Kinderen bang maken met desinfirmatie

Een bijdrage van Hugo Matthijssen.

Op de Zuidpool doen 32 wetenschappers een belangrijk onderzoek. Ze zijn op de Thwaites-gletsjer. Dat is een grote ijsplaat waar steeds meer ijs van afbrokkelt. Door opwarmend zeewater zouden de ijsplaten smelten. Peter Kuipers Munneke vertelt dat hij wel eens op Antarctica is geweest en daar kan het in de zomer min 5 tot min 10 worden en in de winter min 30.

Dat is niet helemaal juist. Het continent is het koudste gebied op Aarde. De laagste officieel gemeten temperatuur, bij het Vostokstation op ongeveer 1000 kilometer van de Zuidpool was min 91 °C. Metingen van de NASA op 10 augustus 2010 op een hoogvlakte bij het midden van Antarctica gaven een minimum temperatuur van min 93,2 °C. Gemiddeld is de temperatuur ongeveer 43 graden C lager dan op de Noordpool.

Gemiddeld zien we daar temperaturen in de zomer rond -30/-40 °C en in de winter rond -60/-70 °C. De temperaturen die hij noemt komen van de punt van het schiereiland midden in de oceaan dichter bij Zuid-Amerika dan bij de kust van Antarctica aan de grens van de polarcel. Daar zie je een arctisch zeeklimaat. In de winter omgeven door zeeijs en in de zomer is dat daar vrijwel verdwenen. Het is een vogelonderzoeksstation.

Caroline Kraaivanger schrijft het volgende over de actieve vulkanische warmtebronnen die zijn ontdekt onder de snelst smeltende gletsjers aan de westkust van Antarctica.

‘Het betekent heel concreet dat er sterke aanwijzingen zijn dat onder de snelst bewegende en smeltende gletsjer op Antarctica een actieve vulkanische warmtebron te vinden is. Maar het is zeker niet zo dat de smelt van de gletsjer volledig aan deze warmtebron kan worden toegeschreven, zo benadrukken de onderzoekers. Talloze studies hebben namelijk aangetoond dat de Pine Island–gletsjer smelt doordat opwarmend oceaanwater deze van onderaf aantast. Tegelijkertijd kunnen onderzoekers niet uitsluiten dat de vulkanische warmtebron onder Pine Island–gletsjer wel bijdraagt of gaat bijdragen aan de smelt. ‘Klimaatverandering is verantwoordelijk voor het grootste deel van de glaciale smelt die we nu observeren en deze nieuw ontdekte warmtebron heeft een tot op heden onbekend effect, omdat we niet weten hoe deze warmte onder de ijskap verspreid wordt,’ aldus Loose.’ Bron hier.

Onduidelijk is nog wel effect de warmtebron op de gletsjer heeft. Onderzoekers ontdekten de actieve vulkanische warmtebron onder de Pine Island-gletsjer min of meer per ongeluk, zo legt onderzoeker Brice Loose uit.

In haar tekst wijst Kraaivanger naar de vele onderzoeken, maar dat zijn modelberekeningen op basis van de theorie dat daar warm water vanaf de westerlies onder het ijs kan komen en daarin is dit vulkanisme niet meegenomen. Deze theorie is onvolledig en daarmee onjuist. En als men ze een beetje naar de feiten had gekeken, zou men dat moeten hebben geweten.

Dus daarom de vraag: kan het warmere oceaanwater de kust van Antarctica bereiken?

Het koninklijk Nederland aardrijkskundig genootschap schrijft hierover het volgende:

‘Nog steeds is Antarctica thermisch volledig geïsoleerd van de rest van de wereld. Als je erheen vaart passeer je een messcherpe grens van hooguit honderd meter breed tussen het warme water van de Stille Oceaan en het koude water van de Zuidelijke Oceaan. Van het rustige diepblauwe water kom je van het ene moment op het andere terecht in een grijsgroene ruwe zee. Er staat een zware deining en de luchttemperatuur daalt in deze overgangszone ineens sterk. Hier bevindt zich het Antarctisch Front, waarlangs als een enorme rivier de Circum-Antarctische Stroom of Westenwinddrift het continent omcirkelt. Deze zeestroom verhindert dat de warmte van de lagere breedtegraden Antarctica bereikt, en zo duurt het thermisch isolement voort.’ Bron hier.

