. Zoiets als een leeg worstenvelletje voor een apathische hond? Als bloedend doekje, niets meer dan democratie voor de bühne? Als een complex onding, gespeend van inhoud?
Ooit, voordat D66 zo goed was het te torpederen, hadden we de wettelijke ruimte van het organiseren van een referendum. Een zogenaamd democratisch hulpmiddeltje om de regering enkele minuten schrik aan te jagen.
Een raadgevend referendum wel te verstaan. Zie je ’t al voor je: de zichzelf overschattende en arrogante parlementariërs die hun snotneus ophalen voor de mening en goede raad van het domme gepeupel.
De carrièrepolitici raadgeven? Waar haalt het plebs het lef vandaan. Maar raadgevend zegt genoeg, geeft een uitweg. Het kan terzijde worden geworpen, wat dan ook gebeurt als het zo heel af en toe voorbij komt.
De drie gepasseerde raadgevende misbaksels betroffen wat wijzigingen betreffende de Europese grondwet, het associatieverdrag met Oekraïne (jawel het dictatoriale Oost-Europese land van despoot Zelensky) en de sleepwet. In alle drie de gevallen oordeelde het volk anders dan wat de regering wilde. En dat was uiteraard niet de bedoeling van de overheid. Maar geen nood. Met een enkel A4tje, een inlegvelletje en/of wat anders geformuleerde zinnetjes veranderde er niets wezenlijks aan het oorspronkelijke verworpen concept en zonder een vervolg referendum om de wijziging aan het volk voor te leggen, werden alle drie omvangrijke en onleesbare stukken goedgekeurd op dwingende voorspraak van Brussel.
Dus functioneert een raadgevend referendum niet. Zeker niet als wordt meegenomen dat er eerst een groot aantal handtekeningen verzameld dient te worden voordat de Kamervoorzitter de wens om inspraak in ontvangst gaat nemen. 300.000 bezorgde kiezers moeten geactiveerd worden voor iets wat vaak zeer complex is. Heel veel burgers kennen de tekst waarom het gaat helemaal niet, maar stemmen heel basaal. Is de regering voor? Dan stem ik tegen! Want vertrouwen in de overheid is al decennia zoek.
Het Raadgevende referendum sneuvelde op voorspraak van D66, die naast de gekozen burgemeester ook het referendum als kroonjuweel heeft verpatst. Behalve het raadgevende waren er nog 2 andere referenda mogelijk: het correctieve en het bindende.
Het correctieve zou achteraf de regering tot het besluit moeten dwingen een eerdere wet terug te trekken of ingrijpend te veranderen.
Het bindende referendum is de ultieme nachtmerrie van carrièrepolitici en de regentenelite. Bindend is bindend en dat gaat de ego’s een aantal achterKamers te ver. Voor dat soort bemoeienissen zitten ze niet in Den Haag op het blauwe pluche.
Het eerste nationale raadgevende referendum werd gehouden op 1 juni 2005 en betrof de Europese Grondwet. Ruim 61 % was tegen, de regering helaas voor. Het vervolg laat zich raden.
Het tweede referendum vond plaats op 6 april 2016. Het betrof het associatieverdrag met Oekraïne. De meerderheid was tegen, de regering voor!
En 21 maart 2018 was het derde raadgevende referendum: de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten, ook wel de weinig democratische sleepwet genoemd. Veel mensen hadden hier niets mee, snapten er weinig van, maar toch was 49% tegen, de Kamer en 46% van de bevolking stemde voor. Al ruim voor dit referendum gehouden zou worden, gaf CDA-leider Buma aan de uitslag van het referendum naast zich neer te zullen leggen. De coalitiepartijen VVD en CU sloten zich daarbij aan.
In 2014 was de meerderheid van de Tweede en de Eerste Kamer akkoord met het invoeren van een bindend referendum, maar de grondwet schreef voor dat er een 2/3de meerderheid nodig was. Kortom over en uit!
In december 2017 besloot het toenmalige kabinet de Wet Raadgevend Referendum in te trekken. Een referendum om het referendum de nek om te draaien is geen moment overwogen.
Eind 2018 kwam de Staatscommissie Parlementair stelsel o.l.v. voorzitter Remkes met haar advies een correctief bindend referendum in te voeren. Ondanks redelijk lovende woorden van onwillige Kamerleden ligt het voorstel al weer jaren onderaan de stapel onzinnige plannen in de onderste la van een stoffige kast van onbenulligheden.
Ondanks alle perikelen en tegenwerkingen van de angsthazen in Den Haag moet gezegd worden dat alle drie referendavormen inderdaad ondingen zijn. Het kan veel beter en stukken gemakkelijker.
In Het Alternatief Staatsbestel wordt uitvoerig uitgelegd hoe het wel kan. Alleen moet wel het hele oude bestel op de schop. En dat kan zonder grondwetswijzigingen.
Wanneer we uitgaan van echte volksvertegenwoordigers i.p.v. carrièrepolitici die een direct lijntje hebben met de gehele eigen achterban, kan elk nieuw item worden voorgelegd aan diezelfde groep kiezers. Daardoor wordt zo’n minireferendum overzichtelijk, behapbaar en bindend voor de betreffende volksvertegenwoordiger.
Uiteraard krijgen de kiezers zo objectief mogelijke alle info, met voor- en nadelen die breed in de Kamer worden onderschreven. Voor een uitgebreidere uitleg verwijs ik graag naar het AS-systeem en de daarin opgenomen Pluchen Revolutie als mogelijke uitwerking.
0 reacties :
Een reactie posten