Illegale verbouw én verhuur om de hoek, en een gemeente die niets doet. ’Waar arbeidsmigranten inmiddels alle ruimte krijgen, zien jongeren hun kansen op woningmarkt slinken’

HOLLANDS KROON -  DEN OEVER

Overlast, troep in de tuin en een buurman die zijn gezicht niet laat zien, maar wel even het huis onvergund heeft verbouwd én verhuurd. Tweemaal verzocht Erzsébet Thomasse uit Den Oever de gemeente om op te treden, en tweemaal deden ze dat niet.

Lars van der Bel 3-3-2022

Het staat niet op zichzelf. De gemeente Hollands Kroon heeft ervoor gekozen om zich koest te houden, ervaren enkele verontruste bewoners.

„Er is geen duidelijk beleid”, zegt Patrick Kool als huisvesting ter sprake komt. De Niedorper, die als tweede op de lijst staat bij GroenLinks, heeft inmiddels meerdere berichten binnen gekregen van verontruste buurtbewoners nadat zij zonder resultaat een verzoek tot handhaving hadden ingediend bij de gemeente vanwege ’dubieuze’ woonsituaties.

Zijn grootste bezwaar: waar arbeidsmigranten inmiddels alle ruimte krijgen, zien jongeren door ditzelfde beleid hun kansen op de woningmarkt slinken. „Er is straks geen plek meer voor hen op deze manier.”

Niedorp

Een van de mensen die hij hierover sprak, is woonachtig aan de Dorpsstraat van Nieuwe Niedorp, maar iemand die niet met naam en toenaam in de krant wil. De ’bezorgde bewoner’ heeft al eerder op kermissen zijn standpunten moeten verdedigen, en daar ’geen zin in’ als het gaat om zijn Roemeense buren.

Overigens valt het te betwisten of de Roemenen formeel gezien wel zijn buren zijn, laat de bezorgde bewoner weten. „Ik heb geen persoonlijk belang, zegt de gemeente, omdat ik 110 meter van het huis woon waar het om gaat. Als ik binnen 100 meter had gewoond, waren ze wel gaan handhaven, kreeg ik te horen.”

Hij heeft geen last van de Oost-Europeanen, maar zijn belang is desalniettemin persoonlijk: twee kinderen van begin twintig. „En er is grote kans dat zij ook ooit het huis uit willen.” Dat het huis bij hem in de buurt laatst is opgekocht door een uitzendbureau, biedt weinig hoop op een ’eerlijke strijd’ op de woningmarkt.

Wegtrekken

Kool: „Als jongeren wegtrekken, komen ze ook niet meer terug. We hebben eenduidig beleid nodig. Ik ben niet tegen arbeidsmigranten, maar deze woningen kunnen ook ingericht voor jongeren.” En die zijn volgens Kool op de lange termijn van groter belang voor de gemeente dan de veelal tijdelijke arbeidsmigranten.

Bovendien ziet Kool veelbelovende alternatieve woonvormen voor jongeren stranden in strenge wet- en regelgeving. „Er komt genoeg uit de gemeenschappen, maar daar wordt weinig mee gedaan. Volgende week hebben wij een gesprek met iemand die al grond heeft en alleen toestemming nodig heeft om te bouwen, maar dat niet krijgt. Een jong iemand met geld, een ondernemer. Die moet je toch hier willen houden.”

Bel

„Dat maakt het nog moeilijker. Dan vertellen ze dat ze zo blij zijn

 

Een andere bezorgde bewoner die meerdere keren tevergeefs de gemeente heeft ingelicht, is Erzsébet Thomasse, uit Den Oever. De eerst keer dat ze aan de bel trekt, is als er vanuit het niets een steiger en bouwkeet half in haar tuin staat. Het is dan december 2019. Wat blijkt: de buren gaan verbouwen. En niet zo’n beetje ook, is al snel duidelijk. En daar kijkt ze van op. Want zo makkelijk gaat dat niet, weet ze uit eigen ervaring. „Wij moesten al naar het gemeentehuis toen we onze voordeur lieten vervangen. En toen we onze gevel wilden isoleren, moesten we weer naar het gemeentehuis. Toen waren we vijfhonderd euro kwijt voor een aanvraag en kregen we een hele discussie over welke kleur de gevel moest krijgen en dat dit hetzelfde moest zijn als de gevel van de buren, omdat het beeldbepalend zou zijn binnen het dorpsgezicht.”

Bouwkeet

Als de nieuwe buur er zelf had gewoond en zich keurig had voorgesteld voordat hij of zij een steiger en bouwkeet in de tuin van een ander liet planten, was het geen probleem geweest, vertelt Erzsébet. Maar dat gebeurt niet en dus vraag ze de gemeente of de nieuwe buur wel een vergunning heeft aangevraagd voor zijn bouwplannen. Dat is niet het geval, weet de gemeente haar te vertellen.

Een eerste verzoek tot handhaving wordt ingediend. Ze krijgt een bevestiging van de gemeente dat haar verzoek is ontvangen, maar verder hoort ze niets. Van een andere buurvrouw moet ze horen dat de gemeente is langsgeweest: er hadden wat mannen over een hek gekeken.

November 2021, bijna twee jaar later. Erzsébet heeft haar nieuwe buur nog altijd niet ontmoet. Via via verneemt ze dat het een man is die heeft aangegeven er met een vriend te gaan wonen. Vandaar de verbouwing. Maar dan komt ze het huis van haar nieuwe buurman tegen op het internet. ’Te huur’, staat er bij, ’drie eenheden’.

Overlast

Drie studio’s in dat kleine rijtjeshuis? Dat is veel te gek, denkt Erzsébet: die oude woningen zijn daar helemaal niet op gebouwd. En dat staat nog los van de overlast die ze bij drie huishoudens verwacht. Ze licht de gemeente onmiddelijk in, voordat mensen erin trekken en een teleurstelling te verwerken krijgen. Weer krijgt ze een ontvangstbevestiging, maar ook weer gebeurt er niets.

Inmiddels heeft de woning naast Erzsébet diverse invullingen gekregen, van vakantiewoning tot onderkomen voor arbeidsmigranten. Met de Roemenen die er nu wonen heeft ze ondertussen een goede relatie opgebouwd.

„Zij hebben ook last van de woningnood en ze werken keihard. En we hebben als buren ook helemaal geen last van ze. Sterker nog, we komen op de koffie bij elkaar. Dat maakt het nog moeilijker. Dan vertellen ze dat ze zo blij zijn dat ze een huis hebben.”

Als Erzsébet de gemeente iets wil adviseren, dan is het om minder willekeurig te werk te gaan. „Het is natuurlijk vreemd dat er bij onze gevelbekleding zo moeilijk wordt gedaan en ze hier nergens naar kijken. Wees consistent. Want wie zijn de dupe? De mensen die naar eer en geweten hebben gehuurd.”

Noordhollands dagblad