De Covid-19 vaccins beschadigen. het aangeboren immuunsysteem.
30-1-2022
De studie getiteld “Innate Immune Suppression by SARS-CoV-2 mRNA Vaccinations: The role of G-quadruplexes, exosomes and microRNAs” werd op 21 januari 2022 gepubliceerd en presenteert een reeks bewijzen dat de genetische wijzigingen die door de mRNA Covid-19-vaccins worden geïntroduceerd, uiteenlopende gevolgen hebben voor de menselijke gezondheid.
Deze omvatten, maar zijn niet beperkt tot –
- een mogelijk direct oorzakelijk verband met neurodegeneratieve ziekten;
- myocarditis;
- immuun trombocytopenie;
- Bell’s palsy;
- leveraandoeningen;
- verminderde adaptieve immuniteit;
- verhoogde productie of vorming van een tumor of tumoren;
- en DNA schade
Dr. Peter Mccullough, die de studie samen met Dr. Anthony Kyriakopoulos, Dr. Greg Nigh en Dr. Stephenie Sennef heeft uitgevoerd, verstrekt ook bewijsmateriaal van meldingen van ongewenste bijwerkingen aan het Vaccine Adverse Event Reporting System (VAERS) om hun conclusies te ondersteunen.
De groep wetenschappers onderzoekt in hun paper de wetenschappelijke literatuur die suggereert dat vaccinatie met een Covid-19 mRNA-vaccin een reeks biologische gebeurtenissen in gang zet die niet alleen verschillen van die welke door een natuurlijke infectie worden teweeggebracht, maar in verschillende opzichten contraproductief zijn voor zowel de korte- als de langetermijnprestaties van het immuunsysteem en de normale cellulaire functie.
Mccullough en co. stellen ook dat van de Covid-19-injecties nu is aangetoond dat zij “kritieke trajecten die verband houden met het toezicht op kanker, infectiebeheersing en cellulaire homeostase terugdringen. Zij introduceren in het lichaam sterk gewijzigd genetisch materiaal”.
Hoogtepunten van de studie
Het volgende zijn enkele van de hoogtepunten uit de buitengewoon goed onderzochte en ongelooflijk lange studie.
Schade aan het centrale zenuwstelsel
De studie verwijst naar een baanbrekende studie van een onderzoeksteam in India dat de rol van exosomen onderzocht in de cellulaire reactie op intern gesynthetiseerd SARS-CoV-2 spike-eiwit.
Zij schreven in het abstract: “Wij stellen dat het SARS-CoV-2 genproduct, Spike, in staat is om de gastheer exosomale lading te wijzigen, die wordt vervoerd naar verre niet-geïnfecteerde weefsels en organen en een catastrofale immuuncascade binnen het centraal zenuwstelsel (CZS) kan initiëren.”
Verstoorde DNA-reparatie en Adaptieve Immuniteit
Het immuunsysteem en het DNA-reparatiesysteem zijn de twee primaire systemen waarop hogere organismen vertrouwen voor hun verdediging tegen diverse bedreigingen, en zij delen gemeenschappelijke elementen.
Functieverlies van belangrijke DNA-reparatie-eiwitten leidt tot defecten in de reparatie die de productie van functionele B- en T-cellen belemmeren, wat resulteert in immunodeficiëntie. Verstoord DNA-herstel is ook een directe weg naar kanker.
Mccullough en co. verwijzen naar een baanbrekende studie die werd uitgevoerd door onderzoekers in Sjanghai, China, waarbij verschillende parameters die verband houden met de immuunfunctie werden gecontroleerd bij een groep patiënten vóór en 28 dagen na de Covid-19 vaccinatie.
De auteurs vonden een consistente verandering van genexpressie na vaccinatie in veel differente immuun celtypes.
“Samen suggereerden deze gegevens dat na vaccinatie, tenminste tegen dag 28, naast het genereren van neutraliserende antilichamen, het immuunsysteem van mensen, inclusief dat van lymfocyten en monocyten, misschien in een meer kwetsbare staat was.”
