Auteurs: Gregory Wrightstone en Kip Hansen.

Vertaling: Martien de Wit.

In een recent rapport van de World Meteorological Organization (WMO) wordt beweerd dat het aantal natuurrampen de afgelopen 50 jaar dramatisch is toegenomen. Volgens de WMO-atlas van sterfte en economische verliezen ten gevolge van extreme weersomstandigheden, klimaat en water (1970 – 2019) zijn er wereldwijd meer dan 11.000 rampen gerapporteerd die aan deze risico’s worden toegeschreven, met iets meer dan 2 miljoen doden en 3,64 biljoen dollar aan verliezen.

Volgens het rapport is het aantal rampen sinds 1970 “met een factor vijf toegenomen” en is de menselijke uitstoot van CO2 hieraan debet. Verwijzend naar deze gegevens verklaarde WMO-secretaris-generaal Petteri Taalas:

“Het aantal weer-, klimaat- en waterextremen neemt toe en zal in grote delen van de wereld frequenter en ernstiger worden als gevolg van de klimaatverandering. Dat betekent meer hittegolven, droogte en bosbranden, zoals we die onlangs in Europa en Noord-Amerika hebben waargenomen.” Hij waarschuwde verder: “De opwarming van de oceanen heeft de frequentie en het bestaansgebied van de meest intense tropische stormen beïnvloed.”

De grafiek die wordt gebruikt om hun alarmerende beweringen van een vijfvoudige toename van rampen te staven, is hieronder afgebeeld en lijkt op het eerste gezicht alarmerend.

Figuur 1 – Aantal gemelde rampen

De beweringen dat het aantal van deze ernstige weersverschijnselen toeneemt, zouden alarmerend zijn, als zij juist waren. Gelukkig voor alle volkeren ter wereld zijn de feiten in flagrante tegenspraak met de berichtgeving. De WMO en haar auteurs hebben er bewust voor gekozen de gegevens over rampen die door een van de meest gerenommeerde instanties ter wereld, het Centre for Research on the Epidemiology of Disasters (CRED), in hun EM-DAT databank zijn verzameld, verkeerd te interpreteren. De WMO baseerde haar berichtgeving op de CRED-gegevens zoals hieronder weergegeven en zoals door Our World In Data weergegeven.

Figuur 2 – Wereldwijd gemelde rampen naar type

De bewering over een vervijfvoudiging van het aantal rampen lijkt te worden gestaafd door een aanzienlijke toename van rampen van 1970 tot 2000 en een afname in de laatste ongeveer twintig jaar. Vanwaar de verandering van toenemende rampen in de eerste 30 jaar van de gegevens en een daling daarna?

Het blijkt echter dat de periode van 1970 tot ongeveer 2000 de jaren zijn waarin het CRED een gegevensverzamelingssysteem aan het opbouwen was dat sterk afhankelijk is van externe rapportage. De titel van de WMO-grafiek is “aantal gemelde rampen”, niet het “aantal rampen”.

Dat de grafiek gebaseerd was op rapportages in plaats van cijfers, werd bevestigd door CO2 Coalition Science Research Journalist Kip Hansen toen hij voor het eerst de geldigheid van de gegevens in twijfel trok na de publicatie in 2019. Destijds e-mailde hij Regina Below, CRED database manager en documentalist, met de vraag haar te bevestigen dat de toename in de beginperiode een toename van de meldingen vertegenwoordigde, in plaats van een toename van de werkelijke natuurrampen. Haar antwoord per e-mail?

“Dank u voor uw e-mail. U hebt gelijk, het is een toename van het aantal meldingen.”

Met andere woorden, de tellingen van het CRED-systeem stegen naarmate het in de loop der jaren meer meldingen uit steeds meer bronnen ontving. Totalen uit de jaren zeventig vergelijken met gegevens uit de 21e eeuw is niet alleen erg verkeerd, maar het is ook een flagrant misbruik van statistieken om een vooraf gewenste conclusie van toenemende rampen kracht bij te zetten.

Om het nog eens te herhalen: de WMO bracht een ‘studie‘ uit, waarin werd beweerd dat klimaatrampen toenamen, gebaseerd op cijfers waarvan de auteurs wisten dat ze op zijn best misleidend waren. De werkelijke aantallen rampen sinds er een juiste rapportage is, laten een afname van rampen zien in de afgelopen twintig jaar, precies het tegenovergestelde van de hyperbolische beweringen van de WMO.

De World Meteorological Organization zou deze ondeugdelijke studie onmiddellijk moeten intrekken en een formele verklaring moeten afleggen waarin zij de feiten publiekelijk rechtzet.

***

Over de auteurs

Gregory Wrightstone is geoloog, uitvoerend directeur van de CO2 Coalitie, Arlington, Va., en auteur van Inconvenient Facts: The science that Al Gore doesn’t want you to know.”

Kip Hansen is een klimaatdeskundige gespecialiseerd in zeespiegelstijging en is een Science Research Journalist voor de CO2 Coalitie.

Dit commentaar en exposé werd voor het eerst gepubliceerd op Real Clear Energy op 17 januari 2022.

***