De recente opwarming van de aarde is al bijna twee decennia geleden afgenomen.

27-1-2022

Twee nieuwe wetenschappelijke artikelen doen verdere twijfels rijzen over de bijdrage van de mens aan de klimaatverandering

Auteur: Chris Morrison.

Vertaling: Martien de Wit.

Onlangs zijn twee belangrijke artikelen gepubliceerd waarin vraagtekens worden geplaatst bij de mate waarin de mens de opwarming van de aarde veroorzaakt door de verbranding van fossiele brandstoffen en het vrijkomen van kooldioxide in de atmosfeer.

Deze publicaties zullen uiteraard door de mainstream media worden genegeerd, maar zij vormen een verder bewijs dat een meer genuanceerde visie op de door de mens veroorzaakte of antropogene opwarming terrein wint onder wetenschappers die moe zijn van het werken binnen de politieke beperkingen van de ‘gevestigde’ wetenschap.

In een artikel dat volgende maand in het tijdschrift Health Physics wordt gepubliceerd, onderzoeken drie professoren in de natuurkunde onder leiding van Kenneth Skrable van de Universiteit van Massachusetts het atmosferische spoor dat door CO2-isotopen wordt achtergelaten en concluderen zij dat de hoeveelheid CO2 die tussen 1750 en 2018 door de verbranding van fossiele brandstoffen is vrijgekomen, “veel te laag was om de oorzaak van de opwarming van de aarde te zijn”.

In de atmosfeer worden drie koolstofisotopen aangetroffen: 12C, 13C en 14C. Het laatste wordt geproduceerd door kosmische straling en is in een constante staat van activiteit, maar de andere twee zitten in het gas dat de atmosfeer binnenkomt. De koolstof in levende materie heeft een iets hoger aandeel 12C. Hoewel slechts ongeveer 4% van de CO2 die elk jaar de atmosfeer binnenkomt, door menselijke activiteit wordt geproduceerd, zou het de balans van de andere atmosferische isotopen in zeer geringe mate wijzigen. Als gevolg daarvan wordt dit vaak gebruikt als ‘bewijs’ dat de stijgende CO2-niveaus hoofdzakelijk het gevolg zijn van de verbranding van fossiele brandstoffen.

Maar het Massachusetts team ontdekte dat beweringen over de dominantie van antropogene fossiele brandstof in de isotopenregistratie gepaard gingen met het ‘misbruiken’ van 12C- en 13C-statistieken om dergelijke suggesties te valideren. Zij concluderen dat de veronderstelling dat de toename van atmosferische CO2 wordt gedomineerd door of gelijk is aan de antropogene component “geen vaststaande wetenschap” is.

Verder stellen zij:

“Ongefundeerde conclusies over de dominantie van de antropogene fossiele component van CO2 en bezorgdheid over het effect daarvan op klimaatverandering en opwarming van de aarde hebben ernstige potentiële maatschappelijke implicaties die de noodzaak van zeer kostbare herstelmaatregelen onder druk zetten, die verkeerd gericht kunnen zijn, op dit moment onnodig en niet effectief in het beteugelen van de opwarming van de aarde.”

De ‘corrigerende‘ netto-nul politieke agenda is gestoeld op de onbewezen hypothese dat de mens catastrofale opwarming en klimaatafbraak veroorzaakt door het gebruik van eens levend planten- en dierenmateriaal en het vrijkomen van CO2 in de atmosfeer. Maar er is weinig of geen correlatie tussen temperatuur en CO2-niveaus op een huidige, historische of geologische tijdschaal.

De recente opwarming van de aarde, die in de plaats kwam van de angst voor mondiale afkoeling in de jaren zeventig, is al bijna twee decennia geleden afgenomen. Groene activisten houden de doemverhalen in stand door de nadruk te leggen op weersextremen, door gemanipuleerde oppervlaktetemperaturen te citeren (en dan heb ik het nog niet over de veel nauwkeurigere en koelere satellietgegevens) en door zich te beroepen op de steeds fantasierijkere voorspellingen van het populaire klimaatmantra – de Always Goes Wrong Climate Model Show.

De onbewezen wetenschappelijke hypothese dat de mens de meeste of alle klimaatveranderingen veroorzaakt, wordt thans in wetenschappelijke kringen op een aantal fronten steeds meer aangevallen. Professor Happer van de Princeton University heeft gesuggereerd dat CO2 ‘verzadigd’ raakt zodra het een bepaald niveau bereikt, aangezien het alleen binnen bepaalde banden van het infraroodspectrum warmte naar de aarde terugkaatst. Volgens deze hypothese, die door Steve Koonin, voormalig ondersecretaris voor Energie van de Obama-regering, in zijn boek Unsettled enige geloofwaardigheid kreeg, raakt CO2 ‘verzadigd’ zodra het een bepaald niveau bereikt, waarbij de meeste zonnewarmte die zal worden vastgehouden, al naar de aarde is teruggestraald.

Het toeschrijven van alle klimaatveranderingen aan slechts één oorzaak – de verbranding van fossiele brandstoffen – wordt door recent werk van de Duitse natuurkundige Dr. Frank Stefani onderuit gehaald. In een vorig jaar gepubliceerd artikel verwerpt de onderzoeker van het Helmholtz Zentrum Dresden-Rossendorf de “illusionaire beweringen van een overweldigende wetenschappelijke consensus”. Hij waarschuwt dat het van essentieel belang is dergelijke vaststaande conclusies te staven, “alvorens over te gaan tot drastische, riskante en wellicht misplaatste plannen voor wereldwijde actie”.

Een groot deel van Dr. Stefani’s onderzoek kijkt naar het effect van zonne-invloeden en geomagnetische krachten op de planeet. Hij suggereert dat de zon verantwoordelijk is voor 30-70% van de recente opwarming van de aarde. Verder suggereert hij dat het waarschijnlijk is dat de zonne-activiteit de daling van twee decennia zal voortzetten – aan het eind van de 20ste eeuw was zij waarschijnlijk op haar hoogste niveau sinds 8000 jaar – en dat de geomagnetische activiteit zoals gemeten door de aa-index zal dalen.

In het werk van Dr. Stefani gebruikt hij de aa-index als een proxy voor zonneactiviteit. Wat CO2 betreft, stelt hij dat zelfs bij een jaarlijkse stijging van 2,5 deeltjes per miljoen in de atmosfeer, dit slechts zal leiden tot een “milde extra temperatuurstijging” van minder dan 1°C tegen 2100. Andere scenario’s zouden kunnen resulteren in vlakkere temperatuurcurves “waarbij het opwarmingseffect van een toenemende CO2-uitstoot ruimschoots wordt gecompenseerd door het afkoelingseffect van een dalende aa-index”.

Er zijn talloze factoren die het klimaat op korte, middellange en lange termijn beïnvloeden. Dr. Stefani besluit zijn werk met de opmerking dat de enorme ‘Milankovitch drivers‘ [veranderingen in de aardas en de baan van de aarde] uiteindelijk “de overmoed van de mensheid om het aardse klimaat significant te kunnen beïnvloeden (in welke richting dan ook) zullen doen afkoelen”.

Commentaar

De auteur heeft gelijk dat deze bevindingen nooit de krantenkoppen zullen halen. De machthebbers zijn niet geïnteresseerd in de waarheid over klimaatverandering, alleen dat het verhaal hen in staat stelt ingrijpende veranderingen in de samenleving door te voeren in hun eigen voordeel (en ten nadele van de rest van ons). Het plebs mag de waarheid niet weten!

***

Bron hier.