Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Dagelijks vliegen ons doemscenario’s over die verschrikkelijke opwarming, die maar niet wil komen, om de oren. Stuk voor stuk zijn het gefantaseerde scenario’s evenals de bewierookte, doch nutteloos gebleken, klimaatmodellen die alarmisten inzetten voor hun bangmakerij. Alle stuiten op de weerbarstige realiteit, maar wel een realiteit die stelselmatig genegeerd wordt. Zo ook hier. Wij mogen ons thans verheugen in de komst van Peter Kuipers Munneke als kersverse bangmaker met een column in de NRC. Zo verzucht hij in die column:

“Maar ik heb nooit iets bedacht om het klimaatprobleem op te lossen.”

Nogal wiedes, want hoe los je een niet bestaand probleem op? […]

“Een attente journalist van deze krant gaf mij ook een opbeurende kijk op mijn eigen twijfel. De wereld heeft ook verhalenvertellers nodig. Die blijven uitleggen hoe het zit, waarschuwen voor de opwarming van de aarde, en laten zien hoe het ook kan.”


Daarom zou ik dus het woord verhalenvertellers willen vervangen door sprookjesvertellers.

Wat draagt hij dan bij met zijn column? Zijn eigen obsessie. Cijfermatige onderbouwing geeft hij niet. Daarom doen anderen dit met de sommetjes over die ‘impossible costs of fully wind/solar/battery energy system. Bron.

Het gaat hier echter niet om, maar wel om die vreselijke opwarming en een thans tot griepje verworden Covid als excuus voor een poging om mondiale macht te verwerven. Alleen, het is wel een smeltkroes van drabbige idealen.

We kennen het eco-ideaal van Maurice Strong om te streven naar de vernietiging van de westerse geïndustrialiseerde maatschappij. Het IPCC speelt hierin een quasi wetenschappelijk ‘bevestigende’ rol door wetenschap selectief te misbruiken voor een gewenste politiek ideologische uitkomst. Thans streeft Milieudefensie naar de uitvoering van dat ideaal als vazal van het WEF. Hierover later meer. Het World Economic Forum (WEF) dus. Welk ideaal wordt door de directeur Klaus Schwab uitgedragen?

Het boek Covid 19 The Great Reset verscheen in 2020 toen ook het WEF aan dit thema was gewijd. Het stelt dat corona ‘offers an opportunity to reset and reshape the world’. Dit kan door het promoten van drie (progressieve) thema’s: Meer duurzaamheid, minder sociale ongelijkheid en het inzetten van technologie en innovatie voor het realiseren van de VN duurzame ontwikkelingsdoelen. Voor het realiseren van The Great Reset is een ‘nieuwe economische en politieke orde’ nodig. Alleen een wereldregering kan problemen op wereldschaal aanpakken, zo is de gedachte. Een crisis als covid biedt ‘a rare but narrow window of opportunity’.

In dit biotoop zijn de duurzame ontwikkelingsdoelen ontstaan, die voor het WEF fungeren als moreel kompas. Deze 17 in VN-verband overeengekomen globale doelstellingen weerspiegelen het gedachtegoed dat leeft in kosmopolische, progressieve kringen. De doelen zijn per land uitgewerkt in 169 ‘targets’ en 255 indicatoren.

Dit maakt dat ook Nederland een eigen bindende set met doelstellingen kent, die sterk is beïnvloed door NGO’s. Van de vijf clusters (of ‘centres’) van activiteiten van het WEF weerspiegelen er drie de zorgen van de linksgeoriënteerde wereldburger.

Als ik dit zo lees, dan maak ik er uit op dat er veel meer buiten ons zicht al heeft plaatsgevonden om die misantrope, anti kapitalistische idealen door te drukken en een klimaatdictatuur te vestigen. En wat wordt bedoeld met ‘bindende set van doelstellingen’? NGO’s lijken inderdaad inmiddels al de dienst uit te maken in het Nederlandse klimaatbeleid. Het is per saldo een greep naar de macht:

In Nederland zijn er ‘hubs’ in Amsterdam (33 leden) en Den Haag (17 leden). De Amsterdamse hub, waarvan onder andere VOLT-politicus Reinier van Lanschot deel uitmaakt, houdt zich bezig met het verwelkomen van asielzoekers, het bestrijden van genderdiscriminatie en het ondersteunen van NGO’s.

