Van Dissel verklapt onbedoeld een geheim

 Natuurlijke immuniteit

24-12-2021

Samenvatting van het artikel Van Dissel verklapt onbedoeld een geheim

Tot nu toe was in Nederland nog nooit onderzoek naar buiten gekomen over de mate van bescherming van natuurlijke infectie. Bij de presentatie van Van Dissel over het belang van het boosteren bewees hij -ongewild- hoeveel sterker de bescherming wel niet is van natuurlijke infectie. Het is een schande dat dit nog steeds geen prominente rol in het beleid krijgt.

Lees volledig artikel

Leestijd: 7 minuten

Natuurlijke immuniteit

Bij de toelichting aan de Vaste Kamercommissie van de Tweede Kamer afgelopen dinsdag verklapte Van Dissel een in Nederland lang verborgen geheim. Helaas is dat door weinigen opgemerkt, terwijl het een cruciale rol zou dienen te spelen bij het Coronabeleid.

Het gaat om het onderwerp “natuurlijke immuniteit”. Dus hoe goed ben je beschermd tegen herinfectie als je al een keer Covid-19 hebt gehad? En hoe anders is dat t.o.v. het gevaccineerd zijn tegen Covid-19?

Bij veel virusinfecties wordt het doormaken van die infectie gezien als een uitstekende bescherming tegen het nogmaals doormaken van een infectie. Ons lichaam is gebouwd om dat te kunnen. Zeker als we zoiets doormaken als kind is die bescherming op latere leeftijd heel sterk.

Toen de vaccinaties tegen Covid-19 kwamen, was het fascinerend om te zien hoe zeer men de kracht van de vaccinatie superieur vond aan die van het doorgemaakt hebben van de infectie. Nog in januari was de lijn bij het vaccineren, dat je vanaf 4 weken na het doormaken van de infectie toch nog gevaccineerd zou moeten worden.

Van vaccinatie zou immers alle zegen komen.

Stuitend

Ik vond het stuitend om te zien hoezeer nogal wat deskundigen (en media) zich in allerlei bochten wrongen om “te bewijzen” dat een vaccinatie een betere bescherming zou bieden tegen infectie dan een doorgemaakte infectie. (Dat was nog in de fase dat men niet zag/wilde zien, dat de bescherming tegen infectie vrij snel in de tijd afnam).  Zeker een grote studie in de VS naar mensen die in een ziekenhuis lagen met Covid-19-achtige klachten (maar die het voor meer dan 90% niet hadden), was één van de dieptepunten. Lees dit anders nog maar even terug.

Goede en grote studies, zoals deze in Israël, lieten zien dat de bescherming van het doorgemaakt hebben van die Covid-19 infectie een 10 keer zo goede bescherming bood. (En dat was een studie binnen twee maanden na vaccinatie, toen de bescherming van het vaccin tegen infectie nog weinig was afgenomen.) Op 1 augustus schreef ik naar aanleiding van de start van het boosteren in Israël uitgebreid hierover onder de titel “meer prikken, versus de natuurlijke immuniteit.” 

Bij geen enkele studie van het RIVM in Nederland echter werd een overzicht gegeven van het effect van die natuurlijke immuniteit. Noch bij de zesweekse grafieken, die vanaf augustus over de vaccinatiegraad van de positief getesten verschijnen. Noch bij de overzichten van de patiënten in de ziekenhuizen en de IC’s.

Eendimensionele strategie

Het werd blijkbaar als informatie beschouwd, die ongewenst was bij de campagne van De Jonge om iedereen gevaccineerd te krijgen. Daar moest alles voor wijken, waardoor men zulke oogkleppen op had, dat men zelfs niet bereid was te erkennen dat het effect van de bescherming van het vaccin in de tijd afnam. Waardoor we in Nederland als laatste land zijn gaan boosteren.

Maar deze eendimensionale strategie (“vaccinatie biedt alle heil”) is onlangs gewijzigd in een nieuwe eendimensionale strategie. “Door de gevaarlijke Omikron-mutatie bieden de vaccinaties geen bescherming meer, dus iedereen moet zich zo snel mogelijk laten boosteren”.

