We dreigen in een neofascistische nachtmerrie te belanden

 Linkse verbodscultuur doordrenkt de samenleving

 2 januari 2022 - Ines van Bokhoven

Overheden weten zich geen raad met de demonstraties tegen het coronabeleid. Dat blijkt vandaag ook weer met de verboden demonstratie op het Museumplein in Amsterdam. Er is demonstratievrijheid, maar voor critici van de overheid ligt dat blijkbaar toch anders. Verwijten van (neo-)fascisme vliegen over en weer in onze gepolariseerde samenleving. We dreigen in een neofascistische nachtmerrie te belanden, constateert Ines van Bokhoven.

Links of rechts?

Is fascisme links of rechts? Het blijft een interessante vraag – omdat fascisme vele gezichten kent en vele ontwikkelingsstadia. Iedereen interpreteert het woord zoals het op een bepaald moment goed uitkomt; onze politie, dat zijn fascisten volgens velen, en anderen roepen weer dat het bedrijfsleven fascistoïde trekken vertoont in manipulatief en psychologisch sturend gedrag. Hugo de Jonge wordt als een fascist gezien, maar Baudet, die zich tegen De Jonge verzet, óók.

Om iets uit te zoeken kan je het beste teruggaan naar de basis. Laten we dus eens met de term zelf beginnen: wat is fascisme eigenlijk? Het woord komt uit het Latijn en is een afleiding van het woord ‘fasces’, en dat woord betekent heel eenvoudig ‘bundel’. De Romeinen hadden er een symbool van gemaakt: een bundel roeden, doorgaans berkenhout, om een strijdbijl heen gebonden met leren riemen, als teken van de eendracht die wordt gegarandeerd door de macht van de overheid.

 

Mussolini

Het Italiaanse woord ‘fascio’ komt er vandaan, van die Latijnse term. Het werd in de late 19e en vroege 20e eeuw in de Italiaanse politiek gebruikt om verschillende politieke groepen of unies mee aan te duiden. Heel veel Italiaanse partijen begonnen hun naam destijds met het woord ‘fasci’, en het wekt geen verwondering dat toen Mussolini zijn fascistische partij oprichtte, hij als vanzelf bij dat woord uitkwam.

Wie was Mussolini? Dat is een goede vraag in verband met het links of rechts zijn van fascisme, want Mussolini was van huis uit een fanatieke socialist, zo links als maar kon in zijn tijd. Het was hem met de paplepel ingegoten door zijn vader, en zijn eerste schreden op het politiek pad waren dan ook in naam van deze ideologie. Ook Giovanni Gentile, een van de denkers achter de leer van die partij, komt uit de extreemlinkse hoek als het gaat om zijn eerste overtuigingen. Beiden waren sterk beïnvloed door de werken van Marx, om maar eens wat te noemen.

De vraag rijst dan al snel wat de bedoeling van Mussolini’s fascisme was. Bedoelde hij de socialistische heilstaat op een militante manier doordrukken? Want in het fascisme draait het, net als in het socialisme, om ‘het volk’. Dat moet, in beide leren, worden verenigd in een samengesmolten eenheid van burgers die vierkant achter de ideologie van hun heersers staan, en bereid zijn offers te brengen om die ideologie in de praktijk te realiseren. Dat is de grote overeenkomst tussen die twee leren: alles draait om de eenheid van het volk, dat een vecht- en werkkracht vormt om de staat in leven te houden.

 

Leidersprincipe

Kijkend naar de uitgangspunten van die eerste fascistische partij, dan zien we een aantal opmerkelijke, linkse aspecten terug: de staat dient absolute macht te krijgen, het bedrijfsleven is ondergeschikt aan de staat en er is uiteraard maar één leider. Dat laatste lijkt niet links te zijn, maar is het wel: juist links is erg gebrand op een charismatische leider die de kar moet trekken en het volk moet verleiden. De associatieve buitenkant is erg belangrijk als je links bent, en onderworpen aan allerlei regels. Kom niet in een net pak of een keurige jurk binnen bij je kraakvriendjes, want ze gooien je eruit.

 

Buitensluiten van anderen

Dan zijn er wat uitgangspunten die in eerste instantie absoluut niet links lijken, maar laten we daar eens over nadenken. Zoals het extreme nationalisme dat altijd wordt genoemd als een van de factoren van fascisme, ook dat van Mussolini. Dat kun je zien als ‘door landsgrenzen gebonden’, maar nationalisme is stiekem weinig meer dan het gevoel van mensen die zich om culturele en ideologische redenen sterk met elkaar verbonden voelen en geneigd zijn anderen buiten te sluiten, als ‘anders’ te zien.

Begint dit al wat bekender te klinken? Dan is er het superioriteitsbeginsel: fascisten voelen zich, op bijna religieuze wijze, boven anderen verheven. Zij hebben het enige juiste idee te pakken, de Heilige Waarheid, en al die anderen worden zowat gezien als ‘ketters’, want ze snappen het niet. De ‘ander’ is een (moreel) minderwaardig wezen, en heel erg gevaarlijk. Opnieuw: herkenbaar aan de linkerkant?