Ook NASA heeft op basis van satellietwaarneming geconstateerd dat er sprake is van een vrijwel volledige thermische isolatie van Antarctica en dat vastgelegd in een film waarin de beelden worden toegelicht door wetenschappers van de NASA.

Daaruit blijkt ook dat er juist zeer koud water vanaf Antarctica in de troggen over de bodem van de oceaan wegstroomt. Zie deze film. Daarin kun je zien hoe die thermische isolatie werkt en wat de rol is van het klimaat op Antarctica op ons klimaat. Het wordt zelfs een soort thermostaat genoemd.

Zie ook mijn eerdere artikel over dit onderwerp op Climategte.nl. Daarin wordt de theorie van warmer zeewater “door de opwarming” gefalsificeerd.

In de oorspronkelijke versie van bovenstaande video van het Jeugdjournaal vertelde Peter Kuipers Munneke dat door de opwarming warm water onder de gletsjer kan stromen en dat de gletsjer dan zou afbrokkelen. Zo zou die gletsjer versneld in de oceaan stromen en daardoor smelten. Voorts vertelde hij (in de oorspronkelijke versie van de video) dat het afsmelten van de gletsjer wel tot 65 cm. zeespiegelstijging zou kunnen leiden. Die passages zijn in een meer recente versie van de video weggeknipt. Dat is uiteraard correct.

Peter Kuipers Munneke heeft die bewering in latere onderhandse e-mailcorrespondentie toegelicht:

Het drijvende deel, de ijsplaat, is slechts klein. De 65 centimeter zeespiegelstijging bevindt zich in het ijs in de gletsjer die uitmondt in de ijsplaat, en rust op de bodem. Per saldo gaat het om ca 65 cm zeespiegelequivalent.

Maar dat was in de oorspronkelijk video niet duidelijk. Die oorspronkelijke, tamelijk alarmerende boodschap blijft bij de jeugdige kijker in het geheugen hangen. De correctie zal waarschijnlijk onopgemerkt blijven.

Deze alarmerende boodschap is alleen gebaseerd op de voorspellingen van het IPCC en het is altijd raadzaam voorspellingen achteraf te toetsen. Het IPCC heeft op basis van de opwarmingstheorie een berekening gemaakt van de zeespiegelstijging vanaf 1900. Daarin is een steeds  sneller toenemende versnelling ingebracht die vanaf het heden in de voorspellingen nog meer versneld wordt en dan is het tijd om eens naar de metingen te gaan kijken
Metingen aan onze kust
We hebben de gegevens van een onderzoek van Deltares uit 2019.
“De conclusie is dat de zeespiegel de afgelopen 128 jaar met 1,86 mm per jaar (18,6 cm per eeuw) is gestegen en dat de stijging niet is versneld.”
En dan komt het volgende:
“Ook blijkt dat een deel van de gemeten zeespiegelstijging wordt veroorzaakt door bodemdaling (die is 4,5 cm per eeuw).”

Dat betekent dat op basis van metingen aan onze kust is vastgesteld dat de zeespiegel de afgelopen 100 jaar met 14,1 cm is gestegen zonder versnelling. Bron hier.

Toch geeft het IPCC al vanaf 1900 een berekende sterk oplopende versnelling aan die in de voorspelling vanaf nu nog sneller stijgt  maar die stijging zou zichtbaar moeten zijn in de resultaten van de metingen aan onze kust

In de grafiek in het rapport van Deltares zijn voorspellingen van het KNMI, vanaf 1993, aangegeven uitgaande van de info van het IPCC.  En dan zien we dat uit deze grafiek blijkt dat daar in de praktijk gemeten niets van is gemeten de lijn blijft lineair.

