Wat zou het fijn zijn om te kunnen zeggen, aan het einde van 2021, dat een betere, vrije wereld ons tegemoet straalt in het nieuwe jaar. En dat is ook zo. Als wij dat willen!
Sander Compagner, Karel Beckman 31-12-2021
Op dit moment is de realiteit helaas anders. Onze wereld lijkt meer en meer op een gevangenis. Lockdowns. Vaccinatiedwang. In landen als Nieuw-Zeeland en Australië zijn quarantainekampen ingericht. Oostenrijk en Duitsland sturen aan op verplichte vaccinatie. Het vrije reizen in Europa ligt aan flarden. Overal mondkapjes en voortdurend testen. De QR-code is als een enkelband die iedereen moet dragen om deel te mogen nemen aan de samenleving.
In Nederland wordt de zorg gewurgd door protocollen en bezuinigingen. Normaal onderwijs is onmogelijk geworden. Met onze kinderen wordt gesold. De horeca, cultuursector en een deel van de detailhandel staat op omvallen. Families en vriendschappen spatten uit elkaar door de polarisatie die door regering en media worden aangewakkerd.
Is dit een wereld waarin we willen leven? Die we willen nalaten aan onze kinderen? Het droevigste van het coronabeleid is dat het geen enkel perspectief biedt. Het is gebaseerd op angst, niet op vertrouwen in de toekomst. Is er iemand die er blij van wordt? De enige ‘uitweg’ die ons werd voorgehouden, vaccinaties, blijkt alleen maar te leiden naar meer van hetzelfde: meer vaccinaties én, nog steeds, ‘maatregelen’. Wereldkampioen vaccineren Israël, ons voorland, is op weg naar de vijfde golf met de vierde spuit. En nog steeds ‘maatregelen’!
Wanneer houdt dit op? Het wordt tijd om ons af te vragen waarvoor we het allemaal doen. De crisis waarmee we 24/7 worden bestookt is een ‘test’-crisis, gebaseerd op nietszeggende uitslagen die ‘besmettingen’ worden genoemd. Ja, er liggen mensen in het ziekenhuis, zoals altijd, maar dat is geen reden om van de samenleving een ziekenhuis te maken.
Is er een uitweg, die wel tot iets beters leidt? Natuurlijk. Die is er altijd.
We zouden willen zeggen, ‘follow the science’! Drie van de meest vooraanstaande gezondheidswetenschappers ter wereld – Martin Kulldorff van Harvard, Jay Bhattacharya van Stanford en Sunetra Gupta van Oxford – pleiten in de Great Barrington Declaration voor ‘gerichte bescherming’. Bescherm de kwetsbaren, en ga weer gewoon leven. Stop met testen. Stop met vaccinatiecampagnes voor de hele bevolking. Maak vroegbehandeling mogelijk met alternatieven als ivermectine, zouden wij hieraan willen toevoegen. De Great Barrington Declaration is, ondanks een lastercampagne, ondertekend door meer dan 60.000 medische professionals.
Moet er dan niks veranderen? Zeker. Laten we werken aan een echt gezondere samenleving. Die krijgen we niet met pillen en spuiten of door lockdowns en PCR-testen. Laten we werken aan meer vrijheid en verantwoordelijkheid. Die komt niet van protocollen, maar door controle terug te brengen bij de mensen zelf. Laten we het weer gaan hebben over de dingen die er toe doen en ons lot in eigen handen nemen, in plaats van ons te verlaten op politici en die ons vertellen hoe we moeten leven.
Hoe krijgen we dit voor elkaar? Wat jij wil doen, moet je zelf bepalen. Maar gehoorzaam niet blindelings de regels die je worden opgelegd. Volg je eigen morele kompas. Denk niet dat je door de regels te volgen van de regels afkomt. Zolang je de regels blijft volgen, kom je er nooit vanaf. Het grootste gevaar voor de toekomst is onverschilligheid en gemakzucht. Laat niet normaal worden wat niet normaal is. De wereld heeft jou nodig.
Iedereen bij De Andere Krant is enorm dankbaar voor alle steun die we afgelopen jaar hebben ontvangen, Want zonder jullie heeft dit niet plaats kunnen vinden. Namens De Andere Krant wensen we iedereen een fijn, sterk en mooi 2022 toe!
DE ANDERE KRANT
1 reacties :
Afgelopen donderdag kreeg een ver familielid op vrij jonge leeftijd een hersenbloeding. Nog bij kennis naar het ziekenhuis Alkmaar vervoerd, maar het ging steeds slechter. Doorgestuurd naar het AMC. Daar aangekomen nog steeds enigszins bij bewustzijn. De vader mocht nog wel bij de patiënt maar vanwege Corona de moeder niet. De vader heeft zijn kind nog meegemaakt toen ze bij kennis was. De moeder die op de gang moest wachten niet meer. Hoe triest kan het zijn en wat een smeerlappen zijn de verantwoordelijken.
Een reactie posten