Velen denken dat we letterlijk bóven de natuur staan.
De klimaat-massahysterie
(Door: J. Johns)
De mens heeft eigenlijk pas sinds de laatste eeuwen de sterke neiging om alles door de bril van ‘de menselijke maat’ te bekijken, de mens als maat van álle dingen, zo ook bij klimaat. Er is de laatste jaren een massahysterie te zien als men het daar over heeft. Velen denken dat we letterlijk bóven de natuur staan. Maar alleen al de laatste 3 miljoen jaar zijn er zo’n 20 IJstijden geweest, met daaropvolgend áltijd… steeds weer een klimaatverwarming.
Dat er nu wéér sprake is van een klimaatverwarming lijkt te kloppen. De mensheid heeft dat op kleine schaal wel vaker meegemaakt, maar vond het toen niet de moeite waard om daar ook maar íets van op te schrijven, het was gewoon de loop der dingen. De menselijke cultuur is pas ontstaan een aantal duizend jaar ná de laatste IJstijd. Het denken van de ‘beschaafde mensheid’ is pas van ver ná de laatste IJstijd. Geologisch gezien is het nóóit op Aarde het geval geweest dat er lang hetzelfde klimaat blééf. Nog in het geologisch gezien vrij recente Eoceen (33 miljoen jaar geleden) was het klimaat op Aarde écht warm: het was een broeikastijd. De continenten lagen 50 miljoen jaar geleden al zo goed als op dezelfde plaats als nu, er was alleen nog een stukje continent verschuiving bij Australië-Antarctica en grofweg Scandinavië. Er heersten 33 miljoen jaar geleden tropische omstandigheden, zélfs op de huidige Noordpool was het warmer dan vandaag bij ons…, er wáren toen 0 mensen op Aarde om het klimaat op te warmen.
We leven nu toevallig in een geologische periode (de aarde is ca. 4,5 miljard jaar oud) waarin het klimaat langere tijd vrij stabiel is, denken we. Maar zelfs in die relatief stabiele klimaatperiode zijn er de afgelopen duizenden jaren schommelingen geweest. Ten tijde van het héle Romeinse Rijk was het klimaat warmer dan nu, wat door historici ook als ‘groeifactor’ voor hun Rijk wordt gezien. Daarna is het weer kouder geworden. In de wat latere middeleeuwen tot nog vier eeuwen daarna kennen we de ‘kleine IJstijd’ met in de Nederlanden de bekende ijstaferelen van de schilder Brueghel. Tijdens een vorig groot solar-minimum; een zwakke zonnecyclus; tussen 1645 en 1715/1725 (Maunder genaamd), groeiden de gletsjers en vroor zelfs de Theems bij Londen in Engeland vaak volledig dicht.
In juni 2019 kwam NASA met het nieuws dat er voor het eerste sinds bijna twee eeuwen weer een Grand Solar Minimum (GSM) aankomt. Deze GSM’s vielen in historische perioden steeds samen met ‘kleine IJstijden’. De samenhang is steeds te zien, de laatste totale ‘Kleine IJstijd’ wordt meestal geplaatst tussen 1450-1850, met daarin ook weer verschillende minima en periodes van iets warmere perioden. Begin 17e eeuw werd dit ontdekt door Galileo Galilei, dezelfde die voor een rechtbank moest verschijnen omdat hij dúrfde te beweren dat de Aarde om de zon draait, in tegenstelling tot de mainstream wetenschappelijke gemeenschap die ‘wist’ dat de Zon óm de Aarde draaide; ironisch dat mensen nú, die zijn kennis over zonne-minimums en klimaat delen, weer veroordeeld worden. Zoals door restricties op social media dat hun mening niet overeenkomt met…. de mainstream wetenschappelijke gemeenschap…
GSM’s werden voor het eerst goed berekend door professor in de wiskunde en astronomie Zharkova. Zij berekende alle koude tijdvakken tot voor Christus. Tot halverwege 2019 ontkende NASA nog dat er weer een aankwam, maar gaf op 12 juni 2019 Zharkova gelijk tussen een brij van ander nieuws, net als de American Geophysical Union in december van dat jaar eenduidig deed. Opvallend is dat het alléén de grote mainstream Westerse media zijn die dit ontkennen of op een andere manier framen, de India Times bijvoorbeeld plaats het gewoon zoals het is.
Ruim 90% van de klimaatrapporten hierover komen echter uit de Westerse wereld. Die wetenschappers werken allemaal met computermodellen die de voorspellingen voor hen doen. Net zoals statistische computermodellen gebruikt werden om Covid te voorspellen met ‘massale sterftecijfers’ in de hele wereld. Cijfers die in geen velden of wegen de werkelijkheid zelfs maar benaderden, maar wél de complete maatschappij in grote ellende stortten en zorgden voor een verdúbbeling van de armoede in de wereld. De ‘menselijke maat’ in ónze tijd is dat we zijn gaan denken dat alles ‘zo moet blijven’, dus ook het klimaat. En het nog waanzinnigere idee dat wij daar ook maar iets aan zouden kunnen veranderen. Allemaal gebaseerd op statistische computermodellen…. Zo kunnen we véle miljarden gaan uitgeven aan klimaat en véle miljarden mensen op Aarde daardoor alwéér tot nog grotere armoede veroordelen.
Het béste oceanografische instituut ter wereld, Woods Hole in Massachusetts, waarschuwt in ‘Are We on the Brink of a ‘New Little Ice Age?’ dat dit alles zó complex is dat het ver buiten de capaciteiten van de IPCC-computermodellen ligt en dat we klimaatscenario’s voor Global Warming plannen die het tegenovergestelde zijn van wat wellicht actueel gebeurt:
Door:
J. Johns
(voor www.ejbron.wordpress.com)
0 reacties :
Een reactie posten