Niet erkend

Terwijl onlangs in Nederland nog wel werd gesteld, dat een bewijs van doormaken van de infectie 12 maanden geldig was, is dat inmiddels – omdat we in lijn moeten zijn met de EU – teruggebracht naar zes maanden. Bewijs via het hebben van antistoffen wordt niet erkend. Ook dat is trouwens Europees beleid.

Zoals gebruikelijk komt het RIVM/Van Dissel met data naar buiten om de eendimensionale strategie te ondersteunen. En doordat er geen sprake is van goed onderzoek en open data, valt er ook weinig door derden aan te controleren. Op 21 december verscheen er een nieuwsbericht van het RIVM met deze melding:

Toen ik dat las, had ik twee reacties:

1. De eerste keer dat ik iets lees bij het RIVM over de eerdere bescherming van infectie.
2. Hoe kan het RIVM zo snel al een onderzoek over Omikron hebben, terwijl er nog maar zo weinig Omikron in Nederland is gevonden?

Toen ik de link volgde naar pagina 12 kon ik alleen nog maar verbijsterd zijn. Ik laat alleen het deel zien met de conclusies. Als u deze link volgt en dan gaat naar pagina 12, ziet u het complete plaatje.

Deze tekst staat daar als conclusie (ter info “S-gen deletie” wordt gezien als indicatie dat het de Omikron-variant betreft):

PCR-Tests

Nu is er discussie of die missende S-gen bij de PCR-test wel echt een goede indicatie is voor de Omikronvariant. Maar laten we dat maar even buiten beschouwing houden. Het gaat me om die cijfers bij de twee gedachtestreepjes.

Uit de toelichting blijkt dat die cijfers berekend moeten zijn op basis van 931 positieve PCR-tests, die als Omikron werden aangeduid van twee labarotoria, die blijkbaar zo’n 15% van de Nederlandse PCR-testen uitvoeren.

Nu is bij dergelijke analyses de leeftijdsstratificatie de positieve testen uiterst belangrijk. Uit het overzicht van de vaccinatiestatus van de positief getesten, die we wekelijks in een grafiek zien van het RIVM zien we dat inmiddels 85% van de positief getesten boven de 50 jaar volledig gevaccineerd was. Daarbij was heel bepalend hoe lang geleden men volledig gevaccineerd was. Wat de leeftijd is van die 931 positief getesten en hoe lang geleden ze zijn gevaccineerd (en met welk vaccin) is bepalend voor de uitkomst. Die uitkomst van 85% kan daarmee samenhangen.

Geen basisdata beschikbaar

En hierbij speelt het dus weer parten, dat deze presentatie is gebaseerd op cijfers die niet beschikbaar zijn en vervolgens niet beoordeeld worden op hun hardheid. Maar dat is in feite nooit de bedoeling van het RIVM. Bij alle onderzoeken waar conclusies getrokken kunnen worden over de effectiviteit van de vaccinatie worden geen basisdata beschikbaar gesteld (per periode, per leeftijd, en de basis van het bepalen van de vaccinatiestatus). Want de enige bedoeling met dit plaatje van pagina 12 was het belang te laten zien van het boosteren ter bestrijding van de Omikronvariant.

Zoals in de afgelopen maanden het enig belang van de presentaties was om te laten zien welke grote bescherming het vaccineren bood tegen ernstig ziek worden / ziekenhuisopnames. Iets wat zich moeilijk lijkt te verenigen met de constatering vervolgens dat de oversterfte van 1000 per week te wijten is aan Covid-19. Want als vaccineren zo een grote bescherming biedt tegen ernstig ziek worden, dan zou het toch ook een grote bescherming moeten bieden tegen overlijden? En op dit moment is de oversterfte hoger dan het niveau van de winterpiek, toen nog niemand was gevaccineeerd.

De echte klapper

Maar het tweede gedachtestreepje, is de echte klapper, van deze presentatie van Van Dissel. Deze heeft blijkbaar het doel om ook mensen die de infectie hebben doorgemaakt ook te overtuigen van het grote gevaar van Omikron en het belang van boosteren.

Juist omdat er nog nooit in onderzoeken van het RIVM cijfers naar buiten gekomen zijn over degenen die reeds eerder geïnfecteerd zijn geweest, is het goed om die nader te beschouwen.

Vanzelfsprekend hebben die cijfers ook weer het probleem van het gebrek aan basisdata en dus ook de onbekendheid van de leeftijdsverdeling. Maar laten we even beginnen met het cijfer dat er staat van de Deltavariant.

