Een opmars van troepen voor een geplande aanval ziet er anders uit.
Oekraïne-crisis – wat er werkelijk achterzit
(Vertaling: E.J. Bron)
Oekraïne-crisis – een westelijke hersenschim
De mainstream media brengen al maandenlang opnieuw regelmatige berichten over een daadwerkelijke of vermeende opmars van troepen van Rusland aan de Russisch-Oekraïense grens. Ja, Oekraïne zou al door Russische troepen omsingeld zijn en er zou op zeer korte termijn een invasie ophanden zijn. In werkelijkheid bestaan zulke berichten al sinds 2014, dus sinds de Maidan-putsch.
Rusland zou 100.000 soldaten aan de grens gemobiliseerd hebben, wat bedreigend moet lijken. Laten we eerst eens een blik op de landkaart werpen: de oppervlakte van Oekraïne bedraagt 600.000 km². Oekraïne is dus bijna tweemaal zo groot als Duitsland en heeft een 2.295 km lange landgrens met Rusland. In totaal wonen er in Oekraïne 44 miljoen mensen.
Wat wil Poetin nu met 100.000 soldaten tegen Oekraïne klaarspelen? Deze 100.000 soldaten waren eigenlijk altijd al in de buurt van de Oekraïense grens gestationeerd, waarbij “in de buurt” in dit geval vaak 100 km en meer betekent. Een opmars van troepen voor een geplande aanval ziet er anders uit.
Een aanval van Rusland op Oekraïne zou elke zin ontberen:
- Met 100.000 soldaten kan men Oekraïne niet veroveren. En al helemaal niet met het oog op de Russen-haat van de Oekraïners (zie verder beneden). Er zou alleen maar een economisch volledig geruïneerd land te winnen zijn!
- Een lokaal beperkte grensoorlog zou alleen maar duur en volkomen zinloos zijn. Uit deze eenvoudige feiten wordt al duidelijk dat het bij deze berichten weer eens om alleen maar propaganda gaat.
De uitbreiding van de NAVO naar het oosten en Nord Stream 2
Het permanente conflict om Oekraïne heeft een eenvoudige oorzaak: het streven van de NAVO om zich naar het oosten uit te breiden. Dienovereenkomstig is het streven van Rusland en Poetin om Oekraïne als een soort bufferstaat te behouden. Bij de actuele polemiek tegen Rusland zou het echter wel eens om iets heel anders kunnen gaan:
Wanneer men Poetin weer eens “agressie” tegen Oekraïne in de schoenen schuift, dan gaat het er deze keer om het Nord Stream 2-project te torpederen! Dit project is de Koude Oorlog-strijders, vooral in de VS, al lange tijd een doorn in het oog. De gasleiding door Oekraïne zou door de Nord Stream 2-leiding grotendeels in onbruik geraken en Oekraïne zou deze leiding niet meer als politieke hefboom kunnen gebruiken. Ook zouden de transportkosten voor het gas, dat Rusland aan Europa levert, komen te vervallen. Oekraïne neemt tot nu toe ongeveer 35% van het door haar benodigde gas van Rusland af en staat steeds weer op niet marktconforme speciale condities. Door de Nord Stream 2-leiding zal Oekraïne gedwongen marktprijzen voor het benodigde gas betalen, wat de Oekraïense regering binnenlands politiek onder druk zou kunnen zetten, vooral met het oog op de te verwachten prijsstijgingen van gas. Anderzijds zouden gematigde gasprijzen voor Oekraïne een prikkel voor goed gedrag tegenover Rusland zijn, wat de VS onder alle omstandigheden willen vermijden. Bovendien willen de VS graag hun dure fracking-gas, vooral met het oog op de krankzinnige energietransitie in Duitsland, die het gasverbruik in de toekomst zal laten exploderen, in Duitsland en Europa aan de man brengen.
Pogingen van het Westen om Rusland te destabiliseren
Een verder gaand doel is uiteraard ook een regimewisseling in Rusland zelf. Men wil weer een of andere idioot zoals destijds Boris Jeltsin in het Kremlin hebben zitten.
