Over de arrestatie van de vrije pers

“Een strategie van verzet tegen totalitarisme”.

Over de arrestatie van de vrije pers

Door Anselm Lenz

Dit artikel is vertaald vanuit het Duits. Lees het originele Duitse artikel.

 

Een standpunt van Willem Engel, Hendrik Sodenkamp, Anselm Lenz, Jill Sandjaja, Burak Erbasi en Casey Koneth.

Nederland: de verkiezingsdag van 16 maart 2022 werd overschaduwd door een alarmerend incident. Toen de Nederlandse mensenrechtenactivist, biofarmaceut en journalist Willem Engel zijn stemlokaal in Rotterdam verliet, werd hij op straat gearresteerd wegens vermeende opruiing en moet hij in hechtenis blijven tot het begin van de rechtszaak op 30 maart. Engel had met zijn initiatief “Viruswaarheid” de aandacht gevestigd op het coronabeleid en heeft de overheidsmaatregelen verscheidene malen met succes voor de rechter gedaagd.

De stembusgang toonde aan hoe het wankelende coronaregime onder premier Mark Rutte hard optreedt tegen zijn critici. De Nederlandse democratiebeweging stond onmiddellijk op de mat en paradeerde op zondag 20 maart door Amsterdam met spandoeken als “Je suis Willem” om zijn onmiddellijke vrijlating af te dwingen. Nederland is buiten zichzelf, waaronder opnieuw veel mensen die aanvankelijk voor de coronaleugen waren gezwicht. Er zijn massale protesten over de hele wereld. Het coronaregime en de NAVO worden vergeleken met de nazi’s.

Een hele rij politici staat met de rug tegen de muur en is ontmaskerd als zwaar crimineel. De gemeenteraadsverkiezingen van vorige week in Nederland hebben ook aangetoond hoe weinig vertrouwen de Nederlanders in de politiek hebben. De opkomst bereikte een historisch dieptepunt van 50,3 procent.

Hieronder brengt de redactie van het weekblad “Demokratischer Widerstand” een voorpublicatie uit het komende DW-Magazine, dat vanaf 28 maart 2022 verkrijgbaar zal zijn op https://demokratischerwiderstand.de/ en in de tijdschriftenwinkels. In het originele artikel voor het tweede jaarlijkse tijdschrift van de democratische beweging zet Willem Engel strategieën uiteen voor de democratische beweging van de toekomst.

“Een strategie van verzet tegen totalitarisme”.

Op het eerste gezicht betekent weerstand het tegenwerken van een beweging in een bepaalde richting, zodat de weg van onze tegenstander van A naar B moeizamer wordt. Door onze weerstand zorgen wij ervoor dat het bereiken van de bestemming waar onze tegenstander naar op weg is, vertraging oploopt en meer moeite kost.

De eerste vraag is: wat is deze bestemming? Wat wordt er aan de bevolking aangeboden? Het “nieuwe normaal” en het “Build Back Better”-plan. Wat er achter dit “nieuwe normaal” schuilgaat, is te vinden in geschriften als “The Great Reset”, dat gaat over transformatie, “Agenda 2030”, dat gaat over het versnellen van de “Duurzame Ontwikkelingsdoelen”, en “De Vierde Industriële Revolutie”, die een toekomstige wereld voor ogen heeft waarin mens en machine gelijk zijn. Een wereld waarin technologie al onze biologische, sociologische en psychologische problemen oplost. Fantastisch! Wie zou bezwaar hebben tegen eeuwig leven, echte gelijkheid en een duurzamer milieu in harmonie met mens, dier en ecosysteem?

Dit brengt ons bij de tweede vraag: wie stuurt dit aan? Om dit te beantwoorden, moet je de dingen een beetje abstract maken. Is er een kleine groep boosaardige mannen en vrouwen die de wereld, of althans de mensheid zoals wij die kennen, trachten te vernietigen? Ik heb ernstige twijfels over deze eendimensionale verklaring. Wij hebben te maken met een hele reeks actoren, van wie sommigen zeer invloedrijk zijn en betrokken zijn bij organisatiestructuren. Achter de filantropie en het idealisme gaat een realistischer motief schuil: geld. Wie het spel beheerst, profiteert. Aangezien de wereld bijna volledig onderling verbonden is, trekken de winnaars ook rechtstreeks verliezers aan die aan het kortste eind trekken. Daar ligt het eerste probleem van dit ingewikkelde spel. Hoe kunnen zij die het beheersen idealen van ongelijkheid nastreven? Wordt hiermee niet het hele idee van Agenda 21 en de Vierde Industriële Revolutie ontkracht?

Een nadere beschouwing van de geplande utopie en haar uitvoeringsmethoden brengt nog veel meer discrepanties en tegenstrijdigheden aan het licht waardoor het wazige einddoel van een utopische samenleving, geregeerd door een elite van egoïstische, getraumatiseerde sociopaten, naar voren komt. Het gezegde “macht corrumpeert, absolute macht corrumpeert absoluut” is treffender dan ooit. De mogelijkheid om de stroom van geld, mensen, middelen en vooral informatie te beheersen, leidt tot een groep van extreem rijke en machtige mensen die niet gebonden zijn aan fysieke of sociale grenzen.

