Van een onzer correspondenten.

Ja hoor, het moest er van komen. Malcolm Roberts, de klimaatrealistische senator uit Australië die dwars tegen alles in campagne voert tegen de in zijn ogen ongegronde mondiale opwarmingsangst, is gisteren door de molen gehaald door AAP Factsheck. Roberts had het volgende beweerd:

‘Er is geen bewijs dat CO2 van invloed is op enige verandering van ons klimaat.’ Bron.

AAP bestaat uit een groep journalisten die, naar eigen zeggen, waarheid van onwaarheid kunnen ontdoen en gepresenteerde conclusies kunnen doorprikken. Het oordeel van de AAP-onderzoekers in de zaak Roberts was: onjuist.

Men heeft daarbij diverse wetenschappers geraadpleegd die hun deskundigenoordeel over de stelling hadden uitgesproken. Daarbij was er klaarblijkelijk niemand die een afwijkend oordeel had en de redenering van Roberts plausibel achtte. Ook de stellingname van bestaande klimaatinstituties (zoals het IPCC) werd in het eindoordeel meegenomen. De zelfbenoemde ‘onpartijdige’ AAP kopte dan ook vet boven het artikel: ‘De klimaatontkenning van Roberts is gebakken lucht.’ Zie hier.

Men stelde dat verschillende instanties en studies aantoonden aan dat een toename van CO2 het klimaat heeft veranderd door opwarming van de atmosfeer, land en oceanen. Roberts zou in gebreke zijn gebleven om wetenschappelijke bewijsvoering te leveren voor zijn stelling.

De senator heeft nog niet op de uitkomst van ‘the verdict’ kunnen reageren. Hij kan, om het inhoudelijk tegen te spreken, wijzen op een bulk van wetenschappelijke literatuur die op zijn minst ernstige twijfel laat zien over de rol van CO2 als broeikasgas.

Klimaatrealisten, waaronder veel wetenschappers, kennen al deze argumenten als hun broekzak en kunnen ook nog argumentatie aanvoeren dat andere oorzaken veel grotere invloed kunnen hebben op de temperatuur. Die gezichtspunten zijn niet meegenomen in het eindoordeel van deze groep journalisten. Je zou dit de eerste ‘bias-laag’ kunnen noemen.

Een verdedigingslinie richting een tweede ‘bias-laag’ zou kunnen zijn dat senator Roberts stelt dat er, niet alleen door individuele wetenschappers, maar ook op institutioneel niveau andere gezichtspunten over de rol van CO2 zijn, zoals bijvoorbeeld de CO2 Coalition in Amerika, CLINTEL in Nederland, EIKE in Duitsland. Immers het institutionele argument geldt klaarblijkelijk sterk bij AAP. Ook hier zijn de conclusies van deze instituties niet meegenomen in het eindoordeel.

Het valt niet te verwachten dat het AAP de eigen conclusie gaat herzien. Het klimaatdebat baart zo zijn eigen parallelle werkelijkheden waarbij alles wat als feitelijk wordt ingebracht geen waarde heeft in een van de beide werelden.

Niet zelden is de journalistiek vergeleken met een kanarie in de donkere kolenmijn. Maar aan de journalisten kun je het kennelijk niet meer overlaten om alle visies over een vraagstuk voor het voetlicht te brengen. Roberts is gelukkig van oorsprong mijnbouwkundige. Mogelijk weet hij op eigen kracht de weg naar de uitgang.

***