Het is zeer zeker denkbaar dat de krankzinnige energietransitie en vooral de elektrische mobiliteit erop gericht is om de olie en gas producerende landen in hun bestaan te bedreigen en zo de desbetreffende regeringen te destabiliseren. Met deze truc werd destijds al de Sovjet-Unie ten val gebracht. De VS kwamen destijds met Saoedi-Arabië overeen dat dit land de oliemarkt overspoelde, wat de prijs van aardolie naar beneden drukte en zo de Sovjet-Unie in het bankroet dreef.
Daarom is nu de Chinese staatschef Xi Jinping achter Poetin gaan staan en een heeft einde aan de uitbreiding van de NAVO naar het oosten geëist. Blijkbaar is het hem duidelijk geworden dat anders de NAVO zich op een bepaald moment tot aan de Chinese grens zou uitbreiden.
Belangrijke historische gebeurtenissen in de Oekraïne:
De Maidan-putsch – In 2013 vond de door de Obama-regering onder praktische medewerking van Victoria Nuland (Mrs. “Fuck the EU”) georkestreerde val van de gekozen president Viktor Janoekovytsj plaats. Nuland gaf toe dat Amerika de regime-change in de Oekraïne met $ 5 miljard gesubsidieerd had.
Veroorzaker voor de putsch was dat de toenmalige Oekraïense president Viktor Janoekovytsj de geplande ondertekening van het associatieakkoord met de Europese Unie uit zorgen dat dit akkoord de betrekkingen met de grootste handelspartner van de Oekraïne, namelijk Rusland, zou kunnen belemmeren. Uit protest tegen deze beslissing kwamen er vele demonstranten op het grote plein van de hoofdstad Kiev bij elkaar, de Maidan, omdat ze op een beter leven zoals in West-Europa gehoopt hadden (een hoop die tot op de dag van vandaag niet in vervulling ging), nadat de levensstandaard door de politiek van de liberalisering en privatisering de economie sinds de onafhankelijkheid van het land in 1991 dramatisch was ingestort. Deze protesten ontwikkelden zich snel tot gewelddadige botsingen en leidden uiteindelijk tot de val van president Janoekovytsj op 22 februari 2014.
De demonstranten werden, zo bleek achteraf, door scherpschutters beschoten, die door de opstandelingen zelf waren ingehuurd. Er vielen minstens 70 doden. Onder druk van de gebeurtenissen trad Janoekovytsj af.
Holodomor/Genocide op de Oekraïense bevolking – Daarbij is de relatie tussen Russen en Oekraïners sinds het Stalin-tijdperk zwaar belast: Stalin bedreef in het begin van de jaren-30 een politiek van vernietiging tegenover de Oekraïne: volgens historici was de Oekraïense boerenstand in het begin van de jaren-30 de belangrijkste haard van verzet tegen de Bolsjewistische politiek van gedwongen collectivisering en geforceerde industrialisering. In de Oekraïne vonden meer dan vierduizend massaprotesten met circa 1,2 miljoen deelnemers plaats. 41.200 boerderijen waren uit de kolchozen gestapt. Ongeveer 500 dorpsraden weigerden onrealistische plannen voor graanregistratie te accepteren.
Stalin was bang de Oekraïne als bron te verliezen, zonder welke de opbouw van een machtig industrieel imperium, dat in staat zou zijn de wereld te veroveren, slechts een droom gebleven zou zijn. Om de Oekraïne niet kwijt te raken, werkte het Sovjet-regime een plan uit ter vernietiging van een deel van de Oekraïense natie, dat gecamoufleerd werd als het plan voor graanlevering aan de staat. Het ging om een volledige invordering van alle graanvoorraden, daarna om het in beslag nemen van andere levensmiddelen en vermogens als straf voor het niet voldoen aan het plan van graanlevering. Het in beslag genomen graan werd tegen afbraakprijzen op de wereldmarkt verkocht om wapenimport te financieren (vooral uit de VS).
Bij deze volkerenmoord kwamen in totaal tot 7 miljoen Oekraïners om het leven. Als gevolg daarvan beschouwden de Oekraïners in 1941 de binnen rukkende Wehrmacht als bevrijders en honderdduizenden Oekraïners sloten zich aan bij de Duitse Wehrmacht. Onder de Oekraïense nationalisten bevinden zich nu nog steeds veel vereerders van de fascist Stepan Bandera. Tot zover de historische achtergrond van de huidige situatie.
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)
0 reacties :
Een reactie posten