Zoals met zovele fantasten, despoten en keizers is gebeurd, brengt hoogmoed elke heerschappij ten val, hoe machtig die ook moge zijn. Deze keer is geen uitzondering op de regel. Wij bevinden ons in een lus van herhaling die verschillende vormen aanneemt maar een gelijksoortige kern heeft, zoals beschreven in het bijbelse verhaal van de Toren van Babel. Waar streven invloedrijke mensen echt naar? Macht? Eeuwig leven? Een erfenis achter te laten? De mensheid ten goede te veranderen? De waarheid is dat al deze doelen hun oorsprong vinden in jeugdtrauma’s: de angst voor pijn of straf, de angst om in de steek gelaten te worden, de angst om niet goed genoeg te zijn, de angst om niet gewaardeerd te worden – om er maar een paar te noemen. Iedereen heeft die gevoelens wel eens gehad, maar niet iedereen heeft ze volledig geaccepteerd. De lus eindigt niet in Utopia, maar door zelfliefde en onvoorwaardelijke zelfaanvaarding. Degenen die hier niet toe in staat zijn, uiten dit op verschillende manieren. Sommige van deze uitingen zijn destructiever dan andere, waarbij de uiting van wereldverbetering misschien wel de gevaarlijkste van allemaal is…

Wij als verzetsbeweging zijn de onderstroom. We creëren rivieren onder het water. We creëren een stroom. Je alleen maar verzetten tegen wat je tegenstaat is een vergeefse poging, omdat het onvermijdelijk precies daarheen leidt. De wind laat het schip van de mensheid in een bepaalde richting draaien en je daartegen verzetten is slechts het onvermijdelijke uitstellen. Wat belangrijker is, is dat we ons richten op wat we willen. Het is de onderstroom die uiteindelijk doorslaggevend zal zijn. Deze is minder zichtbaar, maar berust op de oeroude mechanismen die onze soort niet alleen hebben geholpen om te overleven, maar ook om te gedijen en zich aan elke nieuwe omgeving aan te passen. Boven water verzetten we ons, zodat we rivieren onder de oppervlakte kunnen vormen. Deze rivieren bestaan uit onze gedeelde waarden, de dingen die belangrijk voor ons zijn, de concepten die zin en betekenis aan ons leven geven. Veel hiervan is al generaties lang neergeschreven in religieuze, wetenschappelijke en juridische geschriften. Wat is echt belangrijk? Wat maakt ons menselijk? Menselijkheid bestaat uit cultuur, empathie, het oplossen van problemen, dromen, taal, leren en, bovenal, het liefhebben van onszelf, onze medemensen en de wereld.

Wij zijn wezens die voor het grootste deel uit water bestaan. Dit geeft ons het vermogen hard te zijn, zacht te zijn, flexibel en elastisch te zijn en ons met elkaar te verbinden. Al deze eigenschappen zijn noodzakelijk voor de komende strijd. We zullen soms hard moeten zijn, maar meestal zullen we moeten stromen. Hoe meer we met elkaar in flow zijn, hoe groter het momentum dat zich opbouwt en door geen wind kan worden tegengehouden. Wij worden gedreven door onze emoties. Laten we ze verkennen, ze laten stromen tot ze ons de richting wijzen. Laten wij beseffen dat wij een beweging zijn en dat wat samenstroomt, zich met elkaar verbindt. Op deze manier vinden we onze groep, onze clan, onze stroming.

Onze strijd is eerst en vooral met onszelf. Pas als we onze jeugdtrauma’s aanvaarden en de copingmechanismen (waarop we vaak prat gaan) erkennen en loslaten, zijn we klaar om echt empathisch te worden en de behoeften van anderen te verzoenen met ons eigen bestaan. De zes lagen van bewustzijn – het ego, de familie, de clan, de maatschappij, de mensheid, de totaliteit van alle wezens – zijn in elk moment aanwezig. De uiteindelijke beslissende strijd is om op en met elk van deze niveaus in evenwicht te komen. Een strijd waarvan de mensheid zich nog maar net bewust wordt.

Drs. Willem Christiaan Engel (geboren 1977) is mensenrechtenactivist, publicist en danser. 

Engel heeft een universitaire graad (master) in biofarmacie en biotechnologie en runt een dansschool in Rotterdam. Hij is medeoprichter van de organisatie “Viruswaarheid”, die in april 2020 het initiatief nam tot demonstraties en petities (aanvankelijk onder de naam “Viruswaanzin”) en in Nederland de eerste twee rechtszaken won tegen de onwettige coronamaatregelen, waarna echter de wetten aan de maatregelen werden aangepast. Het “Viruswaarheid”-initiatief heeft veel aandacht gekregen in de Nederlandse en internationale media en is ook actief in België en Duitsland.

DW zal, samen met zijn Amsterdamse samenwerkingsredactie “De andere Krant”, verslag blijven doen van en ruchtbaarheid geven aan steunmogelijkheden voor de auteur.

Het tweede DW-Magazine met verdere originele bijdragen van Nina Adlon, professor Giorgio Agamben, professor Hans-Jürgen Bandelt, Anke Behrend, professor Klaus-Jürgen Bruder, Burak Erbasi, Markus Fiedler, Ken Jebsen, dr. Werner Köhne, Joyce Küng, Anselm Lenz, dr. Milosz Matuschek, Professor Michael Meyen, Kerry Murray, Ronja Palmer, Hermann Ploppa, Nicolas Riedl, Jill Sandjaja, Kathrin Schmidt, Monica Smit, Hendrik Sodenkamp, Nadine Strotmann en anderen zullen op 28 maart 2022 op https://demokratischerwiderstand.de/ verschijnen. Het weekblad Demokratischer Widerstand is het enige weekblad in de Duitse taal dat onafhankelijk is van partijen, bedrijven, NGO’s, regeringen en staatsapparaten.

VIRUSWAARHEID