Geen aardopwarming in 15 jaar: klimaatwetenschappers moesten liegen

Hoezo klimaatverandering

 

Geen aardopwarming in 15 jaar: klimaatwetenschappers moesten liegen

Geplaatst op 6 november 2021 door E.J. Bron

(Vertaling: E.J. Bron)

Hoezo klimaatverandering

Terwijl klimaat-Greta de ondergang van de wereld met bla-bla-bla-toespraken opluistert en bij de o zo klimaatvriendelijke COP26-conferentie in Glasgow “Stop de klimaatcrisis maar in jullie reet” kweelde, dient er aan herinnerd te worden dat het narratief van de constante aardopwarming niet werkelijk haalbaar is. Nog maar acht jaar geleden zorgde een doorgesijpeld VN-rapportontwerp voor paniekaanvallen bij politici: de globale temperatuur was namelijk in de afgelopen 15 jaar niet gestegen. Met avontuurlijke argumenten eisten Duitsland, Hongarije, België en de VS daarop van de auteurs om het ontbreken van de aardopwarming in de doofpot te stoppen. Een episode uit de klimaathysteriegeschiedenis die niets aan actualiteit heeft ingeboet – en laat zien hoezeer men probeert om ons te misleiden.

Temperaturen van 1998 niet overschreden

In de uit 2000 pagina´s bestaande VN-synthese van wetenschappelijke verhandelingen werd o.a. gezegd: 1998 zou het heetste jaar sinds het begin van de registratie geweest zijn en de wereldtemperaturen hebben deze waarde nog niet overschreden – wat wetenschappers tot nu toe heel moeilijk konden verklaren. Verder citeren waarnemers uit het document. De aardopwarming zou tussen 1998 en 2012 de helft van de gemiddelde omvang sinds 1951 uitmaken.

Dit zou te wijten zijn aan natuurlijke variaties, zoals de oceaancycli El Nino en La Nina en de afkoelingseffecten van vulkanen. Het rapport is het resultaat van zes jaar werk van de interstatelijke commissie voor klimaatverandering (IPCC). Slechts twee jaar na deze onthulling volgde dan de klimaatconferentie van Parijs, waarin het 1,5 graden doel werd vastgelegd. En slechts zes jaar later weerklinken de gebruikelijke verdachten dat dit bij benadering niet haalbaar zou zijn wanneer er niet onmiddellijk nieuwe verscherpingen ingevoerd worden.

Duitsland: te kort tijdsbestek

De IPCC geldt als “wereldwijde autoriteit” met het oog op de omvang en de oorzaken van de klimaatverandering – levert dus de grondbeginselen voor de “Green Deal” van de VS en de EU, die op kosten van de belastingbetaler energiecrises, blackouts en een volledig oriënteringsloze milieupolitiek afdwingen en zodoende van gewetenloze Stakeholders multimiljardairs maken. Het in het rapport aangehaalde ontbreken van de globale opwarming in de afgelopen jaren veroorzaakte een schokgolf in de politiek.

Duitsland eiste om de verwijzing naar de verlangzaming van de opwarming te schrappen, want het bekijken van een periode van slechts 10 tot 15 jaar zou “misleidend” zijn en men zou zich op decennia en eeuwen moeten concentreren. Begrijpelijk. In deze tijdsprongen spelen veranderingen zich inderdaad in grote omvang af. Als je het goed doorrekent dan echter toch niet – maar wiskunde is niet per se een sterke kant van politici.

België wil curve naar boven hebben

België wees het gebruik van 1998 als startjaar voor de statistiek af – want toen zou het buitengewoon warm geweest zijn en dat doet de curve vlak overkomen. Voorstel: in plaats daarvan zou men 1999 of 2000 moeten gebruiken, opdat de curve steiler naar boven gaat. Ook de Amerikaanse delegatie bemoeide zich ermee en deed het volgende voorstel.

Ze zouden de ontbrekende opwarming met de “toonaangevende hypothese” onder wetenschappers “weg moeten redeneren”, dat er meer warmte van oceanen “opgeslokt” zou worden – die nu een hogere temperatuur zou geven. Waarnemers denken dat het rapport de inschatting van 2007, volgens welke de mens “zeer waarschijnlijk” de globale opwarming met CO2-uitstoot heeft veroorzaakt, als “uitermate waarschijnlijk” classificeren.