De conclusie op basis van de info van Deltares is dat de zeespiegel de afgelopen 128 jaar tot 2019 met 14,1 cm is gestegen en er geen versnelling is waargenomen.

Ook zijn we vanaf ongeveer 1993 gaan meten met satellieten en dat geeft wereldwijd een gemiddelde zodat het gravitatie-effect is weg gerekend in dat gemiddelde. Het zijn totaal andere metingen, maar de essentie is de vraag of uit deze metingen ook een versnelling is te zien.

Het KNMI heeft ook een artikel uitgebracht over de zeespiegelstijging met daarin de volgende tekst over de meetresultaten met satellieten.

“Zeespiegel Nederland

Regionale veranderingen in de zeespiegel kunnen sterk afwijken van het wereldgemiddelde. Ook de toekomstige veranderingen als gevolg van de opwarming van het klimaat zullen niet overal even groot zijn. Satellietmetingen laten zien dat het zeeniveau niet overal even hard stijgt. Langs de Nederlandse kust heeft het zeeniveau de afgelopen eeuw gelijke tred gehouden met het wereldgemiddelde. Er is geen tempoversnelling geconstateerd in de laatste decennia”.  Bron hier.

Dat betekent dat uit metingen is gebleken dat de zeespiegelstijging aan onze kust over een periode van 128 jaar niet meer is dan 14,1 cm per eeuw en dat zonder versnelling en uit satellietmetingen blijkt ook dat er wereldwijd  geen versnelling is gemeten tot nu toe. Maar nu de draai zonder enige onderbouwing komt op Datum: 24 januari 2022 met een  artikel waarin de volgende tekst is opgenomen:
“Wereldwijd stijgt de gehele zeespiegel. Zo laat het zesde IPCC-rapport zien dat het zeeniveau tussen 1901 en 2017 met ongeveer 20 centimeter is gestegen. Bovendien neemt de snelheid van de stijging toe. Tussen 2006 en 2018 ging de mondiale zeespiegel met 3,7 millimeter per jaar omhoog. Uiteindelijk staan alle oceanen met elkaar in verbinding, waardoor het KNMI verwacht dat de zeespiegel voor de Nederlandse kust niet achter zal blijven. Toch zagen wetenschappers deze versnelling van de stijging niet direct terug langs de Nederlandse kust.”
Opmerking: Kennelijk zijn ze hier vergeten dat ook uit satellietmetingen geen enkele versnelling was geconstateerd. Zie hier.
En dan de rest van de tekst:
“De reden daarvoor hebben de wetenschappers in dit onderzoek achterhaald. Sinds 1990 werd het zeewater aan de Nederlandse kust geleidelijk minder opgestuwd door de wind dan voorheen, wat wil zeggen dat de zeespiegel zonder het effect van klimaatverandering zou zijn gedaald. De wind heeft momenteel weer ongeveer hetzelfde opstuwende effect als voor 1990. De onderzoekers weten niet wat de ontwikkeling de komende jaren wordt, maar ze verwachten dat de wind ongeveer hetzelfde blijft.

Een versnelling van de zeespiegelstijging zal de komende jaren duidelijker te meten zijn, voorspellen de onderzoekers.

“Afhankelijk van de toekomstige uitstoot van broeikasgassen dienen we rekening houden met een verdere zeespiegelstijging tussen 30 tot 110 centimeter in de komende tachtig jaar”, aldus het KNMI. Zie hier.


Wat we hier zien is dat ze kennelijk vergeten zijn dat ze eerder hebben aangegeven dat uit satellietmetingen gebleken is dat de stijging niet is versneld en dat de mondiale zeespiegelstijging gelijk loopt met de zeespiegelstijging aan onze kust.

Zou het verhaal over stuwing juist zijn dan zou dat uit de peilschaalmetingen moeten zijn gebleken zeker over de afgelopen 128 jaar tot 2019. De stijging is al 128 jaar lineair, van stuwing is geen spoor te zien.

Het KNMI is de weg kwijt en raakt verstrikt in de eigen verhalen en dan in het Jeugdjournaal kinderen bang maken.

***