“Overal en altijd, wanneer mensen hun woede niet kunnen of durven afreageren op het ding dat het heeft veroorzaakt, zoeken ze onbewust naar alternatieven, en vaker wel dan niet vinden ze die.” – René Girard.
Sietske Bergsma 16-3-2022
NRC columnist en zielenleed poseur Marcel van Roosmalen is de belichaming van een krankzinnig geworden meute, die in kwaadaardige tongen is gaan spreken. Het is werkelijk niet te harden.
Bij ‘De Nieuws BV’ op radio 1 presteerde hij het gisteren om minutenlang te fantaseren (“filosoferen” volgens hemzelf) over het “het vastbinden, naakt op een boot zetten en naar de Atlantische Oceaan slepen” van FVD kamerleden. “Fysieke maatregelen tegen Gideon en de partij mogen er niet genomen worden”, begon hij nog gespeeld obligatoir.
Wat er niet fysiek is aan mensen vastbinden, naar verre wateren slepen en dus voor dood achterlaten snap ik niet, maar met fysiek bedoelt Van Roosmalen waarschijnlijk iets nog gruwelijkers en minder omslachtigs. Iets wat niet gezegd mag worden op “de staatsradio”, omdat daar verantwoordelijke mensen werken. Met een obsessie voor andermans slechtheid die evenredig meegroeit met hun goedheid.
“Ongemakkelijke waarheden” noemt hij het dat Gideon van Meijeren “een Russische spion is, een lizard, die een witte welvaartsstaat wil vestigen.” (…) “Na de buitenparlementaire machtsovername sluit Gideon zich aan bij het groot Russisch rijk,” om vervolgens met zijn trawanten “de steden in te trekken zonder condooms om SOA’s te verspreiden om onze toch al overbelaste GGD uit elkaar te laten ploffen van ellende.”
Op “bokkenwagens” staan ze, die “als een autobom op onze democratie inrijden”. Ook journalisten Arnold Karskens, Wierd Duk en Marianne Zwagerman moeten het ontgelden in deze onwezenlijke haat tirade. Brian Roy, Erik de Vlieger en Willem Engel zijn ook autobommen. Aangevoerd door Gideon, die “een fascist” is en “de Holocaust ontkracht”.
Moet ik nog doorgaan? De ongemakkelijke waarheid is dat deze meneer op de radio – wiens handelsmerk het is om maar een gevoel te verkopen: erger dan wat hij beschrijft is het om hem te zijn – ze niet meer op een rijtje heeft. Maar het verward noemen is geen reden tot doorlopen. Uit welke bron stijgen deze kruitdampen, bagger en geweldsfantasieën op? Een heilig geloof dat de democratie door deze vijanden gevaar loopt, dat de “heersende elite wordt ondermijnd” zoals hij ook zegt? Nee, natuurlijk niet.
Van Roosmalen gelooft volgens mij zelf geen woord van wat hij zegt, want elke overtreffende trap willen overtreffen met nog groteskere leugens en sadisme is een symptoom van een ander, in onze samenleving steeds zichtbaarder wordend mechanisme dat met “waarheden vertellen” niets te maken heeft.
Het zelf-beschermingsmechanisme van lieden die niet normaal kunnen of durven reageren op wat zich niet meer laat ontkennen. Ze gaan de waarheid uit de weg en reageren er toch indirect op met een welhaast “fysieke maatregel” tegen het zelf. Van Roosmalen autobomt zichzelf door zijn ‘two minutes of hate’ heen. Precies zoals de bekende antropoloog en zondebok-expert René Girard het hierboven zegt. De lafheid en het onvermogen om het ding dat de woede werkelijk veroorzaakt aan te wijzen buigt de woede af, en dat moet disproportioneel gebeuren om effectief te kunnen zijn. Groter dan de woede die wel terecht is.
Van Roosmalen heeft geen toegang tot dat ding, tot de oorzaak van de woede. Bijvoorbeeld dat de democratie inderdaad in gevaar is, maar dat de heersende elites daar in de eerste plaats de oorzaak van zijn. Dat de staatsmedia elk vrij geluid, elke kritische blik de kop in drukken, dat nu naar buiten komt hoe de macht van bovenaf dissidenten in de gaten houdt, ze bestrijdt met trollen, “desinformatie allianties”, leugens en schending van onze rechten. Dat boeren in eigen land onteigend worden, dat we digitale ID-passen krijgen waarmee we na de zoveelste prik of ander bewijs van goed gedrag een weekeindje naar Antwerpen mogen. Dat als je ze goed beluistert, de globalisten feitelijk het licht wil uitdoen van de democratie en het samenleven van mensen in vrijheid, omdat hun macht de facto uitgespeeld is. Omdat hun plannen duivels en niet te verkopen zijn. Omdat de maskers af zijn. De oorzaak van de woede is ook het onbewuste weten dat door te zwijgen daarover medeverantwoordelijkheid ontstaat, die te zwaar is, te groot.
Van Roosmalen is als een rouwende weduwnaar die de schoenen van zijn overleden vrouw al jaren bewaart voor het moment dat ze zal terugkeren, maar nu uit wanhoop de schoenen gooit naar alles en iedereen die hem zijn magische wereld willen afnemen. Die waarin de illusie in stand kan blijven. Het professionele rouwen van een columnist als Van Roosmalen moet nog beginnen. Als de woede, die besmettelijk is (zie ook Girard), tenminste niet eerst ontaardt in collectief geweld. Daarvan de schuld moeten dragen is far beyond zijn pathetische mopperdecadentie, kortom hem moeten zijn, inderdaad veel erger dan wat ook.
0 reacties :
Een reactie posten