Hier komen ook de activiteiten van de NGO Milieudefensie (MD) in beeld:

79 ceo’s van grote bedrijven schreven namens de Alliance of CEO Climate Leaders een brief die meer actie van de overheid vraagt op klimaatgebied. De ceo’s van Heineken, ING, KPMG, Leaseplan, DSM, Philips en Unilever ondertekenden. Van deze lijst kregen onlangs de ceo’s van DSM, ING en Unilever van Milieudefensie een brief waarin zij zelf gemaand werden meer te doen aan het bestrijden van de ‘klimaatcrisis’. Bron.

Het doet allemaal denken aan beschermgelden die winkeliers aan de maffia moe(s)ten betalen. Imago vertaalt zich immers in bedrijfswaarde. Het zegt veel over de kwaadaardige intenties van dergelijke zich moreel verheven achtende NGO’s. Overzien zij wel waar zij mee bezig zijn?:

Shell could hardly defend itself against the alarmist statements put forward by Friends of Earth (FoE) (MD) because the company had previously made similar statements. Nowadays, a large, publicly traded company cannot publicly deny the “climate crisis.” If a company were to do so, it would have the media, activists, and a large number of politicians all condemning it. No public company can afford such reputational damage. Climate activists exploit the inability of corporations to defend themselves. When there is no microphone nearby, one can hear business leaders complain about these abuses, but they cannot do so in a court of law.

Intussen moeten wij niet te veel opzien tegen het WEF, met name Schwab en zijn verderfelijke idealen.

In a moment of honesty, Urgenda stated that the purpose of its climate case against the state was to “put democracy under guardianship.” FoE has not been as frank, but if you read between the lines, it, too, says that democracy does not matter. “Go green or disappear,” its press release states. Bron.

Ook hier blijkt ten overvloede de dictatoriale inslag die het klimaatbeleid domineert. De inzet van wetenschap dient als dekmantel voor de werkelijke bedoelingen. Na 50 jaar gefaalde rampenvoorspellingen en 5-voor-12-geblèr is het welletjes geweest. Er is geen sprake van een klimaatnoodtoestand, ook zelfs niet van een crisis. Des te meer is dit dringende reden om onze rechtspraak te beschermen tegen activistische rechters die hun vonnis baseren op hun persoonlijke aanname en niet op bewijs van de CAGW-hypothese (weerlegd dominant menselijke invloed op catastrofale opwarming). Sinds wanneer mogen rechters vonnissen zonder onweerlegbaar bewijs? Een grove schending van de rechtsorde, lijkt mij.

Het verbaast mij overigens dat die grote bedrijven zich zo makkelijk laten intimideren door dergelijke onbenullige NGO’s (Niet gekozen Organisaties) als Milieudefensie. Hoe komt toch het dat die bovenstaande CEO’s zich laf verschuilen achter een weerlegde hypothese en zich zo laten intimideren? Ze zijn er ingeluisd. Zijn het wel goede CEO’s? Nogmaals: er is geen klimaatcrisis. Ga dus gewoon door op het pad van renovatie en competitievoordeel verwerven. NGO’s zijn clubs die zichzelf hebben benoemd tot hoeders, lees dictators, van onze maatschappij vanwege hun obsessie voor hun misplaatste morele superioriteit. Die CEO’s hebben een pact met hen gesloten. Een pact dat doet denken aan dat niet aanvalsverdrag tussen Duitsland en de SU. Duitsland viel uiteindelijk de SU binnen. Als CEO zou ik dus maar uitkijken.


Meneer Pols van Milieudefensie vindt het prachtig om te kunnen triomferen met zijn status verhogende media-aandacht. Pols beseft niet dat hij in werkelijkheid een van de vele uitvoerende gedienstige ‘klerken’ is van de kwaadaardigheid van Strong en de hebzucht van WEF. Dit staat bekend als ‘De Banaliteit van het Kwaad’.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).

***