1,3% van degenen die positief zijn getest met de Deltavariant heeft meer dan 90 dagen eerder de infectie al doorgemaakt.

Nu lijkt het meest waarschijnlijk dat men die kennis heeft uit het eigen RIVM-bestand van positieve PCR-testen uit het verleden. Drie maanden geleden waren er rond de 2 miljoen mensen, die in Nederland een positieve PCR-test hebben gehad. Dat is van de Nederlanders boven de 12 jaar circa 13%.

Kleinere kans

Als vervolgens 1,3% van degenen die positief zijn getest de infectie heeft doorgemaakt van de groep 13% van de Nederlanders, dan is dat al een zeer belangrijk cijfer/indicatie van de kracht van de bescherming van het doormaken van de infectie.

Dit houdt dus in dat degenen die de infectie hebben doorgemaakt een “minstens 11 keer zo kleine kans hebben om weer geïnfecteerd te worden met de Deltavariant dan degenen die de infectie niet hebben doorgemaakt (of ze gevaccineerd zijn of niet).

Omdat als de infectie geen bescherming zou bieden dan zou 13% van alle Omicrongevallen een eerdere infectie hebben gehad. (Zo berekenen ze ook de vaccine effectiviteit).

Bij dit cijfer moet nog in aanmerking genomen worden:

1. We weten dat een fors deel van de positieve testen asymptomatisch zijn. Dus dat men geen symptomen heeft, maar toch positief is getest. (De ervaringen op Schiphol met die vliegtuigen uit Zuid-Afrika lieten dat al zien). Dus er zijn ook een deel van die positief getesten, die niet echt de infectie hebben meegemaakt. Welk deel van die 1,3% dat geweest is weten we niet. Sommigen denken zelfs dat dit allen moeten zijn geweest. In ieder geval kunnen we stellen dat die 1,3% dan nog het maximum moet zijn geweest. Dus is de bescherming door infectie nog groter dan die 1,3% t.o.v. die 13% geïmpliceerde.
2. Die 2 miljoen, die de infectie hebben doorgemaakt, stammen al vanaf maart 2020. Pas in de tweede helft van 2020 werd uitgebreider getest. Maar zeker de helft van deze groep was langer dan 8 maanden geleden positief. Bij de vaccinatie weten we dat zes maanden na de volledige vaccinatie, de bescherming (vrijwel) nul is tegen infectie.
3. Doordat we de basisdata niet kennen, weten we ook niet welk deel van de reeds geïnfecteerden ook nog waren gevaccineerd. Ook dat kan een invloed hebben gehad op de uitkomst.

Nu staat er ook het cijfer van Omikron. Dat zou dan 2,8% betreffen. Hoewel ook bezwaren zijn aan te voeren tegen de hardheid van dit percentage is het van belang te berekenen wat die 2,8% dan betekent op die 2 miljoen eerder geïnfecteerden. Dit is dan de berekening:

Voor de Omikronvariant geldt dat de kans om weer geïnfecteerd te worden onder de reeds eerder geïnfecteerden minstens 5  keer zo klein is dan als men niet eerder geïnfecteerd was (ongeacht of men gevaccineerd is of niet).

#natuurlijkimmuun

Er zijn nogal wat studies waaruit blijkt dat het doormaken van de Covid-19 infectie een (veel) bredere en veel langere bescherming biedt dan vaccinatie. Onder de hashtag #natuurlijkimmuun treft u er op twitter al veel aan. Dit is de link. Over dat  onderwerp komt binnenkort (weer) een uitgebreid artikel. En hier treft u een groot aantal studies aan over dit onderwerp.

Maar het is in- en intriest hoe het afgelopen jaar bij de drang om iedereen gevaccineerd te krijgen het reeds geïnfecteerd zijn amper een rol speelde. En dat ook nu weer bij het boosteren hetzelfde het geval is. Men wordt sterk aangeraden toch een boosterprik te nemen en als de infectie langer dan zes maanden geleden was geweest, dan wordt je als “ongevaccineerd” beschouwt met alle gevolgen van dien. En we weten inmiddels uit diverse landen in Europa wat die gevolgen kunnen zijn.

Maurice de Hond