Open Brief aan Mark Rutte: het land staat op ontploffen Visieloos en doof doormodderen

Je hebt, kortom, een historisch ongekende puinhoop van ons land gemaakt. 

25 november 2021 - Ines van Bokhoven

Facebook

LineWhatsAppSMSLinkedInEvernotePocket

Nou, Mark, ik ben bang dat je iets moet gaan doen waar je het minst goed in bent: je zal iets van een visie moeten ontwikkelen. Want ondanks je verwoede pogingen deze crisis het hoofd te bieden en ons naar een oplossing te leiden, blijkt keer op keer – en zeker nu we richting ‘code zwart’ gaan – dat jouw visieloze beleid, waar je altijd zo trots op bent, ons de afgrond in gaat helpen.

Je kon je natuurlijk heel erg lang verbergen achter je macht – en dan vooral die demissionaire macht die je ons vernederend in het gezicht smeet toen je jolig opmerkte dat je nu helemaal niet meer weggestuurd kon worden. Dat je machtiger was dan ooit tevoren. Kijk, Mark, de hele wereld weet nu onderhand wel dat macht het enige is waar je van houdt; vrienden lijk je niet te hebben of het zijn pionnen die je kunt gebruiken, verliefd ben je volgens mij nog nooit geweest (ja, op je eigen dromen van de loopbaan die je nu met veel sociaal en juridisch geweld afdwingt) en je wekt de indruk dat je van mensen echt niets begrijpt.

En dat blijkt.

 

Chaos

De boel staat op ontploffen, Mark. Zelfs de voorzitter van de politiebond, Gerrit van de Kamp, begint in te zien wat er zoal mis kan gaan in een land dat door een visieloos, maar uiterst machtsgeil en egocentrisch mannetje wordt geleid: anarchistische puinhopen, geweld, losgeslagen woedende burgers en het vooruitzicht op nog veel meer chaos.

Nou ga ik heel eerlijk zijn: dat de man zich zo kwaad maakt om de toestanden in Rotterdam en zijn vinger naar jou en de rest van de politiek wijst, vind ik niet helemaal eerlijk: vorig jaar nog knielden veel van onze politieagenten, met jouw instemming (je zei er in elk geval niets van), voor het dodelijke en destructieve geweld van BLM en de dood van een uitermate gewelddadige crimineel, dus om nou ineens te doen alsof je dit ongehoord vindt, vind ik dan weer behoorlijk hypocriet van deze Gerrit – als ik zo vrij mag zijn.

 

Visieloos toekijken

Toen BLM aan het rellen ging en dat geweld hier in Nederland op veel linkse sympathie kon rekenen, zweeg jij. Toen de ME mensen zo lomp tot bloedens toe in elkaar mepte tijdens volkomen legale demonstraties (die door de Amsterdamse burgemeester ooit ‘bijkans heilig’ werden genoemd, maar dat was voordat ze besloot dat demonstreren alleen maar mag als zij achter de doelen van zo’n demo staat) dat zelfs Amnesty het nodig vond eens waarschuwend in te grijpen, bleef je zwijgen.

Toen Akwasi dreigde met kopschoppen en zelfs niet in staat was zich aan de voorwaarden van zijn straf te houden, zweeg jij. Je greep niet in, liet je OM Akwasi alweer een voorkeursbehandeling geven, en liet op die manier merken dat je geweld, of in elk geval het dreigen ermee, dus eigenlijk hartstikke legitiem vond.

Want zwijgen, Mark, zien de meeste mensen als ‘toestemmen’. En terecht: als je wilt dat iets niet gebeurt, zal je actie moeten ondernemen en niet visieloos toekijken hoe de zaak stukje bij beetje uit de hand loopt.

 

Woede

En toch is dat krek wat jij nu al je hele premierschap aan het doen bent: je kijkt naar de samenleving en je begrijpt er geen spaan van. Empathie is jou volkomen vreemd: je lijkt niet alleen niet in staat je in te leven in een ander, je BENT daar ook niet toe in staat, toch Mark? Anders zou dit land op dit moment niet op het punt staan volledig uit z’n voegen te barsten van woede.

En er zijn nogal wat redenen voor die woede, Mark. Jeempie, de lijst is langer dan een wc-rol. Want dit geweld komt niet uit de lucht vallen, en dat snap jij ook prima. Als mensen maandenlang zien dat het geweld van een bepaalde groep wordt goedgekeurd, dan gaat de drempel omlaag. Dat zou je snappen als je je eens in mensen zou verdiepen in plaats van in de vraag hoe je je macht nog meer kunt vergroten.

Als je ziet dat, bijvoorbeeld, ene meneer Holleeder als een ster wordt geïnterviewd op televisie, terwijl de man van het meest moordzuchtige geweld rijk en gevreesd is geworden, dan krab je je toch even achter de oren: blijkbaar is ‘slecht zijn’ dus best wel iets om te bewonderen. En Holleeder is niet de enige ‘slechterik’ die de afgelopen tijd van heel wat bewondering heeft mogen genieten.

En jij maar zwijgen. Want je hebt geen visie en je snapt niets van mensen.

