Zelfs kinderen worden op grote schaal gevaccineerd, wat in onze buurlanden niet is gebeurd.
12-1-2022
Nu bijna twee jaar lang zijn wij – de pers en het publiek – bijna hypnotisch in beslag genomen door de dagelijkse coronaverhalen van de autoriteiten. Wij hebben gestaard naar de schommelingen van de getallenpendel wat betreft de geïnfecteerden, gehospitaliseerden en doden met corona. En wij hebben de betekenis van de geringste bewegingen van de slinger ons laten uitleggen door deskundigen, politici en autoriteiten die ons voortdurend waarschuwden voor het sluimerende coronamonster onder ons bed. Een monster dat wacht tot we in slaap vallen, zodat het kan toeslaan in het donker van de nacht, schrijft Ekstrabladet.dk.
Constante mentale alertheid heeft van ons allemaal zijn tol geëist. Dus moeten wij – de pers ook – de balans opmaken van onze eigen inspanningen. En we hebben gefaald.
Wij zijn niet waakzaam genoeg geweest aan de poort toen de autoriteiten moesten antwoorden op de vraag wat het eigenlijk betekende dat mensen in het ziekenhuis worden opgenomen met corona en niet op grond van corona. Omdat het een verschil maakt. Een groot verschil. Om precies te zijn is gebleken dat de officiële opnamecijfers 27% hoger liggen dan het werkelijke cijfer voor het aantal mensen dat in het ziekenhuis ligt, alleen omdat ze corona hebben. Dat weten we nu pas.
Het is natuurlijk in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van de autoriteiten om het publiek correct, nauwkeurig en eerlijk te informeren. De cijfers over het aantal mensen dat ziek is en sterft aan corona hadden, om voor de hand liggende redenen, reeds lang geleden moeten worden gepubliceerd, zodat wij een zo duidelijk mogelijk beeld hadden van het monster onder het bed.
Over het geheel genomen laten de berichten van de autoriteiten en politici aan het publiek in deze historische crisis veel te wensen over. En dus liegen ze, zoals ze hebben gedaan toen delen van de bevolking hun vertrouwen in hen verloren.
Nog een voorbeeld: vaccins worden consequent aangeduid als ons “superwapen”. En onze ziekenhuizen worden ‘superziekenhuizen’ genoemd. Toch staan deze superziekenhuizen blijkbaar onder maximale druk, ook al is bijna de hele bevolking gewapend met het superwapen. Zelfs kinderen worden op grote schaal gevaccineerd, wat in onze buurlanden niet is gebeurd.
In andere woorden, er is hier iets dat het predicaat “super” niet verdient. Of het de vaccins, de ziekenhuizen of een mengeling van alles is, laat zich raden. Maar de manier waarop de machthebbers met het publiek communiceren verdient zeker niet het predicaat ‘super’. Integendeel.
0 reacties :
Een reactie posten