Deze auteurs identificeerden ook verontrustende veranderingen in genexpressie die een verminderd vermogen tot DNA-reparatie zouden impliceren.
Immuun trombocytopenie
Immuun trombocytopenie is een auto-immuunziekte, waarbij het immuunsysteem de circulerende bloedplaatjes aanvalt.
Bloedplaatjes circuleren normaal met een gemiddelde levensduur van slechts vijf tot negen dagen, zodat ze voortdurend worden aangemaakt in het beenmerg en opgeruimd in de milt.
De auteurs van de studie schrijven dat een derde van alle bloedplaatjes in het lichaam zich in de milt bevindt. Aangezien de mRNA-vaccins in de milt worden gebracht door immuuncellen die aanvankelijk worden aangetrokken door de injectieplaats in de armspier, is er een enorme kans op het vrijkomen van exosomen die spike-eiwit bevatten door macrofagen in de milt die met het vaccin zijn geïnfecteerd.
De exosomen die vrijkomen door macrofagen die door het vaccin worden gedwongen spike-eiwit te synthetiseren, verhogen derhalve het risico op trombocytopenie als reactie op immuuncomplexen die worden gevormd door spike-antigeen en antilichamen die tegen de spike worden geproduceerd.
VAERS-signaal voor immuunsuppressie, trombocytopenie en neurodegeneratie
In de 31-jarige geschiedenis van VAERS werden er in totaal 9.153 sterfgevallen gerapporteerd in verband met een vaccin, en 7.114 (78%) van die sterfgevallen werden in verband gebracht met COVID-19 vaccins.
Belangrijk is dat vanaf juni 2021 slechts voor 14% van de door VAERS gerapporteerde sterfgevallen vaccinatie als oorzaak kon worden uitgesloten. Dit wijst er sterk op dat deze ongekende vaccins ongewone mechanismen van toxiciteit vertonen die veel verder gaan dan wat wordt gezien met traditionele vaccins.
Een schokkende 96% van alle gevallen die Bell’s palsy in verband brengen met een vaccin sinds 1990 werden in verband gebracht met COVID-19 vaccins (3.197 van de 3.331 gevallen). Er waren 760 meldingen van Guillain-Barr´e-syndroom (GBS) voor COVD-19-vaccins. Er werden meer dan 100 gevallen van neuritis optica of neuropathie optica gemeld. Een totaal van 8.298 meldingen koppelde migraine hoofdpijn aan COVID-19.
Er waren ook 52 gevallen van Herpes zoster oticus gelinkt aan COVID-19 vaccins. Dit is in feite een geval van herpes die de hersenzenuwen bij de oren aantast. Gehoorverlies is een kenmerkend symptoom van Herpes zoster oticus, en het kan permanent worden.
Op 19 november 2021 waren er 12.204 gevallen waarin “tinnitus” werd vermeld. Doofheid is natuurlijk veel ernstiger en komt daarom minder vaak voor, en toch heeft het ook een opvallend aantal treffers, namelijk 2.662 gevallen.
Er waren 653 VAERS-meldingen waarin de COVID-19 vaccins in verband werden gebracht met trombocytopenie. Dit moet worden vergeleken met 774 gevallen die zijn gemeld voor alle andere vaccins over de periode van 31 jaar van 1990 tot 2021.
De VAERS-database bevat ook veel termen die verband houden met leverdisfunctie, en er waren ongeveer 2.000 meldingen in VAERS voor verschillende levergerelateerde termen die verband houden met COVID-19 vaccins, zoals hepatomegalie (73 gevallen), leversteatose (105 gevallen) leverenzym verhoogd (338 gevallen), leveraandoening (71 gevallen), leverletsel (44 gevallen), leverpijn (91 gevallen) en hepatitis (62 gevallen).
Er waren 4.650 gevallen van dysfagie, 1.697 gevallen van dysfonie, en 37.132 gevallen van dyspneu als reactie op COVID-vaccins. Zoals beschreven in de studie van Mccullough en co. is een waarschijnlijke oorzaak beschadiging van de nervus vagus ten gevolge van inflammatie die wordt veroorzaakt door blootstelling aan exosomen die het spike-eiwit en de bijbehorende microRNA’s bevatten.