 

‘Wappies’

Nee, dit komt niet uit de lucht vallen. Veel van de mensen die jij al vrijwel de hele crisis neerbuigend weg laat zetten als ‘wappies’, zijn dezelfde mensen die nu al jarenlang worden uitgescholden en vernederd – het woord ‘wappie’ kon er ook nog wel bij, als je al jaren door de media en politici wordt bestempeld als racist, neonazi of fascist. Dan maakt een woord als ‘wappie’ niet echt meer indruk, maar het is wel een druppel in een overvolle emmer die al tijden op overlopen staat.

En dan heb ik het over de mensen die zich al lang tegen jouw beleid verzetten. Laten we het ook eens over de brave burgers hebben, de mensen die nu al bijna twee jaar lang keurig netjes doen wat ze gevraagd wordt, die zich hebben laten opsluiten, die hun familie niet of amper hebben gezien, die zich netjes en vanuit een gevoel van verantwoordelijkheid hebben laten vaccineren – en die nu evengoed nog besmet en doodziek op een IC terecht kunnen komen, of anderen doodziek kunnen maken.

 

Belazerd

Deze mensen beginnen te begrijpen dat ze belazerd zijn. Dat er bakken vol beloftes gemaakt zijn waar er niet eentje van is nagekomen. Deze mensen, Mark, hebben nu ook een goeie reden om kwaad te zijn, en dat zijn ze dan ook aan het worden. Niets krijgen ze terug voor al hun moeite en offers, behalve de vraag of ze nog meer offers willen brengen en moeite willen doen, terwijl de zaak steeds verder uit de hand loopt. Ondertussen schittert jouw minister van ‘Welzijn’ op de voorkant van de Linda alsof-ie George Clooney is, terwijl je minister van Binnenlandse Zaken op diezelfde foto als een verveelde miljonair in een dure jurk over een stoel hangt te glunderen van puur geluk.

 

Glamour

Serieus: hoe haal je het in je hoofd over zoiets te zwijgen. Om zoiets doorgang te laten vinden in deze tijd, waarin niemand meer normaal kan leven, laat staan in dure kleding de glamour-ster uit lopen hangen bij een kerstboom. Want zoals het er nu naar uitziet gaan we elkaar weer niet mogen zien op de feestdagen in december, dankzij jou en je meer dan rampzalige, onmenselijke beleid.

Onze levens zijn zo goed als verwoest door alles wat je van ons vraagt en je blijft maar meer vragen, terwijl je ons niets teruggeeft – niets eens respect voor het democratische proces, onze Grondwet of zelfs het idee dat er nu toch onderhand echt wel eens een kabinet geformeerd mag worden.

 

Dikke middelvingers

Grenzen zie jij pas als jouw macht in gevaar komt, verder ken je ze blijkbaar niet. Als een stoomwals dender je over ons land heen, alsof het je privébezit is, en als je straks dan eindelijk weg bent zal de opruimklus een onvoorstelbare zijn. Bijna alles in ons land is beschadigd tijdens jouw regeerperiode. De zorg nog wel het meest, maar vooral: ons land is dankzij jou een visieloze natie geworden, een land waar verdeling, haat en ruzie de norm vormen, waar een overheid het liefst dikke middelvingers opsteekt naar de burgers, met een premier die de schaamteloosheid van zijn liefde voor macht niet eens meer probeert te verbergen.

 

Rekening

Je hebt, kortom, een historisch ongekende puinhoop van ons land gemaakt. We kunnen ons echt afvragen of jij wel over een geweten beschikt. Want zelfs jij kunt toch niet blind zijn voor de gevolgen van je beleid – maar je gaat maar door. En bent elke keer weer handig genoeg ervoor te zorgen dat de rekening bij anderen komt te liggen. En die rekening, Mark, begint onbetaalbaar te worden. Het verlies is te groot, van alles wat jij hebt vernietigd.

Mag ik je eventjes mee terugnemen naar het fundament van wat je werk is? Mark, de kern van jouw taak is ‘voor ons zorgen’. Het is het onderdeel dat je het minste aandacht hebt gegeven. De gevolgen daarvan staan nu voor je neus: je bereikt ons nog maar amper met je leugenachtige woorden, merk je dat? En merk je hoe kwaad mensen zijn? Merk je hoe je dus niet eeuwig kunt blijven wegkomen met het spelletje dat je tot nu toe speelt?

Vlam in de pan

Dit land gaat ontploffen, Mark, en ik denk dat er nog maar weinig is dat je kunt doen om dat tegen te houden. In het buitenland staat de boel even hard op ontploffen, overal zie je beelden van steeds groter en kwader wordende demonstraties, en het is een kwestie van tijd voordat ergens de vlam grondig in de pan slaat. Jij weet, en vreest zelfs, dat die vlam dan een uitslaande brand wordt – het is niet voor niets dat we die beelden zelden tot nooit te zien krijgen via de grote media in ons land. Stel je voor dat ze ons op een idee brengen…

Wil je dit voorkomen, dan is het nu tijd voor menselijk gedrag. Voor een dialoog, en niet voor meer repressie. Tijd om eens te doen wat je al tien jaar hoort te doen: voor ons te zorgen. Luister eens naar ons – zoveel mensen smeken het je nu al jaren en jaren. Respecteer ons, en respecteer onze democratie.

En als je dat niet kunt, ga dan alsjeblieft weg, voordat de schade onherstelbaar is.

Over de auteur

Ines van Bokhoven

Schrijfster van historische romans, vrouw met een mening en liefhebber van 'common sense’.