COP 27. Op naar Sharm el Sheik.











Van een onzer correpondenten.

Als Eurocommissaris Frans Timmermans niet via een CO2 besparende videoconferentie maar middels een vier en een half uur durende reis met een CO2-uitstotend vliegtuig contact zoekt met de Egyptische voorbereiders van de komende klimaattop COP27, lopen zaken gewoon niet lekker. Hij moest er dit weekend zijn.

Er is achter de schermen een crisis over de COP27 die wij niet mogen zien. Er is een aantal redenen aan te geven waarom de klimaattop op een fiasco kan gaan uitlopen. De keuze voor Egypte als groot olieproducerend gastland voor een klimaattop stond al vanaf het begin onder kritiek:

‘Egypte heeft geen voorbeeldige staat van dienst of een reeks positieve praktijkgevallen op het gebied van klimaat. Dus wat is de logica om dit in Egypte te hosten? Omdat ze veel hotelkamers hebben?’ Bron: Washington Post 16/11/2o21

De top moet niettemin laten zien dat de landen niet meer verdeeld zijn over klimaatbeleid en klare wijn moeten schenken: woorden en daden over echte beperking van fossiele uitstoot. De vorige top in Glasgow was wat dat betreft een dieptepunt en deze top moet dat koste wat het kost voorkomen, wat de druk tot succes alleen maar vergroot. Een woordvoerder van een Egyptische milieugroep stelt:

‘COP26 was niet echt wat we verwachtten’,

zegt Salem Massalha.

‘De meeste mensen herinneren zich hoeveel privévliegtuigen en jets er naar Schotland vlogen, en dit is echt het beeld van COP26. Het was als een World Disney-evenement, maar voor het milieu, met veel mensen die erheen gingen om te laten zien dat ze er zijn. Het was dus eigenlijk meer een PR-evenement dan een top.’

Verdeeldheid

Maar de deelnemende landen die allemaal weer zullen invliegen, liggen nog meer uit elkaar dan een jaar geleden. Mede door de oorlog in Oekraïne en de explosieve prijsstijging van fossiele brandstoffen zijn olie exporterende landen, vooral in Afrika, niet meer zo toeschietelijk om het mes te zetten in hun eigen fossiele energiewinning ten faveure van gesubsidieerde westerse duurzaamheidprojecten. Daar komt bij dat de door de ‘rijke’ landen toegezegde honderd miljard dollar aan ‘lage inkomenslanden’ in 2009 telkens weer wordt uitgesteld, nu weer tot 2023. En elk jaar opnieuw is er het risico dat men niet over de brug komt. Zonder rijke landen-geld, hoeven Afrikaanse landen eigenlijk niet eens te bewegen aldus de VN:

‘Afrikaanse landen mogen niet worden beperkt tot beperkte opties of in het nauw gedreven worden op onbegaanbare paden naar toegang tot energie, vooral niet met de oproep aan openbare financiële instellingen om de internationale steun voor de onverminderde fossiele energiesector in 2022 stop te zetten.’ Bron hier.

Internationale klimaatsolidariteit?

Met het oog op de inflatie en verslechterde economische inzichten ligt een royaal klimaatgebaar voorlopig ook niet voor de hand. Ingrijpende klimaatfinancieringen, ook in ‘hoge inkomenslanden’ worden uiteindelijk afgewenteld op de burger die al koopkracht moet inboeten, via de oplopende gasmeter en tank. De miljarden verslindende New Deal van Timmermans zelf heeft in Europa ook al politieke draagvlakproblemen.

De klimaattop in Egypte ligt uiteindelijke ook niet lekker in de eigen wereld van NGO’s en gesubsidieerde netwerken, bij jongeren- en vrouwenbewegingen, mensenrechtenorganisaties en vakbonden die allemaal hun boodschap willen linken aan klimaatdoelen.

Milieuactivist Masshalha:

Ik denk dat de kwestie van eerlijkheid iets is dat echt moet worden aangepakt op COP27. Het feit dat wij niet de mensen zijn die beslissingen nemen, maar toch degenen zijn die de gevolgen van klimaatverandering ervaren. Hoe kunnen we ooit eerlijk zijn tussen regeringen? Hoe kunnen we eerlijk zijn tussen sociale klassen? Want iemand met een auto van vier bij vier en veel uitstoot is niet hetzelfde als een vader die vijf kinderen heeft en ze in een kleine auto naar school moet brengen. Deze problemen moeten dus zeker worden aangepakt’ (bron egyptianstreets.com),

merkt Massalha op.

De ingevlogen Timmermans is een redder in nood: hij heeft onze portemonnee op zak.

***