De volgende tabel uit de studie toont het aantal voorvallen in de VAERS-databank van 1990 tot 12 december 2021, waarbij verschillende termen die op kanker wezen, voorkwamen in combinatie met het Covid-19-vaccin of met alle andere beschikbare vaccins, samen met de verhouding tussen de twee tellingen.
Er waren drie keer zoveel meldingen van borstkanker na een COVID-19 vaccin, en meer dan zes keer het aantal meldingen van B-cel lymphoma. Op één na werden alle gevallen van folliculair lymphoma in verband gebracht met COVID-19 vaccins.
Pancreas carcinoom was meer dan drie keer zo hoog. Mccullough en co. stellen dat dit niet kan worden verklaard door te verwijzen naar een onevenredig groot aantal mensen dat in het afgelopen jaar een mRNA-vaccinatie heeft gekregen in vergelijking met alle andere vaccinaties.
Het totale aantal mensen dat een niet-COVID-19 vaccinatie heeft gekregen is onbekend, maar over de 31-jarige geschiedenis van de rapporten die VAERS bevat, is het ongetwijfeld vele orden van grootte groter dan het aantal dat in het afgelopen jaar een mRNA-vaccinatie heeft gekregen.
In het algemeen, in de bovenstaande tabel, zijn twee keer zoveel kankerrapporten bij VAERS gerelateerd aan een COVID-19 vaccinatie vergeleken met die gerelateerd aan alle andere vaccins. Dat is volgens de auteurs van de studie een signaal dat dringend moet worden onderzocht.
Dr. Peter Mccullough, Dr. Anthony Kyriakopoulos, Dr. Greg Nigh, en Dr. Stephenie Sennef besluiten hun studie door de aandacht te vestigen op drie zeer belangrijke aspecten van het veiligheidsprofiel van de Covid-19 vaccins.
- De uitvoerig gedocumenteerde ondermijning van de aangeboren immuniteit, die volgens hen een breed scala van gevolgen heeft en zal blijven hebben, waaronder een verminderd vermogen om toekomstige infecties effectief te bestrijden.
- Het slechte vermogen van het door het vaccin beschadigde immuunsysteem om “genetisch gestuurde kwaadaardige transformatie binnen cellen en het daaruit voortvloeiende vermogen van het vaccin om deze transformaties te bevorderen” op te sporen en te voorkomen.
- De verstoring door Covid-19 mRNA-vaccinatie van de intracellulaire communicatie die door exosomen wordt gevoerd, en de potentieel ernstige ontstekingsbevorderende gevolgen van mRNA-vaccinatie die cellen ertoe aanzet spike-mRNA op te nemen en hoge niveaus van spike-dragende exosomen te produceren.
De auteurs van de studie stellen dat
“Mocht een van deze mogelijkheden volledig worden verwezenlijkt, dan zou het effect op miljarden mensen over de hele wereld enorm kunnen zijn en kunnen bijdragen aan zowel de ziektelast op korte als lange termijn waarmee ons gezondheidszorgsysteem te kampen heeft”.
De slotverklaring van Mccullough, Kyriakopoulos, Nigh en Sennef in hun studie luidt als volgt
“Uiteindelijk overdrijven we niet als we zeggen dat er miljarden levens op het spel staan. Wij doen een beroep op de instellingen voor volksgezondheid om met bewijzen aan te tonen waarom de in dit document besproken kwesties niet relevant zijn voor de volksgezondheid, of te erkennen dat zij dat wel zijn en dienovereenkomstig te handelen. Totdat onze volksgezondheidsinstellingen doen wat juist is in dit opzicht, moedigen wij alle individuen aan hun eigen beslissingen op het gebied van de gezondheidszorg te nemen met deze informatie als een factor die bijdraagt tot die beslissingen”.
0 reacties :
Een reactie posten