 

Militarisme

En dan is er het militarisme. Welnu, daar kan ik kort over zijn: links is zo militaristisch en reactionair gewelddadig als maar kan. Niet alleen is men, historisch gezien, de absolute genocide-recordhouder met een schade van ruim 100 miljoen doden in ongeveer een eeuw tijd, maar het moderne links is ook nog steeds geneigd geweld te zien als de beste manier om zin af te dwingen, te intimideren, te terroriseren en desnoods te vernietigen wat men niet kan verdragen. En sowieso: ooit gezien hoe geüniformeerd en streng georganiseerd militante clubs als Antifa zijn? En is er iemand die durft te beweren dat de linkse Oostblok-heilstaten van de 20e eeuw, of China en Noord-Korea nu, niet militaristisch waren en zijn?

Mussolini vond dat de staat het alleenrecht moest hebben stevig te straffen; links heden ten dage is, zeker de laatste jaren, met weinig anders bezig dan straf, verbod en gebod, cancelen, uitsluiten, oproepen tot strenge aanpak van iedereen die ‘anders’ is, enfin, ik kan nog wel even doorgaan.

 

Democratiehaat

En dan is er die hele zware: fascisten haten democratie. Het kost me nu even moeite niet in de lach te schieten, want als er iets is wat links de laatste jaren aantoont, dan is het wel hun afschuw van democratie. Want dat heeft nu eenmaal als vervelende bijwerking dat er allerlei stemmen gehoord worden die zij helemaal niet kunnen verdragen. Die gewoon ‘weg’ moeten, wat links betreft – wat dan ook in de praktijk wordt vertaald in klassenjustitie en geweld, en zelfs het verbieden van woorden in ons parlement.

Kijkend naar de macht die links op dit moment in ons land heeft, en zeker ook wereldwijd, kunnen we toch wel stellen dat deze mensen democratie verafschuwen, hoe hard ze er ook de mond van vol hebben.

De democratie is in linkse ogen een bestel waarin links de wet voorschrijft en iedereen daar hartstikke gelukkig mee is – en desnoods dwingt men dat af door mensen het zwijgen op te leggen, of afwijkende meningen te demoniseren via allerlei media-offensieven of een rechter die naar hun hand staat.

 

Demonstratie Amsterdam

Vandaag, zondag 2 januari, staat er een grote demonstratie gepland in Amsterdam. Om met de woorden van de Amsterdamse GroenLinks-burgemeester Halsema te spreken, die kritiek op een demonstratie tijdens een interview ‘kinderachtig’ noemde en uitlegde waarom: “Mensen mógen demonstreren. En dat is, zeker in een periode waarin een overheid zich enorm veel macht toe-eigent, noodzakelijk.

Ik bedoel: we hebben heel veel maatregelen moeten treffen, maar demonstreren is voor veel mensen wel hun laatste verdedigingslinie.” Ware woorden, wijze woorden, en woorden die veel mensen op dit moment meer dan een beetje kunnen invoelen. Het water staat velen aan de lippen en democratisch gezien zijn ze volledig machteloos, en worden elke dag machtelozer gemaakt. Dan demonstreer je dus. Daar is het voor.

 

Eigen agenda

Maar toen Halsema deze woorden uitsprak, nam ze het op tegen kritiek op een demo in haar stad, eentje die naadloos overeenkwam met haar politieke agenda, en die ze bereid was door te laten gaan ondanks de coronamaatregelen. De demonstratie van vandaag is door haar verboden. Destijds maakte ze de afweging geen al te zware politiemacht in te zetten; sindsdien weten we dat ze daar in principe absoluut niet op tegen is. Ze maakt haar keuzes niet op basis van waar, wanneer of hoe er gedemonstreerd wordt, maar wat voor demonstratie het is.

Komt de demo niet overeen met haar politieke voorkeuren, dan kunnen de demonstranten fiks geweld verwachten, of een ijskoud verbod. Halsema is daarbij dus de ‘overheid die zichzelf enorm veel macht toe-eigent’, en dat misbruikt om er burgers die ‘laatste verdedigingslinie’, waar ze vol vuur ‘haar’ demonstratie mee verdedigde, ook nog mee te ontnemen. U bent een ander soort burger, voor u gelden andere regels. Uw wanhoop en woede zijn te verwaarlozen.

 

Neofascistische nachtmerrie

Het valt niet meer te ontkennen: zuchtend onder linkse ideologie, die zo onderhand onze hele wereld heeft doordrenkt, dreigt het democratische, kapitalistische en vrije Westen in een neofascistische nachtmerrie te veranderen. Imago en narratief voeren de boventoon in een mediastrijd, die hoofdzakelijk om propaganda en het eeuwige pushen van die ene agenda draait en niet om feiten. Het vertrouwen in onze overheid is historisch laag, we worden behandeld als vijanden van ons eigen land, en dat alles omdat we niet mee willen in een stroming die ons, dat kan een kind zien, alleen maar ellende gaat brengen.

Het Recht van Opstand, zoals ik eerder betoogde, is er beslist eentje om serieus te overwegen. Burgerlijke ongehoorzaamheid alleen al is een machtig wapen. Want wat er nu op ons afkomt moeten we tegenhouden. Dat zijn we onszelf verplicht, onze kinderen, onze wereld.

Onze toekomst staat op het spel. Dit is het moment om wakker te worden, als u dat niet al was.

Over de auteur

Ines van Bokhoven