Dorpsbewoners zien Russen als bevrijders
Schokkende lotgevallen: zo meedogenloos beschoot het Oekraïense leger de mensen in de Donbass!
(Vertaling: E.J. Bron)
De andere kant van het oorlogsleed
De oorlog in de Oekraïne tussen twee nauw aan elkaar verwante buurlanden met onbeschrijflijk leed laat niemand koud. Maar in de oorlog sterft de waarheid als eerste: voor de mainstream is het conflict echter een zwart-wit strijd. Russen zijn bij hen altijd oorlogsmisdadige daders en Oekraïners de onschuldige slachtoffers. In werkelijkheid is de zaak echter veel gecompliceerder: een onderzoek ter plaatse van de Duitse journaliste Alina Lipp, die sinds enkele maanden in Donetsk woont, brengt nu schokkende lotgevallen aan het licht, die een heel ander beeld schetsen.
Dagenlang in de kelder, vriendelijke Russen
De ontroerende video duurt maar acht minuten, maar gaat door merg en been. Daarin praat Lipp met mensen in de plaatsen Starognatevka en Anadol. De kleine dorpen hebben slechts 2100 respectievelijk 650 inwoners en liggen in het rayon Volnovacha. Dat is het omstreden deel van het district Donetsk, dat daarvoor niet onder controle van de separatisten van de Volksrepubliek stond. Voor de mensen in deze crisisregio is de situatie heel anders dan de mainstream media ons willen doen geloven. De Russische soldaten behandelen hen met respect, de beschieting kwam veelmeer van Oekraïense troepen.
Zo in ieder geval beleefde dat een oudere dame, die in een klein huis in haar volledig verwoeste dorp woont. Drie en een halve dag zat ze ondergedoken in de kelder bij de buren, terwijl het dorp volledig werd verwoest. Haar kinderen, die in Marioepol respectievelijk in Granitnoje/Hranitne in het noorden van de Oekraïne wonen, konden haar niet helpen. Over de Russische soldaten kan ze echter niets negaties zeggen. Die zouden geen vreselijke dingen hebben gedaan, enkelen van hen zouden zelfs met de oorspronkelijk uit Griekenland afkomstige vrouw in haar moedertaal hebben gesproken: “Ze waren aardig en hoffelijk tegen ons. Je ziet dat ze bij ons horen.”
Ze zag haar man sterven
Vreselijk is ook het verhaal van een vrouw die haar man verloor. Hij was echter geen soldaat of strijder, maar burger. Ze schetst zijn laatste minuten: “We zijn uit huis gerend. Mijn man als eerste en ik er achteraan. Toen vlogen de kogels. Hij greep naar zijn buik, draaide zich om en zei: ´Aljonka, ik ben geraakt!´”. Hij zou direct vermoed hebben dat hij zou sterven, sleepte zich met zijn wonden in het been, de buik en het hart nog de trap omhoog en ging liggen. De noodarts, die door de kogelregen reed, kwam te laat: “Hij heeft niets meer gezegd.”
Oekraïense leger schiet op burgers
Het is het leed van gewone mensen – en zoals een groep dorpsbewoners voor een winkel verklaart, waren het niet de Russen die voor dit leed zorgden. Een man vertelt: “Oekraïners hebben het dorp overvallen en de bevolking gedood.” Een ander voegt er aan toe hoe hij gezien zou hebben dat een tank doelgericht op mensen schoolt. Wie daarvoor verantwoordelijk is, zou men hem niet kunnen wijsmaken: “Wij zijn autochtonen, wij weten van welke kant de schoten komen, in welk bosje ze zitten en waar iets inslaat.”
Ze bliezen zijn boerderij op
De levendige omschrijving van de verschrikking choqueert: “Achter deze huizen, daar op straat, stonden dier kanonnen in de rivier die schopten.” Op de vraag of het eenheden van de Volksrepubliek Donetsk waren, verklaart een dorpsbewoner: “Nee. Geen van hen heeft hier gevuurd. We weten al acht jaar wie en wat.” Een ander maakte deze terreur aan den lijve mee: “Het Oekraïense leger. Zij hebben vanuit een controlepost op mijn huis geschoten. Mijn huis werd opgeblazen.”
Door Oekraïners “als vee behandeld”
Oekraïense eenheden zouden systematisch al in de afgelopen jaren zijn opgedoken, weet een van de mannen: “Men begon rond te rijden met een lijst. Ik bijvoorbeeld kom uit Donetsk. Ze begonnen te controleren en te doorzoeken. Wij hadden geen mensen die politiek actief waren tegen de Oekraïne OF tegen Rusland. Maar zij hebben gecontroleerd: als je uit Donetsk komt, dan ben je [voor hen] een separatist.” De omgang zou verschrikkelijk geweest zijn: “Ze behandelden ons als vee, onze autochtone Oekraïners.”
Hij herinnert zich ook hoe het Oekraïense leger meerdere burgers doodde: “Een vrouw werd hier overreden, een man werd doodgeslagen. Vier mensen werden gedood – gewoon zomaar.” Een andere man weet van een tank die in het jaar 2014 of 2015 eveneens een dorpsbewoner overreed. Na de hervatting van de gevechtshandleningen zou er opnieuw een meneer, die aan de rand van het dorp woonde, zijn vermoord.
Dorpsbewoners zien Russen als bevrijders
Enkele van de in deze regio wonende mensen beschouwen echter niet de Oekraïners, maar de Russen als bevrijders. Bijvoorbeeld een dame, die zelf een kelder in moest vluchten: “Rusland heeft ons gered, anders waren ze ons blijven bombarderen.” Een andere man is het met de dame eens: “Bedankt dat Rusland ons van dit juk heeft bevrijd.” Haar gevoel laat zien: het conflict kent vele levensrealiteiten, vele lotgevallen, veel verwoeste hoop.
De beide dorpen liggen ongeveer halverwege tussen Donetsk en Marioepol. In Starognatevka wonen 89% Oekraïners, in Anadol echter maar 17% Oekraïners en 80% Russen. In beide dorpen bestaat een kleine Griekse minderheid, in Anadol bovendien nog enkele Armeniërs en Wit-Russen. Hun herkomst verschilt, maar de verschrikking, die hen wordt gebracht door het Oekraïense leger, is dezelfde. Telt hun leed voor de publieke wereldopinie niet mee?
Bron:
wochenblick.at
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)
0 reacties :
Een reactie posten