Olaf Scholz. Foto: Shutterstock.












Van een onzer correspondenten.

Er zal wat Olaf Scholz (SPD) betreft een klimaatclub moeten komen van landen die zich keert tegen andere landen die een fossiele energiepolitiek voorstaan, zoals Australië met zijn rijke voorraad kolen.

Duitsland is binnenkort voorzitter van de G7 en Scholz zal deze anti kooldioxide-alliantie voor nadere uitwerking op tafel leggen. Zijn eerste grote stap in de wereldpolitiek.

Op de WEF-conferentie in Davos sprak hij zich al eerder uit voor zijn plan. Aan landen die niet bij het kruisje willen tekenen zullen ‘kosten’ worden opgelegd. Scholz speelt daarmee hoog spel en gebruikt grote woorden:

‘Het gaat om niets meer dan een paradigmawissel in de internationale klimaatpolitiek. (…) Wij moeten niet meer op de langzaamsten en meest ambitielozen wachten, maar het goede voorbeeld willen zijn.’ (Bron: Die Zeit)

Het Akkoord van Parijs kent niet de verplichting aan landen om de klimaatdoelen te halen, maar via de achterdeur krijgt zo het internationale klimaatbeleid toch haar eigen stok om te slaan.

Op de COP26-klimaatconferentie van vorig jaar in Glasgow was Australië het enige grote ontwikkelde land dat weigerde een sterkere emissiedoelstelling voor 2030 vast te stellen. Het is ook het enige land ter wereld dat een koolstofprijs heeft ingetrokken. Een land als Australië maakt een kleine kans om ooit lid te worden. Volgens voormalig premier Abbot verkeert de wereld in een ‘klimaatcultus’ en mensen zullen ooit wakker worden geschud door de verkeerde aannames achter het klimaatbeleid.

Een klimaatclub van de G7 zou niettemin, in de ogen van de Duitse Bondkanselier, kunnen voortbouwen op de ervaring van de Europese Unie. De EU heeft al een interne ‘CO2-markt’ en zal volgend jaar beginnen met het opleggen van grensheffingen op geïmporteerde goederen, gebaseerd op de emissies die bij de productie zijn vrijgekomen. De hoogste kosten worden gedragen door exporteurs uit landen die geen CO2 beprijzing of zinvol klimaatbeleid hebben.

Deze nieuwe politiek van uitsluiting, die in beginsel een nieuwe wereldorde propageert, zet grote vraagtekens bij de positie van arme landen die de waanzinnige klimaatambities op eigen kracht al niet kunnen halen. Hier geldt natuurlijk de open achterdeur van de verhulde westerse steun om klimaatdoelen te halen. Of de dichte deur van landen die niet mee mogen doen omdat ze een ander energiebeleid voorstaan, Australië buiten laten staan, landen als Gambia binnenlaten.

‘Wir schaffen das!’,

zal Scholz binnenkort murmelen.

***

Bronnen: theconversation.com, reuters.com, theguardian.com