Alles gaat kapot

 Beurs

Alles gaat kapot 

Maarten Verheyen 12-3-2022     Er is momenteel ongeveer tien keer meer geld in omloop dan pakweg 15 jaar geleden. Is het dan gek dat de prijzen zich op een gegeven moment zullen aanpassen aan die stijgende geldhoeveelheid? Nee, dat is helemaal niet gek en zelfs te verwachten.  Ik heb er de voorbije jaren vaak genoeg over geschreven en gewaarschuwd dat zoveel geld printen echt niet goed kan blijven gaan.  Zo schreef ik in april 2020: “Wat is de waarde van een euro of dollar als er duizenden en duizenden miljarden euro’s geprint worden om de boel recht te houden?  Al dat extra geld moet je in verhouding zien tot een constante hoeveelheid aan goederen. Het is niet omdat je extra geld print, dat er straks ook meer huizen, auto’s, fabrieken, … zijn. De wet van vraag en aanbod zegt dan dat de prijzen zullen stijgen ééns je extra geld in circulatie brengt. Je holt de waarde van je valuta uit.  Daarom niet meteen, maar zeker op termijn.” Op een dag betaal je dus de prijs en die dag is nu gekomen.  Nu kan je -zoals Biden- staan roepen dat die inflatie allemaal de schuld is van de Russen, maar de inflatie is er al meer dan een jaar en de oorlog amper twee weken. Beetje serieus blijven. We did this.  Rusland laat ons inmiddels weten dat we in Europa straks nog eens drie keer meer mogen betalen voor onze olie, gas en elektriciteit.  Zie je het al gebeuren? De prijzen nog eens maal drie? Ik schreef eerder deze week al dat je aan deze energieprijzen een kruis kan maken over de Europese industrie en bij uitbreiding dus ook over onze welvaart.  Zonder industrie vervelt het oude continent tot een economische woestenij.  Ik heb de energiemarkt in het voorbije jaar intensief bestudeerd en via investeringen in Peabody Energy (steenkool), Suncor Energy (olie) en Pantheon Resources (olie) konden lezers van Beurs Magazine profiteren van de huidige tekorten.   Peabody werd recent verkocht met 460% winst en eerder al ging Suncor met een winst van 71% de deur uit.  Begin september schreef ik het volgende in Beurs Magazine: “De vraag naar olie zou begin 2022 reeds het pre-Covid niveau overschrijden en tegen het einde van dat jaar mogen we zelfs een structureel tekort tussen vraag en aanbod verwachten. Mocht dat effectief gebeuren, is het de eerste keer in de geschiedenis dat er meer vraag naar olie is dan geproduceerd kan worden. Peak oil is dan eindelijk gearriveerd.” Tekorten dus.  En aangezien we al meer dan een decennium amper investeren in olie-exploratie, mogen we zelfs spreken over permanente en zelfs oplopende tekorten. Fossiele brandstoffen waren slecht voor het milieu en moesten verdwijnen. Banken en investeerders ontwikkelden plotsen een moraal en wilden allemaal als deugers op de eerste rij gaan staan. Er zou geen cent meer gaan naar de oliesector want deze jongens hielpen de planeet om zeep.  Weg ermee!  Oliemaatschappijen kregen zelfs te maken met activisten in hun eigen Raad van Bestuur waardoor sommige oliemajors beloftevolle projecten van de hand deden om de publieke opinie ter wille te zijn.  We hebben dus wat we willen: een tekort aan fossiele brandstoffen.  En tien keer meer geld in omloop én permanente en oplopende energietekorten. Een explosieve situatie. Alsof het nog niet genoeg is, gaan we dan ook nog eens onze grootste energieleverancier op een ongeziene manier tegen ons in het harnas jagen.  Het spreekt natuurlijk voor zich dat Poetin een halve dictator is en dat we dit soort geweld moeten veroordelen. Maar aan de andere kant vraag ik me ook af wat bijvoorbeeld Obama, Trump of Biden hadden ondernomen als zij in de schoenen van Poetin hadden gestaan?  Zouden zij het dan wel zomaar geduld hebben dat een buurland in de toekomst mogelijk kernwapens aan de landsgrenzen zou parkeren? En waarom hebben we dan nooit het onnodige geweld in Irak, Afghanistan en recenter nog Yemen veroordeeld?  Het is dit soort Westerse hypocrisie waar de rest van de wereld het stilaan helemaal mee heeft gehad. Zoals ik het zie, moeten we onze vermeende morele superioriteit inruilen voor het nodige pragmatisme. Zonder de Russische energie is het namelijk gedaan met Europa.

 

 

Wij hebben Rusland harder nodig dan Rusland ons.  Rusland vindt straks wel een andere koper voor de energie die ze produceren, maar vinden wij een andere energieleverancier in een wereld met tekorten?  Zonder Russische energie belanden we in een economische depressie met een ongeziene armoede.  Europese fabrieken zijn aan de huidige energieprijzen niet meer  concurrentieel met Amerikaanse en Aziatische tegenhangers en nu reeds worden productielijnen stilgelegd en gaan fabrieken definitief dicht.  Maar ook kleinere ondernemers klagen steen en been. Als een frituur de energiefactuur van 1.000 euro per maand naar 3.000 euro ziet gaan, of een buurtwinkel in plaats van 4.000 euro per maand nu 13.000 euro per maand moet betalen, dan moet je toch stilaan beseffen dat letterlijk alles kapot gaat.  Maarten Verheyen