VS-fantasie: oceanen slokten opwarming op

De wetenschappers kunnen echter niet verklaren waarom het niveau van de opwarming sinds 1998 niet werd overschreden, hoewel het decennium 200-2010 de warmste van de registraties was. Tot op de dag van vandaag hebben ze geen deugdelijk verklaringsbeginsel geleverd. Kritisch klimaatwaarnemers zullen er op blijven letten. Interessant: Hongarije maakte zich destijds kennelijk zorgen dat de inschatting de critici van de door de mens veroorzaakte klimaatverandering in de kaart zou spelen. Of de toenmalige vertegenwoordigers een afspraak hadden met Viktor Orbán, is onbekend. Orbán heeft een zeer realistische klimaatinschatting.

Omstreden IPCC-commissie

Ook dat vreest men bij de IPCC, een meermaals omstreden commissie. Ze publiceerde daarvoor haar laatste rapport in 2007, dat tot veel controverses leidde, nadat de IPCC haar pijnlijke bewering dat de Himalaya tot 2035 zou smelten, moest corrigeren. De serie tegenslagen zette zich voort met het “Climategate-schandaal”: daarbij ging het om uitgelekte E-mails, volgens welke wetenschappers data manipuleerden om ze er overtuigender uit te laten zien. Steekhoudend bewezen is dat echter niet.

Het rapportontwerp was geen nieuw onderzoek, maar een synthese van alle werk van wetenschappers uit de hele wereld. Het zou in de week daarna tijdens een driedaagse bijeenkomst in Stockholm met vertegenwoordigers van 195 regeringen voorgelegd worden, waar over gewenste veranderingen gediscussieerd kan worden. En ook hieruit blijkt weer dat feiten de politiek moeten volgen en dat de politiek wetenschappelijke kennis in haar voordeel recht buigt.

Politiek buigt feiten recht

Destijds in het jaar 2013 werd er heftig geruzied. Na het doorgeven van het rapport aan de regeringen in juni kwamen er honderden bezwaren tegen de samenvatting van 20 pagina´s voor politieke beleidsmakers binnen, waarin de informatie van de wetenschappers samengevat is. Destijds bleek: er werd nog druk gediscussieerd. Ook nog in het jaar daarna: zelfs de al lang gestroomlijnde “Spiegel” plaatste vraagtekens bij de presentatie,volgens welke “97% van de klimaatonderzoekers” het met elkaar eens zouden zijn.

Nog geen tien jaar en een klimaatbeweging later is alles anders. Het beroemde/beruchte “97%”-citaat geldt als zogenaamd “feit”. Wie kritiek heeft op het narratief wordt naar de rand gedrongen, deels op de sociale media gecensureerd. Aangestoken branden, overstromingen na het verzegelen van landschappen, vorstschade door monoculturen: altijd is de “klimaatverandering” goed als verklaring. En eens in de zoveel tijd levert de IPCC een paniekbericht, zodat de politiek er harde en impopulaire maatregelen” “voor het welzijn van de planeet” achteraan kan knallen.

Acht jaar later: een-tweetje

Gevoelsmatig slechts dagen nadat de IPCC dit jaar voor het niet bereiken van de klimaatdoelen waarschuwde, kondigde de EU een verbod op verbrandingsmotoren en andere keiharde maatregelen aan. Lukte het de elites dus uiteindelijk om invloed te hebben op de commissie? Worden er mogelijk sindsdien hoofdzakelijk “inzichten” gepubliceerd die exact datgene zeggen wat de politiek wil horen?

Want uiterlijk sinds het besluit van de “Agenda 2030” rondom de klimaatconferentie van Parijs onstaat de indruk dat iedereen één lijn trekt. Dat de milieubescherming daarbij slechts een dekmantel voor een veel grotere maatschappelijke omwenteling is, geloven inmiddels veel kritische geesten. De “Green Deal” is ondertussen geen plan meer, maar wordt al lang uitgevoerd…

Bron:
wochenblick.at

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)